Het zevende is dit seizoen het kleine broertje van SJ 5 en SJ 6 in klasse 5L. Op papier dan. Want de eerste match van het seizoen presteerde het team ruim boven verwachting. Teamleider Jan van den Dries schreef, met input van zijn teamgenoten, een uitgebreid verslag.
Het zevende start verrassend goed in Breda!
Stukkenjagers 7 is behoorlijk gerenoveerd uit de zomerstop gekomen. Van de acht spelers die in de eerste wedstrijd van de nieuwe competitie in Breda achter het bord zaten, waren er slechts drie oude bekenden: Leo, Jeffrey en teamleider Jan. Met Erwin, Ákos, Tom, Maciej en Frans mochten we maar liefst vijf nieuwelingen verwelkomen! En die nieuwelingen lieten zich zeer gelden: ze sprokkelden maar liefst vier punten bijeen. Samen met een halfje van Jeffrey betekende dat een even mooie als verrassende overwinning op De Baronie 3. Vriend en vijand zagen ons als potentiële degradant, maar we zijn volgens mij toch een team waarmee men rekening moet gaan houden. Gezien het feit dat we ook Nico van Ham, die nu niet beschikbaar was, nog achter de hand hebben, acht ik meer verrassingen niet ondenkbaar.
Het verloop in Breda was verrassend én spectaculair: nadat Frans Postmes de score in ons voordeel had geopend in zijn eerste externe partij ooit, brachten nederlagen van mijzelf, Leo en Maciej ons na een paar uur op een 1-3 achterstand. Jeffrey stond goed; gewonnen dacht ik zelfs (en hijzelf ook!). Maar of het overmoed of nonchalance was: hij verloor een cruciale pion en moest genoegen nemen met remise: 1,5-3,5! Onze laatste drie strijders stonden geen van allen slecht, sterker nog: het zag er best goed uit. Dat ze alle drie wonnen was echter verrassend: na Tom en Erwin tikte ten slotte Ákos (foto boven) overtuigend het winnende punt binnen 4,5-3,5!
Tijd om onze helden zelf aan het woord te laten!
Bord 7: Frans Postmes – Eduard Fakkel 1-0
Frans: ‘Het beloofde die 12e oktober een spannende dag te worden. Het was immers de eerste keer dat ik een wedstrijd in de externe competitie zou spelen. Zonder rating, of nog preciezer met een hatelijke nul achter mijn naam, ging ik een beetje onwennig achter het bord zitten. Daar zat dan mijn opponent met een voor mij intimiderende rating van 1750 en een speaking name die te kennen gaf dat hij wel wist hoe hij een beginnende speler moest afbranden. Ik moest mijn Seiko -uit 1980- afdoen! Gelukkig kon Jan van den Dries mij een beetje op mijn gemak stellen. Toch kwam ik, geïnspireerd door Max Euwe, Herman Grooten en de Inuit tot een goede stelling en later tot mijn eerste overwinning!
De tegenstander, Eduard Fakkel, speelde na mijn 1. e4 geroutineerd Pf6. Vervolgens heb ik wel een minuut of vijf met grote verbazing naar het bord zitten kijken. Ik had de vorige dag enkele potjes snelschaak Aljechin gespeeld tegen de vrijdagmiddagkampioen, maar was over het algemeen weggevaagd. Wat te spelen? Uiteindelijk werd het advies van Max Euwe gevolgd: achtervolgen dat paard tot helemaal aan de andere kant van het bord!
Toen dat gedaan was, werd Herman Grooten de volgende inspiratiebron. Ik ben momenteel zijn Chess strategy for club players aan het lezen. Het werkte: de tegenstander werd geen diagonaal gegund en iedere open lijn op het bord werd zonder schroom ingenomen. Daarna was er toch wel een goede stelling ontstaan met licht voordeel voor wit.
Tot dusverre klinkt het allemaal wel logisch: Euwe, Grooten… Toch zal een oplettende lezer zich afvragen hoe het nou precies zit met die Inuit. Dat behoeft inderdaad enige uitleg. Het was namelijk stervenskoud in het zaaltje waar De Baronie pleegt te spelen. Door alle opwinding zat ik toch wel enigszins te transpireren en ik had het daar erg koud van gekregen. Ik voelde mij als een Inuit die in een wak was gevallen. Wat doe je dan? Juist ja: door de zaal lopen. Al wrijvend werden eerst de handen en vervolgens de armen warm gemasseerd. Langzaam ontdooide ook de rest van mijn versteende lichaam. Precies op tijd kon ik de laatste zetten doen. Een aantal goede tactische zetten. En de zetten van de tegenstander waren niet allemaal erg precies. Mijn paard werd met twee zetten in zijn stelling gedirigeerd, gesteund door een mooie pionnenlijn a2 tot en met d5. Na een vorkdreiging op twee torens won ik een kwaliteit. Vervolgens werd een van zijn paarden gepend en onmiddellijk met een pion aangevallen. De tegenstander gaf op na 21 zetten en anderhalf uur spelen. Hij stond een volle toren achter in een belabberde stelling. Zo haalde ik mijn eerste punt ooit binnen in een externe competitiewedstrijd en tevens het eerste punt voor De Stukkenjagers 7.
Het voelde fijn, met dank aan Euwe, Grooten en de Inuit.’
Bord 8: Willem van Kooten – Jan van den Dries 1-0
Jan: ‘Mijn tegenstander en ik openden in een Damegambiet beiden zeer rustig: we gunden elkaar blijkbaar de tijd en de ruimte om rustig op te bouwen te rokeren en de stukken te plaatsen daar waar we ze wilden hebben. Zo ontstond er een redelijk gelijkopgaande strijd waarin we elkaar aanvankelijk geen duimbreed toegaven. Totdat een, nota bene door mijzelf uitgelokte, dameruil er plots voor zorgde dat de tegenstander licht voordeel kreeg. Zeker stellingtechnisch (ik had de dames op het bord moeten houden!), maar ook materieel kwam hij aanvankelijk één pion en daarna ook nog een kwaliteit voor te staan. Met paard en loper tegen toren en loper, en een pion minder, moest ik de meubelen zien te redden. Dat lukte in eerste instantie redelijk, maar uiteindelijk moest ik de tegenstander toch de hand schudden en mijn koning omleggen.
Bord 2: Arno Slagboom – Leo van Gelder 1-0
Leo: ‘Van Damegambiet naar het Colle-systeem kwam ik goed uit de opening, maar was de stelling in evenwicht. Op 16e zet speelde ik Dh4 en reageerde mijn opponent met De2. Ik overwoog om 17…f4 te spelen wat mijns inziens betere kansen voor mij bood. Twee zetten later had ik 19…Pd8 moeten spelen en vervolgens deed ik twee zeer slechte zetten. Mijn opponent sloeg toen met zijn loper mijn pion op f5 waardoor ik mijn dame verloor. Die loperslag had ik helaas totaal niet zien aankomen.’
Bord 5: Maciej Cios – Michiel Stafleu 0-1
Maciej: ‘Ik denk dat ik competitief heb gespeeld De partij begon met de Siciliaanse verdediging, ik speelde de Rossolimo-variant, een opening die ik aan mijn repertoire probeer toe te voegen. De partij was in balans tot mijn blunder op zet 18, waarna ik de kwaliteit verloor en uiteindelijk de partij.
Dit was het cruciale moment in de partij:
Ik speelde 18. Td1?? met de bedoeling om van het onderste-rijmotief te profiteren. De zet Td1 leidde tot het directe verlies van de kwaliteit (toren voor loper) na 18… La6!. Dit gaf zwart een duidelijk materiaalvoordeel, en vanaf dat moment speelde hij om de stelling te vereenvoudigen en te profiteren van dit voordeel. Zwart koos ervoor om dames te ruilen om de stelling verder te vereenvoudigen, met de bedoeling het voordeel van de kwaliteit uit te buiten. Zonder de dames op het bord werd het voor mij moeilijker om tegenkansen te creëren.’
Bord 6: Paul Boeren – Jeffrey van Huijgevoort 0,5-0,5
Jeffrey: ‘Mijn tegenstander Paul begon met e4 en ik speelde een Scandinavische verdediging. Ik speelde snel en mijn tegenstander speelde zetten die ik min of meer verwachtte. Al snel kwam ik een kwaliteit voor te staan in ruil voor een loper en pion. In het middenspel dat daarop volgde, kon ik gemakkelijk stukken ruilen en ik won onderweg ook nog een pion. In dit stadium bood mijn tegenstander een gelijkspel aan, maar ik weigerde dat aanbod. Ik had het idee dat ik de controle had en werd daardoor iets overmoedig. In het eindspel had ik vijf pionnen tegen zijn paard en twee pionnen. Omdat ik ergens kort afgeleid was, verloor ik een van die vijf pionnen. De partij eindigde met een randpion en koning tegen koning in gelijkspel.’
Jeffrey en Tom geconcentreerd op weg naar een resultaat
Bord 4: Hennie Daniëls – Tom Manni 0-1
Tom: ‘In het begin ging de partij zeer gelijk op. Wit speelde de opening vrij passief en probeerde op zet 18 de dames (en daarmee een boel andere stukken) te ruilen. Na al het geruil zouden er voor ons beiden nog een paard, loper en zes pionnen over zijn. Het zag ernaar uit dat het remise zou gaan worden. Een prima resultaat gezien het verschil in sterkte, dacht ik.
Helaas kon mijn tegenstander met zijn resterende loper en paard mijn stelling binnendringen en met een vork een belangrijke pion winnen. Het zag er niet best uit. Ik ruilde mijn loper voor zijn paard en hoopte op een onwaarschijnlijke comeback. Gelukkig had mijn tegenstander inmiddels al veel van zijn tijd gebruikt. Door zijn tijdnood begon hij in het eindspel het soort fouten te maken waar ik op hoopte. Zo wist ik met mijn basale kennis van eindspelen uiteindelijk toch mijn enige vrije pion veilig naar de overkant van het bord te escorteren. Na een laatste poging van mijn tegenstander om remise aan te bieden (in de nu voor hem verloren stelling) gaf hij het op.’
Bord 1: Erwin Meeuwsen – Jo Godderij 1-0
Erwin: ‘Een beslissend fragmentje uit mijn partij:
Zet 20: na mijn 20. Dc6 speelt zwart Ld7?? (Tb8 was beter geweest) 21. Dxd7 Db8 22. Pe5 Ta7 23. Dd6 Lg7 24 Dxb8 Txb8 en na Pc6 gaf zwart op.’
Erwin en Ákos sleepten twee belangrijke punten uit het vuur.
Bord 3: Ákos Indig – Kees Ooms 1-0
Ákos: ‘My game started in a similar way as most of my games with White do, with Nf3 leading to a variation of the King’s Indian Attack, for which my opponent’s response was a symmetrical defense. Black’s disadvantage started with accepting a pawn exchange at move 8., giving over control of the center of the board. By this move, I also had about 25-30 minutes of time advantage, which became very useful towards the end of the game. In the rest of the game, I had the initiative and chances to build up an attack, Black mostly only able to react to that. A few positional mistakes of Black over the course of the rest of the game landed him in a position that restricted the movement of his pieces severely, eventually losing to an inevitable pawn promotion on the e-file.’
1. Nf3 Nf6 2. g3 g6 3. Bg2 Bg7 4. O-O O-O 5. d3 d5 6. Nbd2 c6 7. Qe1 Nbd7 8. e4
dxe4 9. dxe4 Ng4 10. h3 Nge5 11. Nxe5 Nxe5 12. f4 Nd7 13. e5 Nb6 14. Nf3 Be6 15.
b3 Qd7 16. Kh2 Rad8 17. Bb2 Bd5 18. Rd1 Qc7 19. c4 Bxf3 20. Bxf3 Rxd1 21. Bxd1
Rd8 22. Bc2 e6 23. a4 Qd7 24. Bc3 Nc8 25. Rf2 Bf8 26. g4 Bc5 27. Rd2 Qe8 28. f5
exf5 29. gxf5 Ne7 30. f6 Nc8 31. b4 Bf8 32. c5 b6 33. Rxd8 Qxd8 34. e6 bxc5 35.
exf7+ Kh8 (35… Kxf7 36. Bb3+) 36. bxc5 Bxc5 37. Qe8+ Qxe8 38. fxe8=Q+ Bf8
39. Qxf8# 1-0
|
|
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Godderij, P.J.M. (Jo) | 1925 | Meeuwsen, E. (Erwin) | 1835 | 0 – 1 | ||
| Slagboom, A.J. (Arno) | 1867 | Gelder van, L. (Leo) | 1707 | 1 – 0 | ||
| Ooms, C. (Kees) | 1863 | Indig, A.I. (Ákos) | 1653 | 0 – 1 | ||
| Daniels, H.A.M. (Hennie) | 1810 | Manni, T.C.M. (Tom) | 1711 | 0 – 1 | ||
| Stafleu, M. (Michiel) | 1776 | Cios, M. (Maciej) | 1652 | 1 – 0 | ||
| Boeren, P. (Paul) | 1741 | Huijgevoort van, J. (Jeffrey) | 1620 | ½ – ½ | ||
| Fakkel, E.J. (Eduard) | 1738 | Postmes, F.M. (Frans) | 0 | 0 – 1 | ||
| Kooten van, W.P. (Willem) | 1691 | Dries van den, J.F.A.M. (Jan) | 1576 | 1 – 0 | ||
| Gemiddelde Rating: | 1801 | Gemiddelde Rating: | 1679 | 3½-4½ |