Door al het geglij, gesnotter, geproest en geglibber was het niet superdruk op de clubavond van 23 oktober. Maar er viel genoeg te beleven voor de liefhebber van spanning en sensatie.
We vallen maar meteen met het hoogtepunt in huis: de zege die Paul Castermans in de B2 op Toon Stuart boekte. In het vroege middenspel besloten de heren het bord in tweeën te delen. Gewoontegetrouw ging Toon met wit aan de linkerkant aan de slag. Maar ook Paul bleek links georiënteerd. Toen zowat al zijn stukken de witte koning op h1 in het vizier hadden, haalde hij een paard van stal en liet dat pardoes op f3 neerploffen. Met de toren op g6 dreigde hij met het fraaie Dxh3 gxh3 Tg1 mat. Toon ontging dit en hij liet het gebeuren. Hij kon zich troosten met de wetenschap dat ook gxf3 niet hielp vanwege Dg5. Omdat de witte loper niet weg kon, kun je dan wachten op Dg1 mat. Mooi!
In deze groep ontstond er bij Bart van den Berg-Jeffrey van Huijgevoort een curieuze stelling. Bart had een pluspion en een eeuwigdurende dreiging op de lange diagonaal, maar het was verre van duidelijk hoe hij er echt doorheen ging komen. En al helemaal niet toen hij het veld g7 verstopte met het onhandige hxg7. Nu de diagonaaldreiging weg was had Jeffrey aan een eigen koningsaanval op de damevleugel kunnen gaan denken, maar hij liet zich eerst toch maar even matzetten.
De topper in deze groep, tussen Thomas Tepe (jaja!) en Karel Storm, boeide tot het eind. Dat leek voorspelbaar toen Karel een kwaliteit en een vrijpion voorkwam, maar schijn bedroog. Thomas creëerde met zijn paarden en dame tegenkansen, en duwde Karel bovendien onder de drie minuten. Toen beiden elkaars paarden met pionnen bevroegen, reageerde Thomas ondanks tijd zat met een impulsieve slagzet, terwijl er mogelijk meer in had gezeten. En even later gaf hij ook nog een te snel schaakje. Zoals het ging wurmde Karel zich naar een beter eindspel en daarvoor heb je geen zeeën van tijd nodig. Punt voor Karel, maar toch weer een stap voor Thomas. Wél voor een surprise in deze groep zorgde Leo van Gelder, door met zwart Emil Voorhorst onderuit te halen.
In de andere B-groep pakte Andries Deliën het dan juist heel beheerst aan. Toen zijn gevaarlijk ogende zwarestukkenaanval tegen Guus Vermeulen niet tot mat leidde koos hij bijtijds voor plan B. Guus kon toch niet actief worden. Uiteindelijk maakte een oprukkende centrumpion het verschil. Ook Ron de Veen maakte zich op voor een lange belegering, maar had geen geduld nodig, toen Ivar van der Heide een stuk weggaf.
In de A2 was Reinier Jaquet-Tijmen Kampman een boeiend schouwspel. Reinier was een pion kwijtgeraakt, en offerde toen maar een tweede om wat te dreigen met de gecombineerde kracht van twee torens en twee lopers. Het leek nog even wat, maar Tijmen Kampman wist de dreigingen secuur te bezweren met behulp van zijn twee paarden: 0-1. In deze groep maakte Bob Jansen korte metten met Erik Dignum. Beiden stuurden ze een paard richting vijandelijke hoektoren. Het ros van Erik keerde niet terug van die missie, en dat van Bob wel. In de A1 had Willem Blankert ook materiaal in de aanbieding, met Ruud Feelders als begunstigde. Pascal Graafmans pakte een vitaal punt. Toen hij in het verre middenspel tegen Henry Flikweert een pion op f6 kreeg vond de zwarte koning geen rust meer.
In de D-groep offerde Hans van Driel tegen Hans Groffen een stuk. Althans, dat dacht hij. Maar het waren er twee, en dat was er minstens één te veel. Ook Bert Wels had niet te klagen over materiële plussen, hij versloeg Ad Haans. Naar verluidt sloeg Rene Davidse op enig moment een remiseaanbod van Jan Hes af. Of dat voor of ná het stukverlies was weten we niet; met de kennis van nu Рwinst voor Jan Рwas het te dapper.
In de C-poules kregen enkele partijen een onverwachte ontknoping. Wie rond 22.45 uur huiswaarts ging moet heel wat drama hebben gemist. Zo leek niemand Guus van Heck nog van een zege te kunnen afhouden, in een toreneindspel met twee pluspionnen. Kennelijk is dat Carlo Butalid toch nog gelukt. Of Guus zelf. Hoe dan ook: remise. Ook Cees Zoontjens leek, ondanks een moeizaam middenspel, tegen Jan Weijters op weg naar een vol punt. Hoe ging die in het paardeindspel Cees’ vrije centrumpionnen eigenlijk stoppen? Wij zagen het zo gauw niet, maar het werd wel remise.
Dit alles was klein bier vergeleken met wat er gebeurde bij Jaap Steenkamer-Theo van de Hoek. Giga-spannend middenspel, met hangende stukken en een late lange rokade door Theo. Die verzuimde daarna Jaap (winnend?) te h-lijnen, waarna de dames eraf gingen. In het toren+paard-eindspel gingen beiden op pionnenjacht, maar opeens blunderde Theo zijn paard weg. Winst voor Jaap zou je denken, maar die liet het materiaal wel erg uitdunnen. Getuige de uitslag Рtoch 1-0 Рheeft Theo’s resterende zwarte pionnetje geen wonderen meer verricht. Voor Jaap kwam er nog een extra moodswing bij: even later miste hij zijn bruinleren, ietwat versleten handschoenen. Iemand ze gezien? Ook lang bezig waren Kees Gelens en Kienfong Lie Kwie. Laatstgenoemde moest keihard werken voor het punt, pas in het ultieme pionneneindspel moest Kees de koning omleggen.
De laatste verrassing viel in een van de twee ratingpartijen van de avond. Raimon Bach probeerde op het gemoed van voormalig huisarts Wil Wouts te spelen door uitbundig bepleisterd achter het bord plaats te nemen. De compassie van Wil beperkte zich tot het doneren van een pionnetje. Raimon was zowat de hele avond bezig om dat extra kleinood naar de overkant te loodsen. Maar opeens kon Wil zijn dame slaan en in een reflex feliciteerde Raimon zijn tegenstander. Bij nadere beschouwing had hij meteen een nieuwe dame kunnen halen, met schaak en alsnog winst. Maar de handen waren al geschud, en Raimon kon op zoek naar een doekje voor het bloeden. In de andere ratingpartij kreeg Thomas Schollen gratis een compacte workshop Tweepaardenspel in de nahand. Of nee, het kostte hem één ratingpuntje.
De gevolgen op de Stukkenjagers-ratinglijst kun je hier bekijken.