HMC Den Bosch 3 – De Stukkenjagers 7 7-1

Als je, zoals het zevende, al zó lang geleden het klassebehoud hebt veiliggesteld, valt het niet mee om scherp te blijven. Jan van den Dries bericht over het zachte slotakkoord van zijn team.

Matig einde aan een mooi seizoen!

Het zevende team van De Stukkenjagers zou oorspronkelijk in de zesde klasse uitkomen, maar omdat Klasse 5L incompleet was, konden we daar alsnog instromen. Aldus zaten we in dezelfde klasse als onze collega’s van het zesde en het vijfde. We waren er in eerste instantie wel een beetje bang voor dat we als kanonnenvoer zouden gaan dienen in de vijfde klasse, maar dat viel behoorlijk mee. Sterker nog: na de vijfde van de zeven rondes waren we al veilig!

Die term ‘kanonnenvoer’ was wel van toepassing tegen ’t Paardje waarvan we met 8-0 verloren en in iets mindere mate tegen De Drie Torens 2 en – nu dus – HMC 3, waarvan we met respectievelijk 6-2 en 7-1 verloren. Maar tegenover die drie dikke nederlagen stonden een nipte nederlaag tegen SJ 5, een gelijkspel bij Staunton en twee overwinningen; tegen ons zesde en tegen De Baronie 3. Hierdoor eindigden we uiteindelijk op een verdienstelijke zesde plaats!

Van de laatste wedstrijd, die tegen HMC 3, kreeg ik slechts drie partijverslagen binnen, die ik hieronder weergeef. Gezegd moet ook nog worden dat we door een late afmelding wegens ziekte helaas maar met zeven spelers konden afreizen naar Rosmalen/Den Bosch. Dat begint al niet lekker, maar goed, het was overmacht! En ik besluit met de wijze woorden van Frans Postmes, mijn plaatsvervanger als teamleider, toen hij de uitslagen doorgaf: ‘Not our best match of the season, but it was glorious anyway!”. En zo was het ook!

Bord 6  Tim Thole – Leo van Gelder 0,5 – 0,5

‘Wit speelde het London-systeem en toen ik op de derde zet …Lg4 speelde, werd mijn loper aangevallen door de pionnenstorm f3, g4, h4 en h5. Vervolgens moest ik op mijn zevende zet de dameloper afruilen. Op de koningsvleugel had ik nauwelijks speelruimte en in het centrum stond het gelijkwaardig. Nadat mijn opponent lang rokeerde moest ik de druk van wit pareren. Ik streefde naar meer invloed op de damevleugel, maar kon door verdediging niet tot een rokade komen. Mijn opponent pareerde mijn invloed op de damevleugel, doordat we onderling noodgedwongen de dame en lichte stukken moesten ruilen. Op de 22^e zet kon ik pas rokeren en waren we in een gelijkwaardige saaie stelling gekomen met als resultaat een remise.’

Bord 5   Maciej Cios – Roger Feijtens 0-1

‘Na mijn 1. e4 opende Roger met 1….d6, de Pirc-verdediging, die later overging in de Moderne Verdediging. De opening verliep in evenwicht, al had ik tot zet 16 misschien een klein voordeel. Op zet 18 maakte ik de eerste positionele fout waarvan Roger optimaal profiteerde met een reeks van drie tot vier zeer sterke tot beste zetten. Vanaf dat moment gaf Stockfish een evaluatie van -1,2 aan, terwijl het qua materiaal nog volledig gelijk stond.

Ik bleef achter met een zwakke, te ver doorgedrukte d-pion en achtergebleven a- en c-pionnen, die Roger goed wist aan te vallen. Eerst richtte hij zich met vier stukken op mijn d-pion, die hij uiteindelijk ook wist te winnen. Na een aantal stukken geruild te hebben wist hij me langzaam maar zeker op de damevleugel onder druk te zetten in een eindspel met toren en paard.

Sinds zet 18 was de partij behoorlijk onaangenaam voor mij. Ik stond voortdurend onder druk zonder echt tegenspel te hebben. Na zet 46 gaf ik op, na ongeveer drie uur spelen. Roger was die dag simpelweg te sterk voor mij.’

Bord 3 Tom Manni – Roeland Wildemans 0-1

‘Mijn partij heeft deze keer niet lang geduurd. Het leren van nieuwe openingen gaat me tot nu toe niet goed af. Na de eerste paar zetten in de opening haalde ik twee varianten door elkaar. Het gevolg hiervan was dat ik al snel een belangrijke centrale pion verloor. Al mijn stukken stonden slecht gepositioneerd nu deze pion niet mee kon helpen in de aanval op de vijandelijke koning. Al snel had mijn tegenstander een enorme voorsprong wat betreft activiteit op de damevleugel. Ik deed nog een paar riskante pogingen om tegenspel te creëren, maar hij nam de tijd en wist zijn voordeel te behouden.

Ze zeggen dat je het meeste leert van je fouten: ik zal mezelf dan maar vertellen dat ik weer een stuk wijzer ben geworden afgelopen zaterdag!’