Het zal niet vaak voorkomen dat er in een Zwitsers toernooi met 68 deelnemers welgeteld twee spelers op 3 uit 3 staan. Toch is dat na de derde ronde van ons open toernooi het geval.
Voor woensdag 21 november waren er nog maar liefst elf spelers met de volle buit. Slechts twee van de vijf topduels leverden een winnaar op. Herman Grooten verminkte al vroeg de pionnenstructuur van Mark Clijsen en die vond geen compensatie voor dat positionele nadeel. Toon Stuart mocht het Рna twee reglementaire zeges Рnu ook óp het schaakbord laten zien. Dat lukte heel goed. Hij hield lange tijd (bijna) gelijke tred met Stefan Colijn, maar werd in het verre eindspel toch uitgeteld.
De overige zeven koplopers kwamen tot een puntendeling. Tijmen Kampmans progressie boezemt inmiddels zoveel respect in, dat Stefan Kuipers in een iets mindere stelling een half ei voor zijn geld koos. In de andere twee onderlinge duels werd wat langer nieren geproefd. Bij Mart Nabuurs-Luuk Baselmans kregen de matadoren elkaar uiteindelijk niet uit balans. Bij Bob Jansen-Mark Haast leek het lange tijd anders te lopen. Bob dirigeerde zowat al zijn stukken richting de zwarte koning, terwijl de zwarte lichte brigade de benen strekte in de schaftkeet op de damevleugel. Bob verzuimde door te drukken, maar ook nadat alle zware stukken van het bord verdwenen waren leek hij nog voordeel te hebben. Maar met een alerte tussenzet wist Mark een vrijpion te creëren die hem alsnog een half punt opleverde. De elfde speler met 2 uit 2, César Becx, bereikte met wit niets tegen Jordy Schouten, maar was gezien zijn vormcrisis vooral blij dat de zwartspeler niets bereikte: remise.
Voor de echte verrassingen moesten we lager op de ranglijst zijn. Emil Voorhorst leek tegen Erik Dignum in het eindspel van paard + pion tegen loper + 3 pionnen voor een kansloze zaak te strijden, maar zijn tegenstander loodste hem alsnog de remisehaven binnen. Paul Vermee had de grootste verrassing van de avond op de schoen, remise of zelfs meer tegen rijzende ster Paul Castermans. Maar aan het eind van de avond bleef hij toch met lege handen achter.
Pikante ontmoeting was Thomas Tepe-Ton Tepe. Ooit poneerde ene Alexander Cockburn in Loze passie de stelling dat diep in elke schaker een vadermoordenaar schuilt. Die jarenzeventigwijsheid flakkerde even op, al voerde Thomas de openbare executie genadig snel uit.
De uitslagen vind je hier, de stand hier.