Cor van Dongen laat weten hoe dag 5 en ronde 4 zijn gegaan.
De White Roses stonden op het programma. Stiekem hadden we al aangenomen dat we zouden winnen, want we waren aan het speculeren of we de volgende ronde dan wel/niet op live-borden te volgen zouden zijn. En dan roep je het onheil eigenlijk over jezelf af. Een nederlaag: 2,5-3,5
Het wedstrijdverloop was ook een echte anti-climax. Ik had het op papier het eenvoudigst en had bovendien wit. Het leek dan ook heel soepeltjes te gaan en de winst was nabij. Ik ging toen even een rondje maken. Jan (z) leek in de opening met de rug tegen de muur gezet te zijn, maar ik vertrouwde er wel op dat ie het niet zou gaan verliezen. Mark (w) kreeg de opening op het bord die hij had voorbereid en verder was er nog niet heel veel spannends gebeurd. De stelling van Mart (z) was een juweeltje, een prachtige positionele stelling, dat kon eigenlijk niet meer mis gaan. Bij Bianca (w) was het bijzonder tweesnijdend, maar voor mijn gevoel leek wit duidelijk beter te staan. Helaas gaf Stefan (z) in een gevaarlijke opening na een onnauwkeurigheid een stuk weg en kon niet anders dan vroegtijdig opgeven. Een tegenvaller, maar nog niets aan de hand.
Ik keerde met een gerust hart terug naar mijn bord. Even de denktank in om het af te maken. Maar plotseling ging mijn tegenstander voortdurend de enige zet spelen, die niet zou verliezen. Ik stond goed, maar ik kon de mokerslag maar niet uitdelen. En besloot om wat te gaan rommelen en hopen dat ie ergens een foutje zou gaan maken, maar helaas, hij bleef maar de goede zet vinden. En toen was mijn voordeel weg en kon ik opnieuw beginnen. Ik brak de stelling open en hoopte dat mijn tegenstander in deze nieuwe onstane stelling zijn stukken sub-optimaal zou neerzetten. En gelukkig gebeurde dat ook enigszins. Het gaf mij de mogelijkheid om wat stukken te ruilen en in een beter eindspel terecht te komen. Tijd om weer rondje te maken.
Jan stond stond iets minder, maar ruim binnen de remisemarge. Mark werd in eerste instantie langzaam overspeeld, maar redde zich door een tactische truc, waardoor hij alsnog het volle punt binnenhaalde. Dan Mart, die prachtige stelling was weg, hij stond wat materiaal achter en er stonden heel veel punten op z’n koning gericht, dat zag er niet best meer uit. Bij Bianca was de tijdnoodfase net achter de rug en ik dacht het wel oké was. Totdat ik de stukken begon te tellen en constateerde dat ze een toren achter stond. Hmmmmm….dat was allemaal niet best. Een nederlaag was bijna niet te voorkomen. Even later was de remise bij Jan een feit en moesten Mart en Bianca zich gewonnen geven.
Ik maakte er zoals gebruikelijk weer een lekker lang potje van. Mijn tegenstander speelde het eindspel niet zo best, waardoor ik langzaam steeds verder kwam en mocht het uiteindelijk op een elegante manier afmaken.
Nadat we in het hotel hadden gegeten zijn we naar de boulevard gegaan om lekker even te onspannen. En natuurlijk om van start te gaan met de tweede sessie van het spel Weerwolven. Dit was wederom een groot succes. Tijdens het spel besloten de notoire drinkers onder ons om de bittere nasmaak van de schaakdomper weg te drinken met een cocktail.
De volgende dag gingen we niet zoals gebruikelijk lummelen in het zwembad, maar stond er een boottochtje naar Egypte en Jordanië op de planning. Dat was even lekker ontspannen! Hopelijk zien we dat lekkere relaxte gevoel terug in de volgende wedstrijd!