Je zou het met al dat externe geweld bijna vergeten dat we ook nog een bloeiende interne competitie hebben. Op woensdag 3 oktober werden er 24 partijen gespeeld.
In de D-groep is de gretigheid om de strijd aan te gaan steevast groot. Zo stond Wil Wouts als elfde man te popelen om eventueel de plaats van een laatkomer in te nemen. Zijn wens ging om 20.20 uur in vervulling, maar een puntje leverde deze ‘invalbeurt’ niet op: Bert Wels, met wit nog ongeslagen dit seizoen, ging ermee vandoor. Koploper Bjoern Hofmans offerde een pionnetje tegen Jan Bergsma, en kreeg daar een reus van een zwartveldige loper voor terug. Daarmee hield hij de zwarte koning in het midden, en dat werd Jan te veel. Jan Hes was niet te beroerd om een stuk mee te pakken dat Ad Haans tegen zijn gewoonte in pardoes in de aanbieding deed. Rene Davidse tekende zijn eerste zege aan, tegen Coen Klaassen, die daardoor terugvalt naar 50%. Een spektakelstuk was de partij Hans Groffen-Paul Vermee. Hans schaakte sterk, stuurde zijn dame op rooftocht en liet haar vervolgens de gecreëerde vrijpionnen naar de overkant begeleiden. Maar… met de hem resterende dame + loper wist Paul een tegendreiging in de stelling te vlechten, die Hans een zet te lang negeerde: mat en 0-1.
Zover liet Christophe Verledens het in de B1 niet komen; net toen de stukken van Toon Stuart klaar stonden om vernietigend toe te slaan, zag hij in dat verder verzet zinloos was. In deze groep won Bastiaan van de Rijt het topduel van Bart Plasmans, terwijl Stefan Hess weer wat onder de mensen kwam door Maarten Werkhoven te verslaan.
In de andere B-groep pakte Kienfong Lie Kwie het punt tegen Jan Otten en had ook Jeroen van de Rijt alle reden om opgetogen te zijn; hij versloeg Bas Rosheuvel. Ook een verrassing was de tweede winstpartij van Thomas Schollen op dit niveau, met Paul Castermans de pineut. Dit nieuwe hoogtepunt verleidde Thomas ertoe om eens voorzichtig te informeren naar ‘de promotie-/degradatieregelingen, en dan in het bijzonder in de B-poule’. Iets zegt ons dat in het bijzonder de promotieregeling zijn interesse heeft. Zijn komende tegenstanders zijn in ieder geval gewaarschuwd.
In de C-groepen eindigden alle vijf de ontmoetingen in een beslissing. In de C2 maakten Cees Zoontjens en Jan Weijters hun favorietenrol waar tegen respectievelijk Roger Bougie en Nico Dignum. Heel spannend was het bij Guus van Heck-Jeffrey van Huijgevoort. Guus stond gewonnen, maar had het weer eens te kwaad met de klok. Jeffrey deed zijn best om nog promotiedreigingen te creëren, maar Guus was toch sneller met zijn slotaanval. In de C1 heeft Leo van Gelder een demarrage ingezet; hij kwam al op 4,5 uit 6 door Elroy Kerstens terug te wijzen. Jaap Steenkamer boekte zijn eerste overwinning, ten koste van Hans van Driel.
Ten slotte de A-groep(en), met zeven partijen. In de A2 eindigden de ontmoetingen Ron de Veen-Reinier Jaquet en Lex Karstens-Mark Clijsen in remise. Ruud Feelders had een mooie stelling regen Erik Dignum, maar een blunder kostte hem de partij. In de A1 ontweek César Becx met een gekunstelde zet de openingskennis van Guus Vermeulen, maar het werkte wel: 0-1. Het was sowieso een goede avond voor de senioren in deze groep; Rudolf Kat en Willem Blankert kraaiden uiteindelijk victorie tegen Karel Storm en Sebastiaan Dijksman. En verdraaid, ook in de partij Tijmen Kampman-Sjoerd van Roon zegevierde de oudere.
Bob Jansen mag zich na deze avond de allereerste koploper in het Stukkenjagers Open van 2018-2019 noemen. Hij speelde vooruit tegen Thomas Tepe. Flink vooruit zelfs, maar Thomas verdedigde zich kranig. Totdat Bob met De7 twee ongedekte torens aanviel én mat dreigde. Luuk Baselmans won de enige ratingpartij van de avond, van Joost Op ’t Hoog.
De mutaties die dit alles teweegbracht op Stukkenjagers-ratinglijst zijn alweer ingehaald door de realiteit. Dat geldt natuurlijk niet voor de standen in de diverse groepen, die je hier vindt.