In de tweede ronde van het Stukkenjagers Open, op 31 oktober, waren de ratingverschillen een stuk kleiner dan in de openingsronde. Dat leverde al wat meer verrassingen op.
Die vielen dan weer niet bovenin het klassement. Aan de tien topborden wonnen alle ratingfavorieten, al moesten sommigen heel hard werken om de vis op het droge te krijgen. Met name Herman Grooten en Tijmen Kampman mochten blij zijn dat ze er zonder kleerscheuren vanaf kwamen. Herman had dankzij zijn loperpaar compensatie voor een geofferde pion, maar na een slecht getimede dameruil kon Matthijs Dijkstra (HMC) zich een stuk geruster voelen. Helaas voor hem stond er ook nog een klok naast het bord. De lopers van Herman bleven prikken, totdat Matthijs de controle verloor. Een andere topper, Tijmen Kampman, had in het middenspel enkele pionnen buitgemaakt op Karel Storm, die daarvoor te weinig compensatie had. Maar met beiden onder de minuut kan het zomaar een ander verhaal worden. Tijmen zat eigenlijk al in de oogstmodus, toen hij Karel een mooie kans gaf om naar een remisekansrijk eindspel af te wikkelen. Maar die ging ongemerkt voorbij…
Dat gold niet voor de knappe remise die Fons van Leersum uit het vuur wist te slepen tegen Mike Ahern: die straalde je vanaf twee plekken op het uitslagenformulier tegemoet. Kennelijk komt Fons’ spel in interlands pas echt goed tot zijn recht. Dat lijkt ook op te gaan voor Wil Wouts. Tegenstander Christophe Verledens speelde de rol van vrijgevige Belg met verve, hij leverde een kwaliteit in en moest het verzet staken.
Voor iets kleine ratingsurprises zorgden Roger Bougie en Jeffrey van Huijgevoort. Eerstgenoemde liet met een verdiend halfje tegen Maarten de Wit (EGS) zien dat hij zijn instroomrating allang ontgroeid is. Underdog Jeffrey trof in Paul Castermans een tegenstander, die net zo’n positionele stijl heeft als hij. Dat leverde tot in het verre toreneindspel geen schokgolven op: een prima remise voor Jeffrey.
Rene Davidse en Rob de Wolf (SVO) lukte het dan weer nét niet om tot scoren te komen tegen een topper. Rene verzuimde tegen Marieke Sarton om een complexe materiaalverhouding een veel fleuriger aanzien te geven door een extra stuk mee te pakken. Of Rob echt gewonnen stond tegen Bart Plasmans is nog steeds de vraag, maar het zag er eng uit voor zwart. Rob zag op het laatst echter beren op de weg en tja, het was nu eenmaal niet de week van de wolven.
Na deze ronde zijn er elf spelers met 2 uit 2. Curieus is de wijze waarop Toon Stuart aan zijn punten komt: via Het Boze Oog. Voor de tweede keer in successie moest de beoogde tegenstander forfait geven. Weliswaar kreeg hij in Jan Hes een alternatieve tegenstander, maar die kon hem de weg naar de top niet versperren.