De Stukkenjagers 6 – SV Oisterwijk 2 6-2

Het zesde verloor eerder ruim van de twee topploegen in 6F, maar is na deze zege hard op weg om ‘best of the rest’ te worden. Captain Jan van den Dries doet trots verslag.

Ja, je leest het goed: 6-2 tegen de nummer 3 van de rangschikking! SJ 6 komt steeds beter in vorm en zaterdag 11 februari wonnen we eindelijk eens van een team dat hoger op de ranglijst stond dan wij en nog dik ook met 6-2! Met nog wedstrijden tegen de nummers laatst en voorlaatst in het vooruitzicht , gloort minimaal een derde plaats aan de horizon!

Nico van Ham kreeg de 1-0 cadeau!

De wedstrijd begon met de mededeling van de teamleider van Oisterwijk dat ze het tweede bord open lieten, omdat ze maar met zeven spelers aanwezig waren. Een meevaller voor ons, maar een tegenvaller voor Nico van Ham die zo werd veroordeeld tot een middagje rondhangen in Cinecitta. Uiteraard had hij liever gespeeld!

Jan Verbiest speelt remise tegen René van den Bosch: 1,5 – 0,5

‘Voor het eerst een Hollandse partij gespeeld: 1. d4 – f5. Mijn tegenstander kende deze kennelijk goed, want zonder na te denken speelde hij zijn 19 zetten in totaal vijf minuten bedenktijd. Hij bood na die 19 zetten remise aan, die ik wel moest aannemen door zetherhaling! Hij zei na afloop dat ik de goede zetten speelde, want anders had hij mij zo van het bord gemept! Ik moet dus, geloof ik, blij zijn met mijn halve punt!’

Carlo Butalid wint van Thom Grijsbach: 2,5-0,5

‘Het begon als een Ruy Lopez-opening. Op de 13e zet ruilden wij onze dames. Op dit punt had de tegenstander een dubbelpion op de c- en f-lijn. Een paard en twee torens werden geruild op de 25e en 27e zet. Toen was het relatief gemakkelijk om het pionneneindspel te winnen.’

Jan van den Dries verliest van Xander Karafantis: 2,5-1,5

‘Het voordeel van verliezen in de externe competitie is dat je toch nog als team met een overwinning aan de haal kunt gaan. Ofschoon ik dat uiteraard nog niet wist toen ik mijn koning omlegde, verzachtte dit na afloop veel. Ik kwam tegen Xander geen moment in mijn spel, verloor een stuk en kwam die inzinking niet meer te boven. Xander speelde de partij, ondanks zijn jeugdige leeftijd, zeer geroutineerd uit! Achteraf bleek ik de enige die verloren had, maar nogmaals: de uiteindelijk dikke overwinning van ons team vergoedde veel, zo niet alles!’

Ton van den Heuvel wint van Nico de Bresser: 3,5-1,5

‘Wit opende met e4, zwart speelt de Caro-Kann. Uit de opening wordt wit gedwongen om veel zwakheden te creëren op de koningsvleugel en uiteindelijk rokeert hij lang. Via twee open lijnen (c en f) weet ik met zwart uiteindelijk enkele cruciale pionnen te scoren: 0-1.’

 

Toen was het ongeveer 13.45 uur en de 3,5-1,5 tussenstand bleef twee uur lang op het scorebord staan! De drie overgebleven matadoren van SJ 6 moesten lang strijden om de overwinning over de streep te trekken, maar ze deden dat zeer geconcentreerd en met overgave. Uiteindelijk werd het 6-2, omdat Jop en Steef (wat een invallers!) allebei wonnen en Jan Weijters de remise veiligstelde!

 

Jop Bogaers wint van Ruud Jacobs: 4,5-1,5

‘Vroeg in de partij was ik blij om te zien dat mijn tegenstander na een ruil op g3 mijn stuk met de f-pion terugsloeg, in plaats van met de h-pion. Het idee hierachter vanuit wit was om de toren te activeren met behulp van de open f-lijn, maar op de lange termijn houdt wit een zwakke structuur over. Mijn tegenstander liet vervolgens een nieuwe zwakke pion op c3 toe. Het resultaat was de positie in het diagram (met zwart aan zet).

Ik voorzag een aanval via de open f-lijn, maar na een tijdige dameruil was deze aanval niet gevaarlijk meer, waardoor ik langzaam maar zeker op de zwakke pionnen af kon gaan! (De doorbraak e3-e4 voor wit werd pas later in de partij gespeeld, op een moment dat ik mijn voordeel reeds had geïncasseerd. Als dat eerder was gebeurd, was het waarschijnlijk veel lastiger voor me geweest om de partij te winnen!). Uiteindelijk had ik drie (vrij)pionnen meer dan mijn tegenstander, en de partij explodeerde, nadat mijn tegenstander zijn paard van f2 naar g1 verplaatste – wat ik best verwarrend vond. Ik keek om me heen of iemand anders dat ook zag, maar ik kreeg niet echt een bevestigende blik van iemand, dus toen begon ik aan mezelf te twijfelen… kwam dat paard misschien toch van f3? Maar toen ik het ter sprake bracht, bleek dat het inderdaad een onreglementaire zet was! Na deze heel speciale zet gaf mijn tegenstander op, omdat zwart gegarandeerd zou promoveren.’

Jan Weijters speelt remise tegen Hans van Orsouw: 5-2

‘Ik probeerde mijn partij rustig op te bouwen hetgeen resulteerde in een zeer gesloten stelling voor zwart. Het leek – met alle respect – of ik een partijtje aan het patronaatdammen was. Het was meer schuiven dan krachtig zetten. Door een pion te offeren op de damevleugel kwam er lucht voor mijn loperpaar. Ik rokeerde niet en moest noodgedwongen een toren op g8 plaatsen waarna ik mijn g-pion naar voren manoeuvreerde. Dit bracht genoeg dreiging om mijn tegenstander aan het twijfelen te brengen. Hij ruilde de dames en de witveldige lopers en het gevolg was een dubbelpion op zijn koningsvleugel. Daarmee was een mogelijke nederlaag geneutraliseerd. Ik moest gewoon zorgen dat mijn koning en toren goed bleven staan. Aan de andere kant kon wit zich geen frivoliteiten meer veroorloven. Remise was voor mij een plus en voor Hans een deceptie. Hij bleef terecht lang doorspelen om zijn team aan de broodnodige punten te helpen, maar ik gaf geen krimp./

Steef Hopmans wint van Lex Brekelmans: 6-2!

‘Mijn debuut in de externe competitie ging weer met veel spanning gepaard. Ik had de zenuwen nog niet helemaal onder controle en dat bleek toen ik een loper blunderde. Voor de loper kreeg ik wel twee pionnen en een sterk centrum terug, maar mijn tegenstander had zeker een betere stelling. Ik probeerde direct gevaar te stichten met mijn actieve paarden, maar door accuraat spel van mijn tegenstander zat dat er helaas niet in. 

Het middenspel was lastig, ook voor mijn tegenstander. Hij dacht er goed aan te doen de torens van het bord te spelen, maar hij onderschatte de kracht van een actieve koning. Toen het eindspel was aangebroken, werd de kracht van die koning goed zichtbaar. Met initiatief dwong ik mijn tegenstander lastige keuzes te maken en dat resulteerde in een blunder. Hij verweerde zich kranig, maar mijn doorgebroken pionnen bleken te veel voor zijn paard. Door accuraat eindspel wist ik zijn paard en koning vast te zetten en kon ik de overige stukken van het bord krijgen. Mijn koning marcheerde samen met de pionnen door naar voren en de zet 62. e8D bleek de nekslag te zijn. Overgave van zwart. Blij met het spel en de overwinning, maar toch moet ik beter op mijn handen leren te zitten.’ 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.