In ronde 5 van het Stukkenjagers Open, op woensdag 16 januari, heeft koploper Stefan Colijn zijn voorsprong uitgebreid naar een vol punt. Hij moest er wel hard voor werken.
In zijn partij met Mart Nabuurs gooide Stefan er met zwart vanuit de opening een pion tegenaan. De Wolgagambietachtige structuur werd opgeleukt door een lange rokade van Mart. Het was niet meteen duidelijk hoe Stefan de witte koning meteen kon aanvallen. Maar dat was ook niet nodig. Belangrijkste kenmerk van de stelling was namelijk dat wit geen enkel actief plan ter beschikking had en dus veroordeeld was tot afwachten wat zwart zou verzinnen. Die luxe was aan Stefan prima besteed. Langzaam maar zeker maakte hij vorderingen, net zolang tot hij het tactisch kon afmaken. Mart streek de vlag net voor-ie viel.
Stefan dus op 5 uit 5, en omdat Stefan Kuipers (3,5) een bye opnam, zou alleen de winnaar van de partij Luuk Baselmans-Mark Haast op 4,5 punt kunnen komen. Die kwam er echter niet: remise in het toreneindspel. In de nazit kwamen er echter zoveel studieachtige winstwendingen voor wit op het bord dat zelfs het remisekarakter van de stelling van Philidor in de revisie moet. Straks blijkt de aarde toch plat te zijn.
Stefan K., Luuk en Mark kregen op 4 punten gezelschap van Herman Grooten, Tijmen Kampman en Bob Jansen. Eerstgenoemde won van Jordy Schouten, die een nieuw stukje zwartrepertoire uittestte. Dat ging een zet of elf goed, maar daarna moest Jordy toch het antwoord op de vragen van meester Herman schuldig blijven. Tijmen boekte een regelmatige zege op Lex Karstens. Bij Bob Jansen-Matthijs Dijkstra stond het bord al na een zet of vijf in brand, dankzij een zwarte speelwijze die het midden hield tussen schaakporno en su√Øcidialiteit. Maar Matthijs zou Matthijs niet zijn als hij van deze aberratie niet een uitgedijde variantenboom had bestudeerd, en dat is dan toch lastig voor een diepzeedenker als Bob. Elke suboptimale zet in zo’n hyperscherpe stelling kan immers fataal zijn. Wit moest meteen een stuk geven, terwijl de zwarte koning voor de troepen uit ging lopen. Hoe het stond weet geen mens, maar aan het eind van de avond kwam Matthijs bedremmeld melden dat hij verloren had. Hoorden we daar het woordje ’toch’?
Lager op de ranglijst hield het duel C√©sar Becx-Ron de Veen de aandacht lang gevangen. Ron won een gezonde pion toen C√©sar ondanks lang gepieker niet zag hoe hij een schijnstukoffer kon ontkrachten. In het late middenspel kreeg C√©sar zoveel compensatie dat hij na een blunder van Ron met √©√©n simpel slagschaak het halve bord kon winnen. In plaats daarvan koos hij voor een charmante combinatie waarmee hij… twee pionnen terugwon. Het was in het verre eindspel net genoeg voor de winst. Martijn Blom werd deze avond geconfronteerd met een ijzeren Stukkenjagers-wet: iedereen verliest ooit een keer van Kienfong Lie Kwie. Ook een verrassing: de remise met Erik Dignum waarmee Daan Baselmans zijn progressie van de laatste maanden nog een extra zetje gaf.
De uitslagen van ronde 5 vind je hier, de bijgewerkte Stukkenjagers-ratinglijst hier.