Als laatste (?) doet ook ‘ trotse teamleider’ Wil Wouts een duit in de zak met verslagen van het zevende.
Hoe krijgt het, in de KNSB-rating laagst geklasseerde, Stukkenjagers 7 het toch voor mekaar? De onbegrepen en ondergewaardeerde magische krachten in de sport. Natuurlijk komen in de auto tijdens ‘de weg er naar toe’ dankzij de op de theorieën van Ted Troost gebaseerde haptonomische gesprekken onvermoede positieve krachten los, dat is al een plusje. Dat er bij de tegenstander deze keer twee afmeldingen waren helpt ook. (Zo heeft elke opponent wel een excuus).
Maar de concentratie, de verbetenheid en de wil om te winnen helpen nog veel meer.
Kijk naar de ratings:
Ruud Bogers (1249) – Bert Wels( 1123) 1-0 (Bert won tot nu toe wel bijna alle partijen aan bord 8)
Ruud Groenewoud (1363) – Daan van Kalken (1199) 1-0 (Daan had slecht geslapen)
Bertus Pals (1522) – Jan Bergsma (1178) 1-0 (Jan raakte per ongeluk een stuk aan, werd gecorrigeerd en had er geen zin meer in)
Loek Overes (1641) – Bruno Culotti ( 0) 0-1 (Verbazingwekkend!)
Johan Raap (1654) – Frans Pistorius (1293) 0-1 (Hij flikt het hem weer aan bord 2. Chapeau!)
Pieter de Visser (1756) – Wil Wouts ( 1344) 1-0 (Met een tijdje de illusie dat hij goed stond, zakte pas in het verre eindspel door de hoeven)
Dat Paul Vermee en Hans van Driel zonder te spelen toch voor 2 punten zorgden maakte het een teamprestatie van formaat.
Gelukkig had ik in mijn irritante optimisme bij de Londense bookmakers mijn geld op minimaal een remise gezet. Daardoor kon ik de gezellige nazit bij de Griek vanuit de behaalde winst betalen.