Het derde stond voor de opdracht medekoploper Paul Keres 3 te verslaan. Dat leek na rond half één zonder slag of stoot te gaan lukken: geen Utrechter te zien. Intussen hielden we ons bezig met de vraag of dit voordelig of nadelig was. Allerlei scenario’s speelden ons door het hoofd. Stel dat er een 8-0 R uitrolde, dan zou de wedstrijd alsnog gespeeld moeten worden. Oké, dan zou Paul Keres 2 minpunten krijgen, maar wij zouden bij een rematch verzwakt moeten aantreden. Met HMC 2 als mogelijke lachende derde. Dus toch maar even bellen: waar blijven jullie? En inderdaad, ze dachten Рondanks de competitiegids en de uitnodigingsmail Рdat 13.00 uur vroeg genoeg was. Tien minuutjes later kwam het peloton aangewandeld, na nog een ommetje via de Tuinstraat. Met de aankomst van de gasten bleef debuterend wedstrijdleider Wil Wouts een lastige initiatie bespaard.
Toen de wedstrijd eenmaal op gang kwam, duurde het erg lang totdat het scorebord in beweging kwam. Wel hadden diverse Keresianen Рvooral op de topborden Рwat beginnende problemen met de klok. Zo niet de tegenstander van Rudolf Kat (7). Hij had onze man in de opening verrast, en Rudolf moest alle zeilen bijzetten om de stelling een beetje bij elkaar te houden. Dat lukte vrij lang, maar in het eindspel ging er opeens een stuk af, 0-1. Daar stond tegenover dat Fré Hoogendoorn (2) zijn tegenstander al vanaf de opening lastige vragen stelde. Diens zoektocht naar antwoorden kostte hem nóg eens een smak tijd, maar leverde niets op. Een strakke partij van Fré: 1-1.
De kansen op het bord van César Becx (5) wisselden. Hij sloeg terecht een remiseaanbod af, maar deed dat met een matige voortzetting. Enkele zetten lang was zijn tegenstander aan het roer, maar die kon de weelde niet aan en in tijdnood won César een kwaliteit. Op zich was dat zeer voordelig (+1,5 om precies te zijn), maar niet als je opeens gaat denken dat je tegenstander het loeisterke Pd5-f7(!) dreigt. Dan is een remiseaanbod nog niet eens zo’n gek idee. De witspeler had de opmerkelijke paardzet nog niet ontdekt en pakte vliegensvlug het halfje: 1,5-1,5.
Ook op de andere borden schoten de waarderingen heen en weer. De tegenstander van Erik Dignum (3) gaf een pion weg, maar het vervolg was zo simpel nog niet. Later gaf Erik het ding maar terug, maar het voordeeltje dat hij in een gelijke-lopereindspel had was niet groot genoeg. Dit was echter klein bier vergeleken met de stemmingswisselingen die (spoiler alert!) supersub Sam Baselmans (1) zijn tegenstander bezorgde. Sam was in de nasleep van de opening een pionnetje kwijtgeraakt. Toen dameruil dreigde ging hij diep in de denktank om een alternatief te zoeken. Dat vond hij, en hoe: op klaarlichte dag gaf hij twee torens om met zijn resterende dame + loper mat te dreigen op de lange diagonaal. Of het voldoende was voor de remise? Ja, omdat de tegenstander geen weerlegging zag. Was het voldoende voor de winst? Ja, omdat de arme witspeler dolgedraaid een zetherhaling uit de weg ging. Geweldig punt, 3-2!
Dat was Roland Daamen (4) dan weer niet gegund. Hij stuurde in het eindspel een toren op avontuur, maar die kon minder schade aanrichten dan de vijandelijke dame die een pionnetje kwam snoepen. Na de daaropvolgende dameruil kwam de zwarte toren een beslissend tegenbezoek brengen: 3-3. Resteerden nog de partijen van Martijn Blom (8) en Karel Storm (6). Martijn had vanuit de opening een riskant ogende slagenwisseling overleefd en een toreneindspel bereikt dat alle kanten op kon. Officieel was het remise, maar daar lachen we op ons niveau om. Dat lachen verging Martijns tegenstander toen hij te vroeg zijn toren voor een vrijpion offerde. Daardoor kon Martijns koning tijdig terugkeren om te helpen de zwarte vrijpionnen onschadelijk te maken: 4-3! Die tussenstand was voor Karel het signaal om niet langer te proberen zijn pluspion tot gelding te brengen. Met deze puntendeling kroonde hij zichzelf tot topscorer en ons tot kampioen. Non-playing captain Ruud Feelders Рzelf goed voor 5 uit 6 Рkon immers melden dat concurrent HMC 2 niet met 7,5-0,5 had gewonnen van de hekkensluiter, maar 4-4 had gespeeld. Geheel in SJ-traditie werd de titel gevierd bij het heropgerichte Zorba, pal tegenover De Roskam, het café waar onze club in 1973 werd opgericht.
De uitslagen en de eindstand in 3G vind je hier, de individuele scores staan hier.
