De Drie Torens 1 – De Stukkenjagers 3

De Stukkenjagers 3 hoefden niet ver te reizen voor hun uitwedstrijd. Teamleider Paul Castermans doet verslag.

Net niet!

Aangekomen bij Theseus werd snel duidelijk dat de horecagelegenheid, zoals geadverteerd én volgens de nieuwe richtlijnen, netjes alle CTB’s controleerde. Gelukkig gold hier het ‘net niet’ niet voor; iedereen van beide zijden kwam netjes door de controle heen. Aan de schaakborden werd het helaas net een ander verhaal.  DDT 1 was bij voorbaat al een stevige ratingfavoriet, en had op de maandag de partij voor bord drie vooruit gespeeld. Routinier Wilbert Kocken trok in deze partij aan het langste eind tegen Rudolf Kat, waardoor we met een minimale achterstand begonnen op de zaterdag. Zoals verder hieronder te lezen zag het er eigenlijk de hele dag naar uit dat ook aan deze resterende 7 borden er weinig winstpartijen behaald zouden worden. Echter, in de laatste twee partijen werden hard bevochten winstpunten behaald, zodat we met opgeheven hoofd Theseus konden verlaten.

Wout Verboven speelde aan bord 1 een vergelijkbare opening als in de eerste ronde. Ik heb het niet helemaal mee kunnen krijgen, maar uiteindelijk is er besloten tot remise in evenwichtige stelling. Dat was één van de vier 2000-plussers geneutraliseerd.

Op bord 2 kreeg Elias de Reese de hoogst gerate speler tegen. Lang ging het compleet gelijk op, en nadat alle grote stukken waren geruild, bleven er alleen nog maar een koning, een paar pionnen en een setje lopers. Daarin kon geen van beide progressie meer boeken.

Ron de Veen speelde met zwart op bord 4 tegen Huub Leemans, de enige DDT’er die ook met het SJ Open mee doet. Hij kreeg in het middenspel kansen vanwege een gat in de koningsstelling van wit, echter werden die kansen snel om zeep geholpen met een klein foutje waardoor de dames werden afgeruild. Het resulterende eindspel werd overigens zeer netjes afgemaakt door Huub.

Aan het vijfde bord begon Sjo Smeets aan zijn verdere opmars. Geen materiaal extra, maar wél een bijzonder irritant pionnetje helemaal aan de buitenkant van het bord, weg van de verdediging van de koning. En dat terwijl er verder alleen nog een dame en loper op het bord stonden. Omdat er weinig kans op een koningsaanval was, kon Sjo dat pionnetje langzaam maar zeker wel érg ver laten oprukken. Met alle gevolgen van dien. Een verdiende overwinning.

Joppe Raats speelde aan bord 6 met de zwarte stukken een puike partij, maar moest uiteindelijk berusten in remise. Toch weer wat ratingpunten af kunnen romen van zijn hoger gerate tegenstander.

Paul Castermans kreeg op bord 7 de veelvuldig winnaar van het algemeen klassement van het inloopschaak tegen. Helaas voor hem had Jan Douwes nog diezelfde ochtend naar de variant gekeken die op het bord kwam. De stelling bleef nog lang gelijk, maar nadat beide spelers hadden gemist dat wit met het terugzetten van een paard (Pc3-a2!) de stelling helemaal gelijk houd, werd het snel lastig. Het inleveren van een kwaliteit was nog een krachtige verdediging, maar helaas niet voldoende om de stelling gelijkwaardig te houden.

Op bord 8 kregen we te maken met een omgekeerde situatie: nu was het de tegenstander die met een jeugdspeler aan kwam zetten die duidelijk sterker speelt dan de rating doet vermoeden. Lex bleek het slachtoffer van de indeling. Of ja.. slachtoffer? Lex had toch echt een paard en loper voor een toren, maar het zag er toch wel erg gelijkwaardig uit..toch? Zoals het ging wist Lex toch de druk erop te houden, en door het paard via de buitenkant van het bord naar g1 te manouvreren, haalde hij er het volle punt uit! Oordeel zelf in onderstaand fragment: