De Stukkenjagers 5 – De Baronie 3 3-5

Het vijfde leed izijn tweede opeenvolgende nederlaag. Altijd een goed teken als er dan toch een uitgebreid verslag ontstaat. Teamleider Mika de Jong tekent ervoor.

Zaterdag 8 februari speelden we tegen De Baronie 3. Een sterk team, dat zeker niet onderschat moet worden, maar waarbij de resultaten dit seizoen toch uitbleven. Niet alleen was dit een belangrijke wedstrijd voor ons in de strijd om de tweede plaats, maar ook het zesde Stukkenjagers-team zou baat hebben bij een overwinning van ons. Met deze gedachte gingen we de strijd aan tegen de Bredanaren. 

De eerste partij eindigde vlot. Om 13.30 uur won ik al aan bord 7 met de zwarte stukken. De partij verliep vrij soepel, en ik had geen moment het gevoel gehad dat ik slechter stond. Mijn tegenstander speelde overwegend op mijn damevleugel, waar mijn pionnenstructuur suboptimaal was. Hierdoor lieten veel van zijn stukken zijn koning in de steek, waardoor ik met mijn g-pion kon doormarcheren en er uiteindelijk een aanval ontstond die leidde tot mat in twee, waarna mijn tegenstander zijn koning omlegde. 

Simon kwam in een voor hem bekende opening, maar pakte zijn loper en wilde hem op een veld zetten waardoor hij een stuk zou verliezen. Gelukkig zag hij dit op tijd, maar hij moest wel zijn loper spelen. Dit kostte hem vier tempi, maar noodlottig was het niet. Uiteindelijk kwam hij in een gelijke stelling, maar met meer winstkansen voor zijn tegenstander. Toch deed zich een zetherhaling voor en werd de partij remise. 

Vlak daarna was ook Robert klaar. Hij speelde aanvankelijk goed, maar vergat ergens even alle zetten nog te controleren waardoor hij een kwaliteit verloor. Hierna werd het lastig om de partij nog te redden, en pakten we ons eerste verlies van de dag. 

Jop kwam in een gelijkwaardige stelling, maar de partij werd doorgespeeld. Hierdoor kwam Jop in een eindspel dat waarschijnlijk gewoon remise was, maar zijn tegenstander maakte een fout en Jop profiteerde hier meteen van. 

Tegelijkertijd was ook Tijn klaar. Ook hij kwam in een redelijk gelijke stelling, maar helaas viel het resultaat net de verkeerde kant op voor ons in het eindspel.

De stand was nu 2,5-2,5, met nog drie borden over. Max stond een stuk achter, Christian stond best goed en bij Bart leek het remise te worden. 

Als eerste ging Max eraf. In de opening had hij veel druk op de koningsvleugel, maar de koning van zijn tegenstander stond aan de andere kant. De stelling was lastig te verdedigen en Max verloor een stuk en uiteindelijk de partij.

Christian stond goed op bord 3, maar zag heel even een damezet over het hoofd waardoor hij een kwaliteit verloor. Dit zorgde voor een complexe stelling waar zijn tegenstander veel tijd voor gebruikte. Na bijna vierenhalf uur gespeeld te hebben besloten de spelers er remise van te maken. 

De stand is dan 3-4, en Bart zit samen met zijn tegenstander als laatste in de zaal. De volgende stelling stond op het bord:

Simon offerde zich op om een ‘korte’ analyse te schrijven over de stelling. ‘Bart eindigde, na een lange tijd zwoegen en zweten in onzekerheid, in de volgende stelling. Met weinig positivisme zowel op de klok als op het bord, speelde Bart zijn paard van e6 naar d8. Hij voelde aan zijn water dat het paard niet naar d4 kon gaan, en dat zijn knol op d8 hoort. Echter, na bijna vijf uur hersenskraken en knokken voor het al achterstaande team, is het ook niet gek dat Bart misschien leed aan dehydratie. Het paard op d8 lijkt superieur te zijn in het blokkeren van de onheilspellende vrijpion. Totdat na de zet 2. Pc6 blijkt dat zwart niks meer kan doen tegen de dreigingen van zowel het actieve paard als de actieve koning van wit. In de diagramstelling was de zet 1… Pd4! cruciaal, maar waarom? Het paard staat hier actiever, waardoor het tactische klappers bevordert. Zo kan de koning niet direct het paard aanvallen door naar d5 te gaan, omdat zwart dan 2… Pxf3! heeft. Nadat wit terugslaat op f3, slaat de zwarte koning op b6, waarna de handen geschud kunnen worden. Paard en koning tegen koning valt immers niet te winnen.