In de wedstrijd van SJ 6 gebeurde genoeg om Cees Zoontjens te inspireren tot een verslag.
Klein leed of: hoe een knotwilg evolueert tot treurwilg
Laten we maar meteen met het leed beginnen, dan hebben we dat gehad. In de ogen van mijn jonge tegenstander, ik schat hem negen jaar, moet ik aan bord 2 er toch uitgezien hebben als een narrige knoestige knotwilg. Op zet 7 gaf ik simpeltjes een paard weg. De kleine scherpe maar frisse oogjes van het jonge berkje keken mij vragend aan: ‘Wat doe je nu, opa?’ Het bleef ijzig, zeg maar chagrijnig, lang stil aan mijn kant. Maar zie, op zet 22 pende hij met een toren op c6 het paard voor mijn dame, relatieve penning. Dus… met Pd4 val ik zijn dame op e2 én toren op c6 aan. Neemt hij met de toren mijn dame op h6, dan neem ik met schaak op e2 zijn dame en vervolgens met gxh6 de toren. Hij speelt echter De3. Maakt niks uit, nu kan ik nog steeds de toren op c6 nemen. Maar waarom zou ik me een dubbelpion bezorgen op de h-lijn? Dus: zonder na te denken Dxe3. Helaas: Pxe7 met schaak (!) en toren c6 is gedekt! Nu zag de wilg zijn takken hangen en treurig verliet hij de zaal. Gefeliciteerd Fedor.
Toevalligerwijs speelde onze captain Wil Wouts op bord 5 tegen de vader van Fedor. En Wil stond goed, verdomd goed zelfs, alle kibitzers waren het daarover eens. ( Het machien gaf +8 aan). Wel eerst even het mat in één opheffen, Wil. “Dat is geen punt, dat doe ik later wel”. Au, mat in één! Onze leider was ‘sijne sinnen bijster’ Een nieuwe treurwilg in onze tuin..
Alle kwaads in drieën dan! Bert Wels had op bord 8 lang gerokeerd. Dan is een zwartveldige witte loper op f4 wel een verveeloor. Maar Bert dacht ‘ach, mwah, loper, wat zal het?’. En dus negeerde hij de kansen om dat kreng weg te ruilen. Van niet ruilen komt huilen en dus weer een treurwilg erbij in ons oerwoud. Met zijn drieën het bos ingestuurd.
Op bord 1 hadden wij echter ons geheime wapen: William Rötschke. Vooralsnog ongeslagen in de C-poule van De Stukkenjagers. William maakte zijn debuut in de externe competitie en noteerde pas voor de 15e keer in zijn leven een schaakpartij (talentje?). De ons welbekende Maarten de Wit kreeg van William een verrassende mataanval om de oren. Een mooi debuut!
Jan Bergsma kreeg op bord 6 pardoes een toren in de schoot geworpen en wist daar wel raad mee. Strak afgewerkt, Jan. Nu wilde Hans Groffen (4) daar niet bij achterblijven en ook hij vloerde zijn tegenstander: tussenstand 3-3. Ad Haans, die als supporter aanwezig was, huldigde Hans uitbundig en hij zong luid het clublied van De Stukkenjagers 6 dat meestal door het koortje van Hans van Driel en Jan van den Dries meestal wordt ingezet. Ik ben nu de tekst even kwijt, maar het begint met winnuh, winnuh .
Op bord 7 hadden wij onze prijsvechter ingezet, Paul Vermee. Remises waren volgens Paul vandaag niet toegestaan. Met een listige paardvork trok hij de partij tegen Nico Dignum naar zich toe. De vijandelijke koning raakte geheel uit koers en belandde op de verkeerde helft van het bord. Koud kunstje voor Paul om met de laatst overgebleven pion naar de finish te stormen: 4-3 vóór!
Helaas zag het er voor Rene Davidse niet goed uit. De positie van dame en koning werd hem uiteindelijk noodlottig. Dapper gevochten, maar geen beloning. En zo eindigde de wedstrijd EGS 2 – De Stukkenjagers 6 in 4-4. Toch een puntje voor ons en bovendien een bos tropisch regenwoud rijker.