Bart Plasmans: een (dol)gelukkige winnaar

Bart Plasmans komt deze week de eer toe om zijn Verrassing van de Week tegen Sam Baselmans te analyseren in de geavanceerde Stukkenjagers-applicatie. Hij had na zijn zege ook op donderdagavond nog volop adrenaline voor de analyse: hulde!
Je kent de drill: klik op de zet en het diagram én Barts commentaar verschijnen als vanzelf.  
 
 
Voor degenen met zwaar verouderde apparaten geven we hieronder toch nog maar even de uitgeschreven versie: 
 
Op zet 4 is Ld3 wellicht enigszins passief, de loper zou  beter gestationeerd zijn op c4. Op zet 6 speel ik Le3, met het idee om Pg4 te beantwoorden met Ld2, om vervolgens het paard met tempowinst weg te jagen met h3.
Sam speelde tóch 6… Pg4, ik dus a tempo 7, Ld2. Maar vervolgens kreeg ik niet de kans om h3 te spelen. Sam deed namelijk 7… c5. Ik wilde het centrum niet opgeven en speelde het paard terug naar e2 om d4 te dekken.
Dit was dus een blunder, want na de ruil speelde Sam 9… Db6 en kreeg ik de neiging om op te geven. Ik had ’s middags al tegen mijn vrouw gezegd dat ik naar het Tilburgse ging voor een ‘pak slaag’.
 
Na 9… Db6 zag ik al een heleboel dreigingen, met name via f2, minimaal pionverlies en een geruïneerde stelling. Ik voelde de verplichting om mijn loper opnieuw naar e3 te zetten. Zo had ik in de eerste 10 zetten drie keer met de loper gezet, die er ook nog vanaf ging..  10. c3 was iets beter, maar op dat moment was het geloof in een stuntje wel weg en zocht ik oogcontact met andere schakers om mijn ongeloof over mijn slechte spel (ondanks een goede voorbereiding) te tonen.
 
Toen Sam na de afruil op zet 11 de pion op b2 nam met zijn dame, kreeg ik toch weer enigszins vertrouwen dat het betere hak- en zaagwerk van zijn kant nog even uitbleef en ik de schade kon beperken tot een pion en een mindere stelling, maar wel mijn koning in veiligheid kon brengen.
Na dameruil en nog enkele (slag)zetten hing de pion op b7. Sams keuze om de pion een veldje naar voren te zetten gaf mij de gelegenheid om iets van een aanval te bedenken. Hoewel het paard op c6 (en indirect Ta8) of het veld f7 een target leek, kwamen er in de varianten die ik doorrekende geen doorbraakmogelijkheden. Ik deed 19. Pg5, ook al vond ik dat hij met Pd8  eigenlijk alles zou dekken en ik dan geen vervolgplan zou hebben.
 
Tot mijn verbazing (maar uiteraard wel mijn hoop) speelde Sam 19… e6. Een lichte euforie ontstond, want materieel gezien kwam er balans en mijn hoop om niet kansloos gesloopt te worden werd levend gehouden. 
Na deze afwikkeling had ik had 2 torens en 6 pionnen tegen Sam 1 toren, 1 loper, 1 paard en 5 pionnen. Zijn toren kwam op c8 en er volgde 23. Tfc1 (penning) …Lh6 (aanval ongedekt stuk) en 24. Kf2 (verdedigen en centraliseren). Hier speelde Sam Tf8+, met het doel  zijn toren en paard te activeren.
Nadat hij besloot om zijn toren op e8 te posteren, met de (vergezochte?)  dreiging om uiteindelijk e3 onderhanden te nemen, zag ik dat ik met 27. Tc7 een ogenschijnlijke goede stelling had en misschien wel een plusje. Na 27… Kg8 zat ik echter nog niet heel zelfverzekerd achter het bord, aangezien ik nog aan het bekomen was van de spreekwoordelijke kruiptocht door het oog van de naald.
 
In plaats van gretig de pion te pakken zette ik de toren op f1, met als doel dat het paard na d4 geen kant meer op kon. 28… b5 gooide roet in het eten en het gevoel bekroop me dat ik het hier liet liggen.
Dus nu toch maar de a-pion genomen. Na 29… Tc8 zag ik heel veel problemen voor mij… want Pc6 gaf wel issues. Na lang nadenken ging ik voor de d-pion en Sam voor de a-pion. Enkele schaakjes verder stond mijn koning op e6. Na mijn dreigende 37.Ta1 nam Sam de e3-pion en creëerde via h6 een mogelijk vluchtveld voor zijn onbeschermde koning. ik dacht NEEE.. ik ga het weggeven. (De computer geeft hier echter …b3 aan voor zwart).
Ik deed 38. Td7 om de vluchtroute af te schermen. Hierna kon Sams toren met behulp van een paardschaakje terugkeren naar zijn geliefde achterlijn. Dit gaf mij de gelegenheid om via Taa7 mijn torens te verbinden. Sam viel de toren op a7 aan met Pb5. Ik wist dat ik niet meer kon verliezen aangezien ik eeuwig schaak zou hebben: mijn lichte euforie maakte plaats voor YES!!! Na enkele schaakjes stonden de torens veilig!
 
Met voor ons beiden nog een half uur op de klok wist ik dat ik een halfje ging scoren. Of zat er nog meer in…? Ik ging de denktank in, zag allerlei mogelijkheden en tegendreigingen! Het idee om mijn koning naar de 8e rij te brengen leek mij zinvol en ook om mijn pion op e6 te krijgen, maar hoe? 
Het moment dat ik besloot om 44. Ke6 te spelen had ik nog 1 minuut en 12 seconden op de klok. Mijn zetten gingen daarna in hoog tempo. Na Tc6+, Kf7, Pd6+ en Kg8 was ik waar ik naartoe wilde. De computer daarentegen begrijpt er echter niets van dat ik daar zo graag naartoe wilde: die geeft namelijk een waardering van -8.18.
Het tempo waarin ik mijn zetten deed leek voor Sam aanleiding om daarin mee te gaan. Hij speelde 46… b3. Ik zag de bui al hangen en speelde direct 47. e5 om nog wat te compliceren, ik wist dat dat ik zo kon gaan opgeven, ik was te gretig geweest. 47…Pe8, is oké, hoewel Pf5 sterker is. Bij gebrek aan beter speel ik 48. Txh7…
 
Maar dan gebeurt het: Sam speelt hier 48…Lc5?? Had hij het paard naar c7 gespeeld, dan zou mijn toren niet meer op de b-lijn kunnen komen en de b-pion door kunnen wandelen. Die upgrade zou onvermijdelijk leiden (lees: lijden) tot een verloren partij.
Maar na 48… Lc5 ging ik snel met mijn toren naar de b-lijn. Ook de volgende zwarte zet zag ik met verbazing gebeuren. Die leidt direct tot stukverlies. Tb8+ Tc8 en Txc6. 
Hiermee is de wedstrijd gewonnen, de computer geeft hier mat in 22 aan! Als ik voldoende tijd had gehad om het door te rekenen had ik het wellicht ook wel gevonden. Na Ta8, Thb7, Kc8 en Txb3 was alle jeu er echt uit en werd de klok stilgezet..
 
Al met al een pittige pot met een gelukkige winnaar. Ik heb thuis vol trots kunnen vertellen dat ik niet bont en blauw thuis ben gekomen!

Een gedachte over “Bart Plasmans: een (dol)gelukkige winnaar

  1. Leuk verhaal Bart, en herkenbaar dat je in gewonnen stelling meermaals het gevoel bekruipt ‘shit, geef ik het alsnog weg’. Dacht dit in elk geval een maal in partij met Bob, waarbij we -gelukkig- allebei dezelfde pointe overzagen, die uiteindelijk voor mij goed uitpakte🤪

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.