Goed gevulde zalen in De Harmonie, bij de start van de Groepencompetitie op woensdag 9 september. En al meteen enkele verrassende resultaten.
Een daarvan had nóg groter kunnen zijn. In de B-groep dacht Karel Storm luchtigjes op koningsaanval te kunnen spelen, maar daar kwam tegen Leo van Gelder niets van terecht. Die counterde namelijk (met zwart!) via de damevleugel door het centrum heen. In de beslissende fase wist hij een stuk buit te maken, maar de finishing touch bleef dan toch achterwege. Met de remise mocht Karel zijn handjes dichtknijpen. Ook in de partij Osman Hamraz-Joost Op ’t Hoog stond een groot ratingverschil een spannende partij niet in de weg. Joost peuzelde met loper en dame de pion op f2 op, maar zag niet aankomen dat zijn dame op lastige wijze kon worden ondervraagd. Hij vluchtte in een stukoffer, dat Osman voor een psychologisch lastige keuze stelde: het open veld in met die koning of ‘veilig’ terug? Het werd het laatste, maar dat stelde Joost juist in staat het stuk met flinke bonus terug te winnen: 0-1. Jan Otten zorgde voor twee mini-surprises: hij was een kwartier later ter plekke dan Erik Dignum, maar wist hem wel een half punt te ontfutselen. De partij Guus Vermeulen-Sebastiaan Dijksman was een lust voor het oog. Guus gooide alles op de koningsaanval, terwijl Sebastiaan zich al net zo scherp verdedigde. Uiteindelijk bloedde Guus’ aanval dood en verzilverde Sebastiaan zijn pluspion in het toreneindspel. De vijfde partij in deze groep, Bob Bishoen-Andries Deliën, eindigde in een zege voor de favoriete witspeler.
In de A-groepen ook enkele totokillers. Hoewel… het was niet voor het eerst dat Stefan Hess een half punt overhield aan een partij met Mark Clijsen. En eigenlijk was het spelverloop al net zo vertrouwd. Gewaagde – een ander zou zeggen waanzinnige – stukoffers van Stefan leidden tot een curieuze materiaalverhouding: vier pionnen voor twee lichte stukken. Mark leek aardig op weg het plukje onschadelijk te maken, maar al doende bleef er te weinig materiaal over voor de winst. Daar was bij Reinier Jaquet geen sprake van. Terwijl hij Roland Daamen toch twee pionnen had laten buitmaken zonder daar noemenswaardige compensatie voor te krijgen. Totdat Roland zich op de damevleugel vergaloppeerde en beslissend materiaal verloor. Soepele winstpartijen waren er voor Thomas Mollema en Tijmen Kampman, tegen respectievelijk Lex Karstens en Erik-Jan Colijn. Ook Ruud Feelders mocht een winstpunt noteren, maar had daar in de slotfase wel de bereidwillige medewerking van Kienfong Lie Kwie voor nodig. Partij van de avond werd gespeeld door Mart Nabuurs. Hij legde Rudolf Kat vanaf het vroege middenspel de duimschroeven aan, en besliste de partij met een fraaie matcombinatie.
Op C-niveau keerden Bastiaan en Jeroen van de Rijt terug in de schoot van de club. Bastiaan kreeg te maken met taai verzet van Guus van Heck, die een verdiende remise aantekende. Jeroen won een pionnetje, en verderop een tweede, en brak daarmee het verzet van Peter Ansems. Jan Weijters en Ardy Foolen speelden aardig mee tegen hoger gerate tegenstanders, maar moesten toch het punt laten aan Bart van den Berg en Maarten Werkhoven. Net als laatstgenoemde twee zette Emil Voorhost – door een zege op Thomas Tepe – meteen weer koers richting B-groep. Cees Zoontjens besliste het achterstallige degradatieduel van vorig seizoen tegen Ivar van der Heide in zijn voordeel. Waarschijnlijk mag Ivar op clementie rekenen.
In de D-groepen wisten twee ‘jonkies’ hun meer ervaren opponenten juist in de eindfase te grazen te nemen. Jeffrey van Huijgevoort stond tegen Jeroen de Lange een pion achter in een toreneindspel, maar won verderop een pionneneindspel door oppositie. Paul Castermans was tegen Paul Vermee ergens een kwaliteit kwijtgeraakt, maar kon – met wat hulp van Paul – het blad toch nog wenden. Wil Wouts en Elsbeth Bakker boekten regelmatige zeges op Fons van Leersum en Jan van den Dries.
Alle resultaten zijn verwerkt in de SJ-ratings.