Op woensdag 6 september is de eerste cyclus van de Groepencompetitie van start gegaan. Maar liefst acht partijen eindigden in remise, maar in vrijwel al deze duels werd felle strijd geleverd.
Een goed voorbeeld was de allerlaatste partij die een uitslag kreeg. Luuk Baselmans kreeg in de A-groep bij zijn Stukkenjagers-debuut de wind van voren van Reinier Jaquet. Die kwam met dame en paard op bezoek in de zwarte stelling. Ongetwijfeld had wit ergens de winst voor het grijpen. Luuk slaagde er echter in om door een stukoffer tegenkansen te creëren. Even later liep zijn materiële achterstand op tot een toren, maar Luuks vrije d-pion bezorgde Reinier zoveel hoofdbrekens dat hij moest berusten in remise.
In dezelfde A-voorrondegroep eindigde ook het duel Rudolf Kat-Stefan Hess in een puntendeling. Rudolf verdedigde zich kundig tegen de zwarte dreigingen.
Nog zo’n zeeslang in de andere A-groep. Sebastiaan Dijksman bouwde met wit een ogenschijnlijk veelbelovende stelling op tegen Tijmen Kampman, met een triplering op de h-lijn. Tijmen liet zich niet verontrusten en wist af te wikkelen naar een toreneindspel, dat hij net (?) remise hield. De resterende twee partijen in deze groep eindigden wel in een beslissing. Erik Dignum kon in het eindspel met zijn toren beslissend op pionnenroof in de stelling van Kienfong Lie Kwie. De partij Sjoerd van Roon-Karel Storm was een spannende aangelegenheid. Sjoerd stond steeds een pion voor, maar Karels stukken waren een stuk actiever. Zo ook in het T+L-eindspel: Sjoerd had dan wel twee vrijpionnen, maar werd doodleuk matgezet.
Ook in de B-groepen heerste het remisevirus. Toon Stuart had steeds het beste van het spel tegen Joost Op ’t Hoog, maar zag wat vroeg af van winstpogingen in een voordelig dubbeltoreneindspel. Emil Voorhorst en Bas Rosheuvel hielden elkaar in een zwarestukkenmiddenspel in evenwicht. In de parallelgroep rookten ook Bart van den Berg en Jan Otten de vredespijp. De enige winst op B-niveau kwam op het conto van Lex Karstens, die René van den Bosch uittelde.
In de C1 debuteerde Henry Flikweert – extern uitkomend voor SV West-Zeeuws Vlaanderen Рmet een overwinning op Jeffrey van Huijgevoort. Jaap Steenkamer kon het bij zijn terugkeer op C-niveau niet bolwerken tegen ratingfavoriet Andries Deliën. De partij Peter Vincken-Rene Davidse eindigde in remise, maar zagen we daar niet ergens de kans op Lxf7? Peter greep die,
maar wist de resulterende kwaliteitswinst toch niet in een vol punt om te zetten.
In de C2 was de ontmoeting Ton Tepe-Leo van Gelder een waar spektakelstuk. Ton bestookte na de lange rokade succesvol de zwarte koningsstelling, maar accepteerde nogal zorgeloos een loperoffer van Leo op a3. Na aanname kreeg ook Tons koning het zwaar te verduren, totdat… Leo zijn greep liet verslappen en Ton alsnog kon toeslaan. Ook een enorm gevecht bij Jan van den Dries-François Moran. Jan had in het eindspel twee vrijpionnen klaarstaan, maar François’ vrijpion stond al op e3. De zwartspeler deed het – te oordelen naar zijn gezichtsuitdrukkingen dan – niet op z’n handigst, maar wist zich verderop alsnog richting remisehaven te vechten. Dat lukte promovendus Hans van Driel dan weer niet. Tegen Cees Zoontjens brak hij zijn eigen verzet door een blunder.
In de D-groep zorgde Ad Haans – niet voor het eerst – voor een stevige verrassing. In no-time walste hij over degradant Jan Bergsma heen. Ivar van der Heide en Kees Gelens gingen goed van start door respectievelijk Fons van Leersum en Hans Groffen het nakijken te geven. Paul Vermee en Wil Wouts koesteren beiden 1157 KNSB-elopuntjes. Remise? Welnee: de koploper in het inloopschaakklassement sloeg keihard toe. Dat verzuimde César Becx te doen, in een ratingpartij tegen Maarten Werkhoven. In plaats daarvan deed hij verderop een toren in de aanbieding, in ruil voor een mataanval. Daar had Maarten beter wel kunnen ‘intrappen’, want het mat was verder weg dan César dacht. Nadat Maarten het offer versmaadde kon César alsnog toeslaan.