‘En weer ging het mis!’ Dat is de titel die Jan van den Dries onderstaand verslag uit de buik van het zesde meegaf. Eerst komt hijzelf aan het woord, waarna eenieder terugblikt op de eigen partij.
De enige reële kans om nog punten te halen met SJ6 leek ons deze match tegen het eveneens nog puntloze EGS 2. En de start gaf veel hoop, want ondanks een snelle nederlaag van Jan Bergsma stonden we binnen het uur met 3-1 voor door overwinningen van achtereenvolgens Carlo Butalid, Bert Wels en Paul Vermee. Meer dan een uur bleef de 3-1 voorsprong ‘op het bord’. Toen verloor Guus van Heck en werd het 3-2. Maar ondergetekende had een stelling die minimaal remise opleverde en zowel Hans Groffen als Roger Bougie stond overwegend: remise of zelfs winst was nagenoeg zeker. Met die twee laatste stellingen in het achterhoofd pakte ik de remise met herhaling van zetten. Cees Zoontjens sprak later van een VAR, een vroegtijdig aangeboden remise, maar meer zat er echt niet in! Maar toen gebeurde het: Roger blunderde een licht stuk weg en Hans zelfs een dame. Die kon dus meteen opgeven. Roger spartelde nog even tegen als een vis op het droge maar moest uiteindelijk ook de vlag strijken. Een nederlaag derhalve met het kleinst mogelijke verschil. Een positief puntje toch nog: 3,5 punt is het hoogste aantal bordpunten dat we dit seizoen hebben gehaald, dus er zit enige progressie in maar voor het échte herstel moeten we volgend seizoen maar eens gaan gebruiken!
Hieronder nog enkele impressies van spelers zelf in ‘chronologische volgorde’ van de middag. Roger Bougie neemt zelfs zijn toevlucht tot pure poëzie, geïnspireerd door zijn bittere nederlaag. Zo wordt de aloude spreuk van mijn docent Nederlands: “Literatuur bestaat bij de gratie van de frustratie” maar weer eens bewaarheid! Wat dat betreft kun je niet genoeg verliezen. Het is een zegen voor de kunst! (JvdD)
Jan Bergsma – Rob van Esch 0-1
Aan bord 5 bood ik mijn opponent van EGS 2 aanvankelijk aardig tegenstand. Snelle stukkenruil bracht mij in een mooie pionnenstructuur die ik beetje bij beetje zou kunnen versterken en die (volgens de computer achteraf) tot winst zou hebben moeten kunnen leiden. Maar helaas… mijn verblijf de afgelopen twee weken in het verre buitenland had kennelijk toch een te grote jetlag veroorzaakt. Een uiterst simpel aftrekschaakje, waardoor mijn dame het veld moest ruimen, zag ik over het hoofd. Een klassieke blunder!
  
Carlo Butalid – Pieter Couwenberg 1-0
Ik was een beetje verrast  toen ik zag dat er twee schaakborden waren.  Het bleek dat mijn tegenstander slechtziend was. Hij legde me de juiste procedure uit: eerst doe ik mijn zet op het grote schaakbord, vervolgens moet ik zeggen wat het was en dan voert hij de zet uit op het speciale kleinere braillebord. Pas dan mag ik de klok indrukken.
Op de 15e zet  deed hij f4 en liet hiermee zijn pion op e3 ongedekt. Die pion stond midden tussen  zijn stukken, maar was bereikbaar met mijn dame. Mijn eerste reactie was: is dit een valstrik? Ik nam alle mogelijkheden door, misschien wel tien minuten lang – het leek te mooi om waar te zijn. Na al mijn gecalculeer kwam ik tot de conclusie dat áls het een valstrik was, dat zijn calculatie fout was en dat ik niet alleen die ene pion kon pakken, maar mogelijk nog twee andere. En ik zou een paard kunnen pennen. Ik nam de pion. Hij was verbaasd. Hij had het niet gezien! En dan deed hij heel snel een zet, Kb1, om zijn koning uit de penning te halen. Fout! Zijn loper was onbeschermd naast mijn dame. Ik nam de loper op mijn volgende zet. Een paar zetten daarna forceerde ik een dameruil, en op de 24e ruilde ik een loper voor een paard. Wij hadden allebei nog twee torens en ik had een loper erbij.  Ik stond op het punt om mijn torens  te verdubbelen op de open lijn.  Ik dacht dat ik een lange en slopende strijd voor me had om te winnen, maar plotseling gaf hij het op. Gewonnen op de 30e zet.
  
Bert Wels – Ben Elswijk 1-0
Ik kom uit een grote familie, dus bord 8 is mij niet vreemd: sterker nog: er werd (bijna) om gevochten. Tegenover mij Ben Elswijk die mijn d4 met Pf6 meende te moeten bestrijden. Ik ga hier niet het hele verloop¬†vertellen maar het nemen op c4 vormde gaandeweg de pot meer obstakel dan dreiging. Toen besloot hij het maar eens op de koningsvleugel te proberen, hoppa: h4 en h5. Op zet 22 veroverde ik zijn loper op b7 en was het wel gedaan met de koopman. “Ik kan het nog wel rekken”, zei hij, “maar daar heb ik geen zin in.”
‚Ä®Op zet 37 gaf hij op:¬†1-0. Als team wel de boot in, da’s dan wel weer jammer, shame, dommage, a pity en skoda (ja echt: dat betekent jammer).
Paul Vermee – Matthijs Muis 1-0
Ik zal het kort houden. Ik heb gewonnen en dat geeft me een goed gevoel. Ware het niet dat enkele van ons zaten te slapen. Maar foei. Dit mag ik niet zeggen, want er verliest niemand zoveel als de uitbater van Cinecitta. Althans bijna niemand. Een enkeling daargelaten.‚Ä®We moeten ons schamen en eigenlijk voor straf met z’n allen een jaar lang verplicht naar de schaaklessen van Herman op maandagavond in de balkonkamer (eenmaal per maand). Maar als men mij hiertoe verplicht, dan weet ik het nog niet.

Gelukkig heeft Jan toch nog een overwinningsroes kunnen uitslapen dit weekend. Want zijn Tricolores hebben de Rotjeknorrers eronder gekregen. Ik vraag me af of de hele fanclub heelhuids is thuisgekomen.

Mijn tegenstander was uiterst aardig. Dat moet men tegen mij niet doen aan het schaakbord, want dan ruik ik bloed. Uiteraard kon ik niet openen met f4 , want ik speelde met zwart. En dat doe ik tegenwoordig uiterst behoedzaam. Laat maar komen en langzaam opbouwen. Ik kreeg geen slechte stelling vond ik zelf, maar toch kwam ik na zet 30 behoorlijk in het nauw. Hoofd koel gehouden en gehoopt dat de tegenstander ook maar een mens is die fouten maakt. En jawel hoor. Hier en daar overzag hij het niet en deed precies de zetten waarvan ik vond dat die juist in mijn voordeel waren. Ook gaf hij zelfs op bij zet 45 of 46, geloof ik. Dat had ik niet gedaan als ik hem was. Doorgaan tot het gaatje, hebben we geleerd. Dat was mijn partij. Rest me nog te melden dat ik het wederom heel gezellig vond en dat ik graag met deze club de externe blijf spelen.
Guus van Heck – Maarten de Wit 0-1
De partij van mij tegen Maarten de Wit, die achter de zwarte stukken zat, begon als een Scandinavische thriller met scherp spel van beide kanten. Ondanks twee geen slechte, maar wel minder gelukkige zetten Рeerst met een paard dat niet zo ver naar voren gemoeten had (niet naar e4 maar naar e2) en even later met een loper die juist wel verder naar voren gemoeten had en beter op de diagonaal door had kunnen schuiven naar g5 in plaats van op e3 halt te houden Рbleef het volgens mijn Komodo-reptiel slightly better in plaats van much better voor mij. Totdat zwart de dame op g4 aanviel en wit van alle terugtrekkende bewegingen de verkeerde koos, een zet die zwart de gelegenheid bood om de dame nog verder weg van het strijdtoneel te jagen. Weldra bleek het een grafzet te zijn. Het reptiel gaf mat in 14 aan, maar wit wist de aangekondigde dood nog wat te bespoedigen door tijdig op te geven.
Jan van den Dries – Peter Ansems 0,5 – 0,5
Ik kreeg in de persoon van Peter Ansems een oude bekende tegenover me, eerst bij Schavo en later bij Stukkenjagers zelf. Tegenwoordig vertoont Peter zijn kunsten intern bij De Oude Toren in Berkel-Enschot en extern bij EGS uit Goirle. Vroeger waren wij meestal aan elkaar gewaagd achter het bord en dat bleek nog niet veel veranderd te zijn. Hoewel ik een pionnetje weggaf in de opening werd het evenwicht nimmer verstoord en die pion won ik in het middenspel weer terug. Met beiden een dame en een paard en zes pionnen stevenden we op remise af. Dat werd het dan ook na herhaling van zetten.
Hans Groffen – Frans Brock 0-1
Het valt me zwaar om over dit verlies te schrijven, maar het is helaas een feit.¬†Ik speelde tegen Frans Brock in een open partij.¬†Mijn tegenstander speelde goed en gaf veel druk.¬†Ik kon dat nog redelijk tegengaan.¬†Ik had wel een voordeel toen mijn tegenstander een foutje maakte en ik in kwaliteit voorkwam. Ik heb het op het laatst op een verkeerde manier af willen maken maar daardoor gaf ik de partij uit handen en ging ik zelf mat! Ik dacht de buit al binnen te hebben en dat moet je nooit denken ….Wel vindingrijk van Frans.
Dat kwam hard aan en zeker omdat er nog maar twee partijen op dat moment bezig waren en een punt nodig was of remise om nog 4-4 te spelen. Dus ik heb ook mijn team hiermee tekort gedaan! Ontzettend balen.
Roger Bougie – Nico Dignum 0-1
Het plan, een marathonpartij
Het idee, dat houd ik langer vol dan hij
Koffie, extra koekje
Een glimlach
Droom ik er zelf graag bij
Paard en daarmee koninkrijk geblunderd
Geef het weg, einde partij
Total loss en afgemat
M’n derde competitienederlaag op rij
Keer op keer
Probeer ik in de nacht
Mijn zet terug te nemen
(…)
Het lot kijkt toe en lacht