Drie Stukkenjagers deden vorige maand mee aan de strijd om de Sparkassen Chess Trophy in Dortmund. Arjen van Amerongen speelde er het toernooi van zijn leven en laat ons meegenieten van zijn levendige partijen.
Maar hóé dan?
Het toernooi in Dortmund bood alle gelegenheid om in het schaken te ‘verdrinken’. Immers, de stad heeft niet zoveel te bieden en zeker de eerste dagen waren erg warm (30+ graden).
Het was zondermeer het sterkste toernooi waar ik ooit aan deelgenomen heb: ruim 70% van de deelnemers in de A-groep was op papier sterker. Bij Peggy was dat zelfs ruim 90%! Dan moest het maar komen van mede-Stukkenjager Helmut Froeyman, die op papier sterker was dan ruim driekwart van het veld.
Na een stroeve start in de openingsronden (een nul tegen 2251 en een zwaarbevochten halfje tegen 2164) mocht ik in ronde 3 tegen een grootmeester (Mainka, 2370). Tot mijn stomme verbazing liep de hele partij soepel, tot de 33e zet:
In deze stelling, met zelf 4 minuten tegen 2 voor mijn tegenstander, speelde ik 33.h5! en bood –uitgesproken laf– remise aan. Mijn tegenstander keek verbaasd en stak direct zijn hand uit. Ik had vagelijk iets gezien als 33 .. Tg8 34. hg6 Txg6 35. g4 (?!) e4 en vond dit met weinig tijd te link. Simpelweg 35 Te2! wint echter f5 en leidt tot behoorlijk voordeel. Mijn eigen schuld!
Ronde 4 was tegen de tweelingbroer van deze grootmeester (Mainka_2 met 2210); deze keer kreeg ik een cadeautje na een mishandelde opening:
In deze stelling speelde ik 24.. Kh7! waarna wit met Pf7+/Ph6+/Pf7+ remise maakte, in de veronderstelling anders een stuk te verliezen. Na afloop liet ik hem zien dat hij het stuk tijdelijk kon terug-offeren met 25. Dh3! Lxh6 26. Pg4 Pg8 (26.. Ld7 27. Dxh6! Dxh6 28. Txh6 Kg7 29. Tah1! Lxg4 30 Th7+ Kf8 31. Th8+ Pg8 32. fg4 en zwart staat muurvast) 27. Pxh6 Pxh6 28. Th2 gevolgd door Tah1 met een gunstig eindspel na de massale afwikkeling die volgt. Een opsteker dus!
In de vijfde ronde was Mainka_3 aan de beurt (2240; “not related”, zei hij expliciet). Op de 14e zet schoot hij een bok met 14..Pc6?
15. Pb3! en na deze sobere zet heeft zwart niets anders dan 15.. Df5 (De engine vindt natuurlijk weer 15… De5?!? maar gelukkig verliest dat ook na 16. Lxe5 Pxe5 17. Dg3 Pf3+ 18. Dxf3! ef3 19. Td7) Ik had echter gezien dat dit na een min of meer geforceerde zettenreeks een totaal gewonnen eindspel opleverde: 16. Dxf5 ef5 17. Td7 Tab8 (gedwongen: 17.. Lc8 18. Tc7 is een klassiek geval van overbelasting) 18. Lxb8 Txb8 19. Lb5 Lf8 20. Txb7 Txb7 21. Lxc6 Tc7 22. Pd4 Lc5 23. La4 Lxd4 24. ed4 Tc4 25. Lb3 Txd4 26. Ke2
en dit eindspel was gemakkelijk gewonnen: 26.. g6 27. Td1 Txd1 28. Kxd1 Kg7 29. Ke2 f6 30. Ke3 fg5 31. hg5 h5 32. gh6+ Kxh6 33. Kf4 Kh5 34. Lf7 Kh6 35. Le8 1-0
Ronde 6 was eigenlijk de leukste. Mijn ‘zwakste’ tegenstander van dit toernooi (2123) ging in de volgende stelling met wit als volgt ten onder:
21. a3 Pc2 22. Dh3 (dreigt een kleinigheid) 22.. Tb7 23 Le7?!? (buitengewoon creatief. Nu werkt 23.. Txe7 niet zo goed: 24. Pxg6 Tb7 en het voordeel is duidelijk afgenomen (maar niet helemaal weg)). Daarom 23.. Tf7 24. Pxg6 (? maar alles verliest) 24.. Pxa3+ 25 ba3 Dxa3+ 26. Pc3 Lxc3! 27. Dxc3 Da2+ 28. Kc1 b2+
29. Kd2 b1P++ en opgegeven. Die laatste zet is niet de snelste maar wel de leukste. Peggy merkte nog wel fijntjes op dat het maar goed was dat alles met schaak was, vanwege de witte matdreiging op h8 (!).
Ronde 7 begon kalm, maar in onderstaande stelling is mijn tegenstander (FM, 2250) al in grote problemen:
31.. Dd7 32. Txa6 Txa6 33. Txa6 Pc8 34. Tc6 Da7 en hier begon het toch even in mijn hoofd te spoken vanwege 35. Txc8 Pe2+ 36. Kh2 Da1 maar.. 37. Pf5! Is helemaal uit, bijvoorbeeld 37.. Txf5 38. Tc7+ Tf7 39. Df6+ Kh6 40. Dh8+ en mat! Ik speelde echter 35. Pg3 en dat is ook helemaal uit en voorkomt fratsen 35.. Pe7 36. Txd6 en zwart gaf op.
4,5 uit 7 en een tussentijdse TPR van 2331! Er moest natuurlijk een kantelpunt komen, en dat was ronde 8: tegen onze eigen Helmut (2252) waarmee Peggy en ik menig tramrit richting toernooizaal maakten. Hij zette mij weer met beide benen op de grond, zie deze link. Helmut wist door zijn voorbereiding meer over mijn eigen (online-)partijen dan ikzelf… oef. Terecht verloren.
Het toernooi wilde ik natuurlijk per se niet afsluiten met een nul. Na een mislukt experiment kwam in de 9e en laatste ronde de volgende stelling op het bord tegen mijn jonge tegenstander (2138):
Hij dacht hier nog even ‘aan te schroeven’, met 25.. Td8; er dreigt immers vernietigend e5, maar meteen e5 was nog steeds goed voor hem. Nu kom ik volledig los en offer mezelf naar remise: 26. Lg5 f6 27. De2! (de pointe) Pd6 lijkt nog steeds te winnen, maar 28. Txe7 fg5 29. Txg7! Kxg7 30. De5+ Kf7 en remise aangeboden door zwart. Wit blijft schaak geven op e5/e6/f6 en omdat de zwarte dame ongedekt staat op b6 is het eeuwig schaak. Als zwart “op winst speelt” met Kh6?? in plaats van Kf7, volgt er ijskoud h4 en mat of groot materiaalverlies in een paar zetten.
Uiteindelijk dus 5 uit 9, een TPR van nog steeds 2264 en een ongekende sprong op de FIDE-ratinglijst (KNSB-sprong volgt nog). Peggy deed het ongeveer zoals verwacht en Helmut had een sterk eindschot.
Genoeg zelfverheerlijking, het eigen geknoei op de clubavond lonkt weer!
Update: Ook Helmut Froeyman schreef een artikel over dit toernooi. Je vindt het hier.