In memoriam Kees Gelens (1949-2022)

Een uitermate verdrietig bericht: in de nacht na de clubavond van afgelopen woensdag is Kees Gelens overleden, aan hartfalen. Na een toiletbezoek tijdens de partij was hij even niet zijn vrolijke zelf, maar toen zijn tegenstander vroeg of het wel ging wuifde hij dat weg. Zo was Kees: geen poespas. Even later, toen de partij klaar was, wilde hij wel naar huis want hij voelde zich inderdaad niet lekker. Eenmaal daar liet Kees zich overreden om de hulp van een ambulance in te roepen. In het ziekenhuis verslechterde zijn toestand snel, met trieste afloop.

Kees speelde in de jaren tachtig aanvankelijk een aantal jaren bij De Wolstad. Na een schaakpauze werd hij in 1993 lid bij De Stukkenjagers. ‘Zijn vrolijke zelf’, dat is een kant van Kees die we in de bijna dertig jaren van zijn lidmaatschap goed hebben leren kennen. Als je in een stille schaakzaal vol krakende hersenen opeens iemand enthousiast hoorde fluiten of neuriën op de gang, dan wist je: daar is Kees, die terugkomt van de bar. Hij deed dat niet om op te vallen, want in groepen trad hij – bescheiden en met die rustige stem – nooit op de voorgrond. Ook tijdens en net na de vaak lange partijen die hij speelde, week Kees af van het prototype van de mannetjesputter. Zelfs na een dramatische verliespartij liet hij blijken oprecht plezier te hebben beleefd aan het urenlange gevecht, inclusief respect en complimenten voor de tegenstander. Zijn ‘onvrede’ reikte dan niet verder dan een resumerend potdikkie en een vuistgebaar, maar dan met die welbekende brede lach erboven. En die krullen, niet te vergeten.

Die lach was, net als de nuance, in gesprekken met Kees nooit ver. Maar hij had ook iets rechtlijnigs. Vanaf 1993 was hij trouw teamlid van Stukkenjagers 5, 6, 7 of 8 geweest, maar in 2007 was dat ineens voorbij. Je kreeg het waarom niet echt uit hem, maar het zou zomaar kunnen dat Kees het stilletjes maar niks vond dat zijn team in het voorgaande seizoen door omstandigheden drie keer onvolledig had moeten aantreden. Al kan het ook goed zijn dat hij het nét iets leuker vond om zich met zijn vrouw Tonny te werpen op die andere denksportliefde, het bridgen. Zeker na zijn pensionering bij de NS zou dit een geliefd tijdverdrijf worden.

Hoe het ook zij, in de jaren na zijn afscheid van de teamcompetities streek Kees heus nog wel over zijn hart als je hem op zaterdagmorgen smeekte om in te vallen; vanuit zijn ervaring als bestuurslid van de wijkraad begreep hij goed hoe handig het is als mensen behulpzaam zijn. 

En ironisch genoeg beleefde hij tijdens een van die invalbeurten in 2009 een sportief hoogtepunt: hij won als debutant in De Stukkenjagers 3 in de Promotieklasse. Alsof dat nog niet genoeg was kreeg Kees in datzelfde jaar opeens een eigen feuilleton op de website, waarin onder de titel Wie stopt Kees Gelens? werd verhaald hoe hij bijna, bijna een sensationele promotie naar de A-groep wist te realiseren.

Ja, schaken kon hij wel, Kees. En dat bleef hij trouw als geen ander doen op de woensdagavonden. Het zal voor ons heel erg wennen zijn dat deze joviale man er alleen nog maar in onze gedachten kan zijn. 

We wensen Tonny, zijn zoons en andere dierbaren heel veel sterkte toe.

Voor wie Kees een laatste groet wil brengen: het openbare rouwbezoek is in het crematorium aan de Karel Boddenweg 5, op dinsdag 18 oktober, van 18.30 uur tot 19.15 uur. 

Op dezelfde locatie zal de crematiedienst worden gehouden op donderdag 20 oktober, om 12.15 uur

Hieronder zie je de schoolfoto waaraan Cees Zoontjens in zijn reactie refereert. Kees zit op de onderste rij, derde van rechts. 

13 gedachten over “In memoriam Kees Gelens (1949-2022)

  1. Ik heb nooit mét Kees gespeeld in een team, en nooit tegen hem aan het bord.
    Toch wist ik elke week dat hij er was. Hij viel me steeds op door zijn warme persoonlijkheid en zijn iets te luide stem tijdens de schaakavonden. Een mooi mens en bijzonder schaker heeft zijn koning neergelegd.

  2. Wat en verdrietig nieuws. Kort geleden kwamen Gerry en ik op een fietstochtje Tonny en Kees nog tegen. En natuurlijk ging het gesprekje over schaken en over vroeger. Ik heb nog die foto uit 1955 van de tweede klas lagere school aan de Korvelseweg. Vijftig kindertjes in een klas: op de onderste rij derde van recht Kees en op de bovenste rij eerste van rechts ik, Cees.
    Vele jaren later kwamen we elkaar toch onverwacht weer tegen. Op Boerderij Vissers, waar Gerry werkte en Tonny bestuurslid was, organiseerden we een schaaksimultaan voor de buurtbewoners. Kees was natuurlijk ook van de partij net als zijn zoon Corné.
    Zoals Kees is geschetst door César op deze schaaksite is voor mij en clubgenoten zeer herkenbaar alleen het liedje dat Kees steeds neuriede wil me maar niet bekend in de oren klinken.
    Ik ga je missen Kees.

    Cees Z.

  3. Het leven kent geen zekerheden, maar dit is wel heel abrupt. Om 22.00u nog aan het schaakbord en enige uren later in het ziekenhuis overleden. Toen Alex aan onze tafel kwam en vertelde dat Kees zich niet goed voelde, eerst naar het toilet moest en kort daarna de partij opgaf en plotseling weg was, hadden Jasper en ikzelf direct een naar gevoel. Maar hij was al weg.

    Ik heb meerdere partijen tegen deze goedmoedige Kees gespeeld en toen ik weer eens verloren had, zei hij “je had het kunnen aanzien komen; ik had die zet niet voor niets gedaan”. Toen had ik niet aanzien komen, net zomin als deze keer.
    Kees we zullen je missen. “Houdoe en Bedankt”.

  4. Kees was mijn ijkpunt v wwb. mijn schaakniveau, won ik dan schommelde mijn gevoel tussen opluchting en tevredenheid, verloor ik dan baalde ik, maar kon ermee leven in beide gevallen was Kees een prettige tegenstander die bij verlies kon reageren met ‘goed gedaan’ en bij winst nooit zout in de wonde strooide.

  5. Ik zag Kees vaak vlak voordat ik bij de Cinecitta was aangekomen. Hij fietste vrolijk voorbij. Een enkele keer gingen wij tegelijkertijd naar huis, hij weer op zijn vertrouwde fiets.
    Daar moest ik aan denken toen ik van zijn overlijden hoorde. Wij hebben een aantal keer tegen elkaar gespeeld en ik sluit me aan bij de woorden van Theo.

    SCHAKER KEES SNELT OP ZIJN HERENFIETS
    FIETSEND DE SYNAGOGE VOORBIJ
    ZIJN GEDACHTEN LAAT HIJ DAN VRIJ
    EN DENKT EVEN AAN HELEMAAL NIETS

    ONDANKS HET NAAMBORDJE VAN HELGA DEEN
    EN KEES VERDWIJNT IN DE TILBURGSE NACHT
    ALLEEN HIJ WEET WIE THUIS OP HEM WACHT
    ZOALS ZIJ IS ER AL HEEL LANG MAAR EEN

    WINST NOCH VERLIES OF VAAK EEN REMISE
    KONDEN ZIJN GEMOED AMPER VERSTOREN
    ALTIJD HIELD HIJ DIE GLIMLACH OP ZIJN GELAAT

    EN DAARDOOR ZOU DEZE EMINENCE GRISE
    BINNEN DE CLUB TOT EEN KLASSE APART GAAN BEHOREN:
    EEN VRIENDELIJKE REUS VAN FORMAAT

  6. Wat triest dat Kees niet meer bij ons is. Ook zonder het precies te gaan natellen, denk ik te weten dat ik in de interne competitie van al mijn tegenstanders het vaakst tegen Kees gespeeld heb. Een kwart eeuw lang, elk jaar wel een paar keer. Elk schaker heeft wel een Angstgegner. Ik ben geen uitzondering. Gelukkig had ik ook een tegenstander die het tegenovergestelde vertegenwoordigde. Een geduchte tegenstander voor wie ik niet beducht hoefde te zijn dat ik door spanning al bij voorbaat verslagen was. Onze partijen waren lang en spannend, maar verliepen altijd in een relaxte, uiterst plezierige sfeer. Dat kwam vooral door het immer goedgemutst zijn van Kees, zijn gezond vermogen tot relativering en zijn onverstoorde evenwichtigheid. Ik zal deze aimabele Stukkenjager, mijn favoriete tegenstander, missen.

  7. Heb de foto van Cees nog eens goed bekeken, 1e rij 3e van rechts, maakt op mij de indruk van een wijsneus of betweter, totaal tegengesteld aan de Kees die ik kende. Kan bijna niet geloven dat het één en dezelfde persoon is.

  8. Jammer dat je niet meer onder ons bent bij de Stukkenjagers Kees, na je plotselinge overlijden.
    Veel hebben wij niet tegen elkaar geschaakt, maar ik kan mij nog wel herinneren dat je inviel in het derde team waarin ik destijds speelde. In seizoen 2009-2010 wist je, ondanks je lagere rating, je tegenstander snel te verslaan en dat in de promotieklasse. Dat konden we als team enorm waarderen en was een mooie opsteker.
    Verder weet ik dat je vrolijk en sportief was en dat je goede partijen hebt gespeeld.

    Mijn gedachten gaan vooral uit naar je vrouw en kinderen, die wens ik veel sterkte toe in de komende periode.

    Fijn dat ik je als goed persoon een beetje gekend hebt bij het schaken en hopelijk zijn er in het hiernamaals ook mogelijkheden om te schaken.

  9. Velen zien passeren, bij binnenkomst, bij vertrek.
    De meesten zonder erg.
    Cees niet.

    Nu Cees er niet meer is, is er het gat.
    Een pijler, om wat hij was.
    En is.

    Goede reis Cees,
    Lex

  10. Potdikkie, Kees toch.
    Jij hebt niet alleen je koning neergelegd (mooi gezegd van René), maar met jouw heengaan ook menig tegenstander wapens uit handen geslagen.
    Altijd gedacht dat jouw ontspannen wijze van in-het-leven-staan zo niet het eeuwige leven dan toch een heel lang leven garandeerde.
    Is niet zo.

    Nu ben je weg, en de woensdagavond zal stil worden, stiller dan ooit.

  11. Geneurie of gefluit op de gang
    veel schakers keken glimlachend op
    Kees kwam terug van bar of toilet
    Altijd vrolijk en opgewekt
    Een fijne tegenstander
    Nooit chagrijnig of rancuneus
    Het zal wennen zijn zonder hem
    De Stukkenjagers-clubavond
    wordt stukken stiller

    Kees, rust zacht en dank voor jouw jarenlange aanwezigheid!

  12. Beste Stukkenjagers,

    Bedankt voor deze mooie tekst en idem reacties! Dat doet ons erg goed in deze bizarre tijden…
    Mijn vader keek altijd met plezier uit naar de woensdagavond, waar hij met z’n passie bezig kon zijn.
    Hij had nog graag deze schaakpassie overgebracht aan zijn kleinkinderen. Helaas heb ik ‘t zelf nooit verder gebracht dan een pionnendiploma.

    Ik wens ook jullie ‘Stukkenjagers’ veel sterkte met dit verlies en kom graag in de toekomst nog een keer langs.

    Met vriendelijke groet,
    Corné Gelens

  13. Kees was altijd een goede man, Jeroen heeft er vaak tegen gespeeld en Bastiaan ook maar iets minder vaak.
    Het waren altijd leuke wedstrijden!
    Met zwart had ik en mijn broer, het er altijd lastig tegen. Met wit ging het beter.
    We hadden wisselende resultaten tegen Kees.
    Kees was een waardige tegenstander!
    We gaan je missen op de Woensdag avond.

Laat een antwoord achter aan Hans van Driel Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.