Het tweede gaat na deze overwinning (gedeeld) aan kop in 3E. Was de zege nou te klein of juist geflatteerd? Teamleider César Becx is er nog niet uit…
Waalwijk uit, gezien de ratingcijfertjes een wedstrijd die we vrij ruim moesten kunnen winnen. Zeker als de Waalwijkse teamcaptain aangeeft vrijdagavond aangeeft dat ze bord 1 leeg zullen laten. Daardoor konden we invaller Wout en vader Bart de lange reis naar Waalwijk besparen.
Op de wedstrijddag zelf hadden we aan bijna alle borden een behoorlijk ratingoverwicht, en dan hoop je stiekem toch op méér dan de uiteindelijke 5,5-2,5. Temeer omdat de ratings van de meeste tegenstanders per 1 maart nog een opkontje hadden gekregen, en die van ons niet.
Terugkijkend zat er her en der heus wel wat meer in, maar aan minstens twee borden waren we blij met de uiteindelijke puntendeling. Dat resultaat was Elias helaas niet vergund. Als enige had hij een gelijkwaardige tegenstander. Elias kwam comfortabel uit de opening en was ongevoelig voor twee remiseaanboden. Dapper en getuigend van een goede teamspirit, maar die beslissingen kostten hem wel de nodige tijd. Zijn voordeel vervlakte en uiteindelijk werd hij slachtoffer van een tactische wending.
Dit zou aan het eind van de dag onze enige bordnederlaag blijken te zijn. Gelukkig voor ons, want twee anderen dreigden op enig moment Elias’ voorbeeld te volgen. Dat Erwin een van hen zou zijn, daar zag het (bijna) de hele middag niet naar uit. Hij won met goede aanvalszetten een pion en dat gaf de zwartspeler het idee dat hij een wanhoopsstukoffer moest plegen. Erwin was er blij mee en pareerde de zwarte ‘aanval’ simpel. Tótdat…. hij pardoes onbedoeld het stuk teruggaf. Naar verluidt mocht hij blij zijn dat zijn tegenstander in het resterende zwarestukkeneindspel genoegen nam met remise.
Bij mij was er iets soortgelijks aan de hand. Of nee, reëel voordeel heb ik goed beschouwd helemaal niet gehad. Mijn tegenstander speelde scherp en dat zette me aan het denken en rekenen.
César Becx – Hans Remmers
Zwart speelde hier 10… b5!? Misschien objectief niet de beste, maar tegen mij wel slim. Ik ging flink in de denktank alvorens ik inging op de provocatie. 11. Dxb5 Tb8. Ik speelde vrij snel 12. Da4, maar had eerder lang zitten kijken naar 12. Dd3 Txb2 13. c4. Is misschien wel het beste, maar ik kreeg het allemaal niet uitgerekend en/of beoordeeld.
12… Txb2 13. Pc3 Dekt de dame en ontkracht vooralsnog trucjes met Pe5 en Pxf3 13…0-0. 14. Le2 Ook logisch. Na bijvoorbeeld 15. 0-0 Tfb8 16. Tfb1 Txb1 17. Txb1 Txb1 18. Pxb1 staat a3 mooi gedekt en lijkt a5 te vallen, maar zwart heeft dan sterk 18… Pe5!
14… Tfb8
Hier kan 15. Lb5, maar zwart kan dan rustig 15… Tb6 spelen of zelfs 15… T8xb5 16. Pxb5 Pxd4 17. exd4 Txb5 19. 0-0 c5, in beide gevallen met gelijke stelling.
Ik deed 15. 0-0 en nu stelde zwart me voor de keuze met 15… Pd8
Weer een prima zet tegen een tegenstander die de winstdruk van de hogere rating wil waarmaken. Ik maar denken en denken hoe ik er nog voordeel uit kon peuren. 16. Dxd7 Pxd7 17. Ld3. Je zou er een mini-vraagtekentje achter kunnen zetten, maar kon ik vermoeden dat 17. Tfc1 een fractie beter was?
17… c5. Goeie reactie op Ld3, wit moet nu weer kiezen en dus denken. 18. Pa4 T2b7
Tot zover hebben we nagenoeg foutloos gespeeld. Nu was ik eigenlijk 19. dxc5 Pxc5 20. Pxc5 Lxc5 van plan, maar dat vond ik te overzichtelijk (en is ook heel erg gelijk). Omdat 19. c4?! me wat te driest leek, speelde ik ‘dan maar’ 19. c3?
De eerste slechte zet en bovendien resteerden me nog maar zesenhalve minuut, terwijl zwart heel wat ruimer in de tijd zat. En bovendien meteen in het voordeel kan komen met het simpele 19… c4, waarna zijn paarden zoveel sterker zijn dan mijn lopers én hij bovendien de b-lijn beheerst.
Gelukkig koos zwart voor 19… Pc6. Dit geeft weliswaar nog wel een voordeeltje voor zwart, maar misschien valt het nog mee.
Ik deed gauw 20. dxc5 en… bood remise aan. Nu maakte mijn tegenstander de enige fout die hij deze partij maakte: hij nam het aan!. Na 20… Pxc5 21. Pxc5 Lxc5 krijgen we dezelfde stelling als een zet eerder had gekund, maar dan met een actief paard op c6, en een rotpion op c3 in plaats van op c2. Brr…
Herman was de derde speler die zijn flinke ratingoverwicht niet in een zege kon omtoveren. Hij offerde in de opening nota bene twee pionnen, maar de tegenstander nam ze geen van beide en zorgde dat hij als de bliksem met de koning uit het centrum verdween waarna er een (saaie) middenspelstelling ontstond, met voor Herman wel een goede tegen een slechte loper. Toen wit de verzwakkende zetten g2-g3 en f2-f4 speelde en Herman er later in slaagde alle zwarte stukken te ruilen, kreeg hij eindelijk het gewenste eindspel van goede tegen slechte loper op het bord. Herman ging er eens goed voor zitten, maar daar had de Waalwijker kennelijk weinig zin in, gezien zijn herhaalde remiseaanboden in Hermans tijd. Hij had op een gegeven moment helemaal geen zin in het verder verdedigen van de stelling en wilde eigenlijk ‘uit protest’ opgeven. Maar dat verbood zijn teamleider hem uiteraard, je speelt in een team. Dat gaf de nodige discussie aan het bord, wederom tijdens Hermans denktijd. Enfin, lang verhaal kort: het werd toch remise.
Werd er dan ook nog gewonnen? Zeker wel! Tommy heeft zich in recente toernooien ontpopt tot een meedogenloze Under 2000-killer. Ook deze middag won hij goed en vlot.
Al even soepel pakte Arjen zijn volle punt. Hij dirigeerde met zwart zowat al zijn stukken richting de witte koning. Wit moest materiaal, maar vooral ook zwarte velden geven en dat werd hem fataal.
Erik deed het op zijn eigen doordachte wijze. Hij had van tevoren uitonderhandeld om aan bord 1 of bord 8 te mogen zitten, zodat óf het team blij zou zijn met een remise óf hij ‘vanzelf’ op winst zou gaan spelen. Het werd het laatste, en Erik kweet zich voorbeeldig van zijn taak. Pionnetje gewonnen en rustig uitgeschoven.
5,5-2,5 dus. Omdat koploper Sliedrecht een matchpunt morste, staan we nu gelijk aan kop. Dat wordt spannend als ze op 14 december in Cinecitta op bezoek komen…