Het twééde verslag over de tweede ‘interne derby’ van dit KNSB-competitieseizoen. Jop Bogaers doet verslag namens de winnaars…
Beste schaakkompanen,
Hier spreekt Jop Bogaers, uw schaakverslaggever van deze ronde, want teamleider Mika de Jong heeft deze match helaas niet kunnen bijwonen. Als Mika een verslag zou maken zou dat vermoedelijk gaan over hoe hij ziek in bed lag en misschien af en toe in de whatsappgroep van ons team een appje kreeg waarin de tussentijdse scores vermeld stonden. Ik voelde me voor deze gelegenheid geroepen om deze taak van hem over te nemen. Hopelijk voelt Mika zich ondertussen weer beter!
Met maar liefst drie teams van De Stukkenjagers spelen we in dezelfde klasse. Het nadeel van een dergelijke indeling is dat het ons de mogelijkheid ontneemt om met alle teams van De Stukkenjagers tegelijkertijd kampioen te worden. Anderzijds verschaft dit ons het privilege om vaker in Cinecitta te spelen met fatsoenlijke belichting, een neutrale geur, genoeg ruimte, fijne materialen, goede klimaatbeheersing en een hoop andere eigenschappen die niet gelden voor de gemiddelde schaaklocatie.
We speelden tegen het team waar ik vorig jaar zelf fanatiek in meespeelde, De Stukkenjagers 6. Dit team (met grotendeels dezelfde bezetting als vorig jaar) heeft vorig seizoen voor enkele verrassingen gezorgd, dus deze ploeg mocht absoluut niet onderschat worden! Roger Bougie (een uitzonderlijk goede teamleider) overtuigde Wil Wouts om consumptiebonnen te halen voor het team. Ze waren immers de uitspelende ploeg. Zo konden om 12.00 uur de partijen van start gaan: SJ 6 met consumptiebonnen, SJ 5 met 2-0 voorsprong. Twee partijen waren namelijk reeds vooruitgespeeld: Max Mutter won van Marsel van Hoorn en Christian Zouridis won van Thomas Tepe. Een veelbelovende maar niet alleszeggende voorsprong voor het vijfde, want nog zes partijen moesten gespeeld worden!
Robert Smulders speelde tegen Jeroen van de Rijt, en wilde graag zijn tegenstander verrassen door de slechtste openingszet te spelen. Jeroen was hier klaarblijkelijk op voorbereid. Robert gaf aan dat hij de hele pot slechter stond en vergat te rokeren wat het niet beter maakte. Schijnbaar deed Jeroen later een inaccurate zet waardoor het weer gelijk was. “Remise voelt als een winst”, aldus Smulders. Tussenstand: 2,5-0,5.
Tijn Verhoeven speelde tegen Emil Voorhorst. Ik begreep dat dit een spannende partij was waarin beide spelers ergens een stuk verloren. Later ontstond er een interessant eindspel waarbij Tijn een loperpaar en een extra vrijpion had en Emil een dame. De spelers besloten in deze situatie om de punten te verdelen. Tussenstand: 3-1.
Ondertussen was ik (Jop) prima aan de partij begonnen tegen Marieke Sarton. Ik probeerde een positioneel voordeel te krijgen door mijn twee lopers op belangrijke diagonalen te plaatsen terwijl ik de stukken van Marieke van wat beweegruimte depriveerde. Maar Marieke speelde uitstekend en wist mijn plan te ontkrachten door een van mijn lopers te ruilen. Daardoor raakte ik een beetje van slag, geloof ik. Daarna maakte ik namelijk een irrationele beslissing waardoor ik een pion verloor zonder goede compensatie. Wellicht had ik in het eindspel nog kansen om remise te krijgen, maar dat lukte me helaas niet meer. Tussenstand: 3-2.
(Misschien was Aron eerder dan ik klaar met zijn partij, hopelijk kunnen de lezers me vergeven als ik een fout heb gemaakt in de speelvolgorde.)
Aron Maes viel in (bedankt, Aron!) en speelde tegen Roger Bougie. Achteraf hoorde ik Roger vertellen dat hij een briljante zet deed en toen in een vrolijke bui even van zijn bord wegliep. Later kwam hij terug, zag hij de zet van zijn tegenstander en realiseerde hij zich op pijnlijke wijze dat zijn briljante idee hem een verloren stelling opleverde. Dat moet balen zijn geweest!
Toen was het 4-2 voor het vijfde, en daarmee was één matchpunt verdiend! Nu nog de vraag of we dat aantal konden verdubbelen. Het lot lag in de handen van Bart Landolt en Simon de Graauw.
Bart Landolt speelde tegen Bastiaan van de Rijt. Dit was een wedstrijd tussen twee verdienstelijke schakers. Tijdens de partij viel me op dat Bart kampte met een ongemakkelijke pionstructuur. Later ging een van deze pionnen verloren. Bastiaan drong de positie van Bart binnen en de stelling was helaas niet meer te houden. Bart gooide het bijltje erbij neer en het was 4-3.
Dat betekent dat Simon de Graauw de beslissende partij speelde tegen Huong Do. Van Huong weten we dat ze ontzettend veel geduld heeft, accuraat speelt en niet zomaar opgeeft. Van Simon weten we dat hij een megatalent is en zich ongelooflijk snel heeft ontwikkeld in het schaakspel. Beide spelers vertoonden geen impulsieve gedragingen; alles werd doordacht. Voor een impressie ziet u hier een willekeurig moment uit de partij (Simon is met de zwarte stukken aan zet):
Deze stelling was nog gelijk. Wat er hierna gebeurde weet ik eigenlijk niet, wat dat betreft ben ik wellicht niet de beste verslaggever. Ik kan u wel vertellen dat Simon op een later moment een extra pion had en daarmee een voor hem gewonnen eindspel aan het uitspelen was. Dat eindspel was niet zo makkelijk te winnen en het was mooi om te zien hoe precies Simon te werk ging en daarmee het laatste punt naar binnen sleepte. (Hoe het precies afliep kun je lezen in het ándere verslag, red.)
Zo werd de totale score 5-3 voor ons team. Voor de derde keer op rij verdienden we twee matchpunten! Daarmee staat ons team bovenaan in klasse 5L, maar ons staan nog sterke ploegen te wachten. Zit het kampioenschap erin? De tijd zal het leren, maar in ieder geval mogen we trots zijn!