Mart Nabuurs beschrijft de voorbereiding van ronde 6.
Voor aanvang van de zesde ronde werd besloten het avontuur enigszins op te zoeken. Bij de relaxte rondvaart de dag ervoor zagen we namelijk een boot met daarachter een soort opblaasbaar luchtkussen, waar allerlei gillende mensen probeerden te zorgen dat ze niet in het water vielen. Dat leek ons ook wel iets!
Na enige navraag bleek het geen enkel probleem te zijn dit te regelen en na het ontbijt gingen we op pad. Alleen Jan had de boottocht van de dag ervoor gemist en besloot deze in te gaan halen. Jan-Willem nam de nobele taak van fotograaf/filmmaker op zich en wist enkele plaatjes te schieten, die ongetwijfeld een dezer dagen zullen verschijnen.
Om alvast een wat duidelijker beeld te schetsen zal ik even een korte omschrijving geven. Je gaat met z’n tienen in een boot en vaart een stukje de zee op. Daar stap je vervolgens op het ‘luchtkussen’, bij ons min of meer in de vorm van zo’n ijsje met twee stokjes. Daar ga je in twee rijen van vijf op zitten en dan is het gassen maar en is de volgende 10-15 minuten hold on for dear life het credo.
Als ik me goed herinner zaten Mark en Cor achteraan, Stefan en Bianca iets meer richting midden en voor en Anne en ik hadden de eer vooraan plaats te nemen. Het is leuk om goed te kunnen zien wat er allemaal voor je gebeurt, alleen krijg je af en toe wel even een sloot zeewater te verwerken 😛 Ik moet zeggen dat ik weinig heb meegekregen van wat achter me gebeurde, al moet ik wel even vermelden dat Bianca haar belofte (“Ik ga gillen hoor!”) volledig waarmaakte, net als vele anderen overigens. Het leek er dan ook aardig op dat de man er een sport van maakte om er iemand af te krijgen. Maar dat ik weinig meekreeg kwam ook vooral omdat ik bij de eerste de beste stevige bocht al in het midden van het vlot belandde. Het nadeel is dat het wat ongemakkelijk zit, maar het voordeel is dat je geen kant opkunt. Dus zolang je vasthoudt is er geen probleem. Dit werd naarmate de tijd vorderde steeds lastiger, maar eraf vallen was voor mij niet echt een dreiging. Anne dreigde een keer wel richting water te vallen, maar kwam met wat hulp weer op de normale plek terecht. Ook Mark had even een benauwd moment toen hij Cor aan het begin iets wilde uitleggen, daarbij het handvat niet vasthad, en de kapitein plankgas besloot te geven. Maar een snelle reactie voorkwam het ergste en iedereen heeft zich prima vermaakt! Moet ik wel bij zeggen dat ik dat de rest van de dag gevoeld heb in mijn armen en ik was niet de enige 😛