Om Drs. P te parafraseren: ‘Terneuzen is wel een mooie stad, maar net iets te ver weg…’ (om voldoende invallers op niveau te regelen). Dus vertrok het derde met een mannetje minder (maar wel een vrouw meer) richting Zeeland. Marleen van Amerongen ontmoedigde het niet om er toch een mooie dag & dito verslag van te maken…
Na de opbeurende woorden van César ‘dat de avondmaaltijd wel eens het hoogtepunt van de dag kon worden’, vertrokken we met frisse tegenzin en zonder een bord 8 aan onze wedstrijd in Terneuzen. Het begon al goed. De treinen reden niet, maar gelukkig was Peter zo lief om Patricia naar Peggy in Breda te brengen. Marleen kon haar teamgenoten, John en Guus, op station Tilburg niet vinden, maar gelukkig was César zo vriendelijk als linking pin de teamgenoten samen te brengen via wat telefoontjes.
We kregen van onze inval-teamleider Peggy te horen dat we een speler misten, maar dat dit netjes aan de tegenstander was doorgegeven en dat bord 8 leeg bleef. En dat nadat wijzelf notabene in Rotterdam tegen Shah Mata (een uitwedstrijd!) te horen kregen dat drie spelers onderweg waren, die vervolgens nooit kwamen opdagen en waardoor bord 1, 2 én 3 (!!) leeg bleven. Het is natuurlijk enorm sportief en ethisch dat we dit doorgeven, maar zelfs Terneuzen was redelijk verbaasd en aangenaam verrast dat dit was gemeld. Het zou een lastige wedstrijd worden, zeker omdat we nog aanspraak wilden maken op een eventueel kampioenschap….
Tijdens zo’n lange reis komen vele onderwerpen aan de orde. Wisten jullie bijvoorbeeld….
⁃ dat de vader van John een hobbykok is?
⁃ dat Guus BIK heeft gestudeerd, zeven jaar lang en niet echt geïnteresseerd is in voetbal (bleek op de terugweg tijdens Langs de Lijn op de radio).
⁃ dat onze teamleider een fout in zijn agenda had en ontbrak en zich daar echt dood voor schaamde?
⁃ dat Paul in Zaltbommel woont met zijn Braziliaanse vriendin, maar waarschijnlijk weer in Tilburg gaat wonen te zijner tijd?
⁃ dat Peggy deze keer inval-teamleider was en dat alleen Patricia vroeg aan haar of ze remise mocht geven? (Oei)
⁃ dat Xiheng bij aankomst ijverig Stap 4 aan het doen was om er alvast in te komen?
⁃ dat Marleen dacht dat ze kanonnenvoer zou worden op bord 1? En dat ze haar telefoon, die keurig naast het bord had liggen, tóch niet helemaal had uitgezet….?
Maar goed, allemaal op tijd gearriveerd en wel begonnen we aan onze partijen. Een korte samenvatting langs de borden.
Bord 1 – Marleen
Speelde tegen Gertjan Verhaeren met 2130, maar had wit en kwam in een Sveshnikov comfortabel te staan. Was iets verderop op zoek naar winst, alleen de tijd tikte weg. Ik maakte vervolgens een fout en verloor een pion in een paardeindspel.
In dit eindspel moest ik op de 40e zet nog even 40 f4 doen, maar hier was het gelijk:
Na veel keer allebei zeker niet de beste zetten gedaan te hebben (wat is zo’n eindspel toch lastig!) speelde hij op zet 55 …. Ke3 en kwam de volgende stelling op het bord:
Hier speelde ik 56. Pc4+ in plaats van te slaan op b3, omdat ik dacht dat dat veiliger was. Ik kon tenslotte schaak blijven geven, dacht ik. De engine denkt hier anders over. Wat zou jouw winstplan zijn hier?
De koning gaat een paar keer heen en weer, gaat dan op het juiste moment naar e4, blokkeert met zijn paard de pion op h7 en gaat met de f-pion één of twee stappen doen. Wit komt toch in een soort zugzwang lijkt het. Maar makkelijk is het zeker niet. Hij gaf remise en gezien de rest van de verloop van de partij voelde het wel eerlijk. Ik heb het aangenomen zonder overleg, omdat ik de laatste was en niet de indruk had dat ik hier op winst kon spelen 😉
Bord 2 – Peggy
Met zwart in Caro-Kann leek het evenwichtig na dameruil, maar de computer geeft Peggy betere kansen, zeker nadat de tegenstander vrijwillig in de penning ging staan en nog bijna mat ging in het midden van het bord. Uiteindelijk werd het een eindspel met ongelijke lopers en volgde remise.
Bord 3 – John
Speelde tegen een jonge god (hahaha) Siciliaans met Dxd4 (doet ie altijd zegt hij nog). Hij speelde te snel Pd5 en toen kon tegenstander afwikkelen naar een iets beter eindspel. Dat heeft John vervolgens netjes gekeept.
Bord 4 – Patricia
Caro-Kann met zwart, kwam goed te staan met veel aanval op koningsvleugel, wat had moeten resulteren in een mat in 3 in de analyse. Maar in de analyse stond de pion op h3 (zie diagram) en wat had Patricia dan moeten spelen?
(met pion op h3)… 28. Dh2+! – Kxg2 29. hxg2++ – Kg1 en 30. Th1 mat.
Het had moeten gaan met dameoffer en dubbelschaak, dachten we…. maar zoals ‘een oude dame’ (zo werd ze door de teamleider van Goes betiteld) betaamt, geeft ze liever een toren weg (met hier Dd6?) om de dame het bord te houden. Tegenstander was zo blij dat hij niet mat ging, kennelijk zag hij h3 al komen, dat hij torenwinst miste. Daarna stond Patricia slechter, maar sleepte ze er een keurige remise uit.
Bord 5 – Paul
En Paul, hoe ging jouw partij? Damegambiet met wit. Was het een Aangenomen Damegambiet? Nee, dat was het niet. Wat was het dan? Het was een Niet-Aangenomen Damegambiet. Goed, tot zover de fijne input voor dit sukje 😉
Het was een Niet-Aangenomen Damegambiet met b6 en ruilen op d5.
Achteraf gezien had hij wat actiever en agressiever moeten spelen, denkt hij. Want in de partij kreeg de tegenstander druk op de koningsvleugel. De tegenstander miste een kans op groot voordeel (+5), waardoor het een gelijk eindspel werd en zetten herhaling onvermijdelijk was. Ook hier zonder overleg met teamcaptain, maar begrijpelijk..
Bord 6 – Xiheng
Kwam in Alapin van Siciliaans terecht met zwart. Dame op d5. Tegenstander zette druk, maar Xiheng verdedigde creatief naar een eindspel met een pion minder en heeft dat netjes remise gehouden.
Bord 7 – Guus
En bij jou Guus, ook een Niet-Aangenomen Damegambiet? Nee, een Afgeslagen Damegambiet. Remise. Je weet wel. In de opening veel stukken geruild en toen miste de tegenstander gelukkig een truc waarmee hij twee pionnen had kunnen winnen. Na stukkenruil ontstond een saai eindspel en bood hij remise aan, wat Guus accepteerde. Ook zonder overleg. Peggy moet strenger toekijken, denk ik.
Tot slot:
Tijdens het eerder voorspelde hoogtepunt van deze dag, kwamen we gezamenlijk tot de conclusie dat we het verlies te danken hebben aan een speler te weinig en te weinig overleg met onze teamcaptain, al had dat op elk bord waarschijnlijk niks uitgemaakt. Dat we elkaar na 2×2 uur rijden beter hebben leren kennen, en dat iedereen een lange en spannende partij heeft kunnen spelen – waarin we zowel gewonnen als verloren stonden – maar waar we allemaal remise speelden (geen salonremises) en dus helaas verloren met 4,5-3,5.
Maar we hebben heerlijk gegeten en een gezellige dag gehad!