Op woensdag 21 februari eindigden alle toppartijen in ronde 7 van het Stukkenjagers Open in een zege voor de ratingfavoriet. Lager op de ranglijst waren er wel verrassingen.
Koploper Stefan Kuipers (Schaakstad Apeldoorn) slaagde er ogenschijnlijk probleemloos in zijn 100%-score vast te houden. Hij is niet zo van de blitzkrieg. Tegen Han Westenberg haalde hij op vertrouwde wijze – en dus onbedreigd – de winst binnen. Voordeeltje hier, voordeeltje daar, open lijntje pakken en geduldig wachten. Pas als het te laat is merkt de tegenstander dat al diens stukken verkeerd staan en de speelruimte voor een tegenaanval er niet is. En, o ja, dat de tijd bijna op is. Al deze rampspoed trof deze keer Han Westenberg.
Een bordje verderop had er nog een zwartspeler weinig in de pap te brokkelen. Jordy Schouten (SG KiNG) had te maken met een lelijk gat op e6 en toen Mart Nabuurs daar in het zwarestukkenmiddenspel een toren neerplofte, wisten beiden hoe laat het was. Daar hielp zelfs geen tijdnood meer aan. Door deze zege is Mart met 6 uit 7 de enige die binnen schootsafstand van Stefan blijft.
Na deze ronde staan er twee spelers op 5,5 punt. Mark Clijsen consolideerde zijn positie met een reglementair halfje, Lars Vereggen moest er harder voor werken. In een eindspel van loper tegen paard met ieder zes pionnen, was zijn tegenstander Thomas Kools (EGS) tot volledige passiviteit veroordeeld, er resteerde hem niets anders dan wachten op het beslissende koperoffer van Lars. Dat kwam ‘vanzelf’.
Bij de vierpunters ook louter voorspelbare winnaars: Herman Grooten, Thomas Mollema, Tijmen Kampman, Bram van den Berg en Mees van Osch. Laatstgenoemde moest wel de hele partij extra op zijn hoede zijn. Tegenstander Luuk Baselmans had misschien wel de mooiste vooruitzichten, maar dat veranderde snel toen Mees met zijn dame via b2 op bezoek mocht komen.
Voor de verrassing van de avond zorgde Lex Karstens. In het middenspel dreigde hij voortdurend op e3 en g3 te slaan en tegenstander Martijn Blom vond geen goede methode om die dreiging af te wenden. Lex maakte het goed af. De uitslag van de partij Ad Haans-Rene Davidse was weliswaar KNSB-ratingconform, maar op de interne ratinglijst was de 1-0 een heuse ratingklapper voor Ad. Jaap Steenkamer is, anders dan Rene, op zijn best als er KNSB-ratingpunten te verdienen zijn. Na de winst op Huong Do hield hij nu Bas Rosheuvel op remise. Kleinere winst boekten Roel Romanesco (SVO), Guus Vermeulen en Carlo Butalid door hun puntendelingen met respectievelijk Pierre Smeets (HMC), Rudolf Kat en Bart van den Berg. Alle uitslagen van deze ronde staan hier op een rijtje.
Er werden ook drie partijen voor de D-groep gespeeld. Twee daarvan eindigden in remise. Toen Fons van Leersum, gecomplimenteerd met dit resultaat, te horen kreeg dat tegenstander Bert Wels toch wel zo’n 1.200 elo-punten bezat reageerde hij verbaasd: “Dan moet ik een verlicht moment hebben gehad!” Dat had Elroy Kerstens even niet, toen hij vergat de rochade van Henri Anemaat te doorkruisen met een soort van matvoering. Toen de zwarte koning eenmaal in veiligheid was gebracht en Henri ook nog eens een venijnige tegenaanval lanceerde, werd het punt gedeeld. De resterende ontmoeting, Hans Groffen-Nico Dignum, had ook zomaar in een onbeslist kunnen eindigen. Nico had beslissend voordeel op het bord, maar de klok zat hem op de hielen. Onder veel bekijks ondernam Hans verwoede pogingen om met zijn eenzame dame de zwarte koning schaak te blijven geven zonder tussenkomst van de zwarte dame, toren en loper. Dat had door Nico’s tijdnood zomaar succesvol kunnen zijn, maar Hans is nooit te beroerd om mee te gaan vluggeren. Het slot van het lied was dat Nico toch aan eeuwig schaak ontsnapte. Tot welke stand dat in de D-groep leidt, kun je hier zien. Alle partijen zijn verwerkt in de Stukkenjagers-ratinglijst.