Op woensdag 13 september werd er op alle vier niveaus in de Groepencompetitie fel om de punten gestreden. Hoewel het in veel partijen erg lang spannend bleef, vielen er maar twee remises.
Een daarvan viel in de partij die de introductie van een extra menukeuze markeerde. Voor spelers die een cyclus van de Groepencompetitie net even te veel van het goede vinden, is er nu een alternatief. Heb je vier van die lui met niet al te gekke ratingverschillen? Hup, een vierkamp dan maar, zelf de woensdagen afspreken, lekker spelen. Zo gaan we binnenkort de terugkeer van John Greunsven op de clubavond vieren, als hij het opneemt tegen de nummer 4 van ‘zijn’ Eeuwigdurende Stukkenjagers-ranglijst. De andere twee deelnemers, Ron de Veen en Roland Daamen, beten het spits af. Ron trok op twee vleugels ten aanval. Zijn toren penetreerde de zwarte damevleugel, terwijl zijn dame via de rechterflank op de koning afging. Het zag er benauwd uit voor Roland, maar het werd remise.
De andere puntendeling kwam eerder op het scorebord. In de B2 kregen Lex Karstens en Maarten Werkhoven elkaar niet om. In deze groep waagde Jan Otten het om zijn vertrouwde opening op het bord te brengen. Een slecht idee tegen een goed voorbereide tegenstander als Jeroen van de Rijt. Puntje voor wit. In de andere B-groep boekte ook diens broer Bastiaan een nuttige overwinning, met Toon Stuart als slachtoffer. De andere twee partijen in deze groep waren langdurige affaires. Huong Do en Emil Voorhorst gaven elkaar na een tactisch intermezzo weinig toe, totdat Huong in een damepaardeindspel pardoes haar paard in de aanbieding deed. Joost op ’t Hoog had een overwegende stelling tegen B-debutant Thomas Tepe, maar opeens was er wat tactische mist. Joost was net op tijd weer bij de les en haalde alsnog in het toreneindspel de vis op het droge. Dat deed ook Bas Rosheuvel tegen Guus Vermeulen, in een partij die later kan gaan tellen in de B-playoffs.
Nog zo‚Äôn ‘playoffpartij’ op C-niveau. Cees Zoontjens schreef een vooralsnog virtueel punt bij door Jeffrey van Huijgevoort te verslaan. Een resultaat in de C1 hebben we alleen auditief. Hoorden we daar het mat-woord vallen bij Guus van Heck-Jaap Steenkamer? De afmetingen van de 0-1 op het uitslagenformulier deden in ieder geval een na-ijlende adrenalinestoot vermoeden. In de C2 kon Coen Klaassen het na een goed begin toch niet bolwerken tegen Leo van Gelder. Ook Jan Weijters deed wat de ratinggoden voorschrijven: winnen van Hans van Driel. Heel spannend was het bij Fran√ßois Moran-Ton Tepe. De witspeler had in een uitgedunde stelling een voordeeltje, maar kreeg het lid op de neus toen hij een tactisch trucje dacht te hebben: Ton kwam op 2 uit 2 via mat op de diagonaal.
In de D-groep alvast een voorproefje op dé match van 7 oktober. Wil Wouts (SJ 7)-Jan Bergsma (SJ 6) zou zomaar de paring aan bord 6 kunnen worden. In dat geval zou het zevende nu toch wel verrassend met 1-0 voorstaan. Er waren ook twee twisten binnen deze teams. Paul Vermee versloeg SJ 6-teamgenoot Hans Groffen; in SJ 7 hengelde Ivar van der Heide de buit binnen tegen Bjoern Hofmans. Ratingfavoriet Kees Gelens hield Ad Haans eronder.
In de A1 moest Thomas Mollema lang werken om Rudolf Kat op de knieën te krijgen; zijn paard bleek in het eindspel multifunctioneler dan Rudolfs loper. Stefan Hess moest tegen César Becx al na 10 zetten lang in de denktank om niet in het nadeel te komen. Dat lukte aanvankelijk wel, maar in het resulterende ongebalanceerde eindspel bezette hij met zijn loper een veld dat voor zijn paard bestemd leek: 0-1. Han Westenberg stuurde zijn dame op succesvolle pionnenjacht, en het lukte Reinier Jaquet vervolgens niet om voldoende tegenspel te creëren. In de A2 won Tijmen Kampman tegen Kienfong Lie Kwie eerst één pion, en daarna nog een: 1-0. Ook een punt voor Sebastiaan Dijksman, die het eindspel beter behandelde dan Erik Dignum. Alle uitslagen zijn verwerkt in de Stukkenjagers-ratinglijst.