In de eerste ronde van ons open toernooi, op woensdag 8 oktober, was er aan bijna elk bord sprake van een elo-verschil van minstens 450 punten. Toch wisten drie ratingfavorieten hun overwicht niet in een zege uit te drukken. Of eigenlijk vier…
De organisatie had niets aan het toeval overgelaten om het de deelnemers naar de zin te maken. Zo was er voorafgaand aan de ronde een whiskeyproeverij – met een extra e, want het was Irish Night in De Harmonie. Bovendien had men Theo Mulder bereid gevonden om langs de zijlijn te trappelen, voor het geval er een oneven aantal éven gemaakt moest worden. Dit novum in de regelzucht pakte verrassend uit. Want net nádat Theo successvol gekoppeld was aan de overgebleven Erik-Jan Colijn, ontdekte een WL tot zijn schrik ergens in een hoekje een bord in de beginstelling. Nou ja, met een wit paard op c3. Dan weet je: Maarten Werkhoven kan niet ver zijn. Dat gold helaas niet voor zijn tegenstander (ook actief bij DJK Aufwärts Aachen 1920 Schachgruppe St. Josef 1953), die de term running gag door zijn vergeetachtigheid een nieuwe dimensie gaf. De WL arriveerde net te laat bij het bord van Erik-Jan en Theo, die zich al gretig op het Frans hadden gestort. En zo werd het novum meteen een unicum: ondanks de aanwezigheid van een reserve toch iemand moeten teleurstellen, het blijft knap.
Daarna was het even wachten op de volgende surprise. Toch was beneden Molly Malone nog niet aan haar tragische einde gekomen, toen de vrede al getekend werd tussen Rob Leurs en Erik Dignum. ‘Goed gespeeld!’ complimenteerde Erik zijn tegenstander. Op de tweede ratingklapper moesten de toeschouwers langer wachten. Maar toen krégen ze ook wat. Maarten de Wit (EGS) werd door Mark Clijsen niet bepaald uit zijn comfort zone gehaald. Lange tijd volgden zij de gebaande paden richting een eindspel met een ruime remisemage. Mark piekerde zich wel suf hoe hij ijzer met handen kon breken, met als gevolg een mager saldo op zijn klok. Dat wreekte zich, toen Maarten pardoes een pionnetje in de aanbieding deed en ter compensatie met zijn toren aan de overkant onrust ging stoken. Toen de zwarte koning de indringer ging ondervragen, reageerde Maarten met een in meerdere opzichten bijzondere promotiecombinatie. Niet alleen was het een mooie vondst, maar ook eentje met een lek erin. Terwijl de seconden wegtikten kwam Mark niet verder dan de constatering dat het water hem tot aan de lippen stond. Hij gaf een fataal schaakje en versmaadde daarmee de afwikkeling naar een winnend eindspel van T+ P+ 5 pionnen tegen een eenzame dame. Laten we hopen dat Mark niet de gewoonte heeft om zijn partij voor het slapengaan nog even door de machine te halen.
De langste partij van de avond leverde de derde verrassing op. Hans van Iersel profileert zich al enkele decennia als de slapende GVR van de Tilburgse schaakwereld. Na zijn Wolstad-verleden wist hij het met wat invalbeurten bij ons te schoppen tot plek 191 op de Eeuwigdurende Stukkenjagers-ranglijst. Ter plekke geconfronteerd met het gegeven dat Anne Haast zijn tegenstander zou zijn reageerde hij laconiek: ‘Leuk… dan kan ze proberen gelijk te maken’. Het had er in het begin van de partij inderdaad alle schijn van dat Anne snel revanche zou nemen voor de nederlaag in een Kersttoernooi. Met een dame-uitval (Hans: ‘Dat spelen ze op internet nooit!’) won ze een gezonde pion. Kennelijk haperde daarna Annes techniek, want na wat geruil wist Hans in een toreneindspel met een goed paard tegen een slechte loper de schade binnen de perken te houden. Toen ook de torens van het bord gingen werd het gierend spannend. Anne zette ondanks haar tijdnood alles op alles om een beslissing te forceren, maar Hans gaf geen krimp: remise.
De uitslagen van ronde 1 vind je hier, de bijgewerkte Stukkenjagers-ratings hier. Ronde 2 is op 29 oktober.
Andries Deliën en Peter Ansems deden goede zaken in de C-voorrondegroepen; door hun zeges op respectievelijk Bjoern Hofmans en Jeroen de Lange verzekerden zij zich van een plaats in de promotiepoule, zoals je hier kunt aanschouwen.