De Stukkenjagers 3 – Blerick 2

Het derde pakte een matchpunt tegen Blerick 2, in een wedstrijd die alle kanten op kon. Teamleider Paul Castermans bericht.

Na een extra lange pauze begonnen we met het derde team weer vol goede moed aan een nieuwe ronde. Vol goede moed, omdat we dit seizoen al vaker ondanks een flinke ratingachterstand toch zeer dicht bij matchpunten in de buurt kwamen. Deze keer bleek (achteraf) zelfs dat onze tegenstander niet in de hoogst gerate opstelling kwam opdagen. Niettemin lagen we als teams qua rating in balans – van een voordeel was dus ook weer geen sprake. Zouden we dit keer weer eens 2 matchpunten kunnen behalen?

Om te beginnen met de kortste en meest spectaculaire partij, daarvoor moesten we aan het 4e bord zijn bij Elias De Reese. Die had al na 4 (!) zetten een winnende positie op het bord. Hoe dat ging zie je hieronder:

Joppe Raats had aan bord 3 gedurende de hele partij vergelijkbaar materiaal. Uiteindelijk resulteerde dat in een evenwichtig einde. Hetzelfde gold voor Ron de Veen aan bord 6. Nadat de pionnenmassa’s in elkaar waren geschoven, werd de vredespijp gerookt. Reinier Jaquet wist aan bord 2 de enige 2000-plusser in toom te houden, en deelde ook het punt. 

Anders verging het Paul Castermans aan bord 7. Zijn tegenstander speelde wel erg passief in de opening, maar dat kon niet worden afgestraft. Beide spelers gebruikten in deze partij veel tijd, maar – zo bleek later – er werd ook wel erg accuraat gespeeld. Tot de tijdnood dan. Toen ging het snel bergafwaarts, en kon er een nulletje bij worden geschreven. Wie de telling bijhoudt, merkt op dat de stand gelijk opgaat. Daar wilde kopman Sjo Smeets nog wel een stokje voor steken. Zijn stelling? Beter, zo vond hij zelf. De tijd? Tja, zoals vaker was daar wel iets aan op te merken. Een meevaller dat het hem lukte om een kwaliteit te winnen en de rest van de partij op blitzsnelheid zo uit te schuiven. ‘Zum kotzen’, aldus de Duitse tegenstander.

Aan bord 8 had Lex ondertussen een aardige positie opgebouwd. Totdat hij z’n toren niet zo handig terugzette. Ondanks dat het geen materiaal kostte, werden de rollen ineens omgedraaid als het gaat om activiteit. Uiteindelijk resulteerde dat in een nulletje. Zo was alleen Mark van Beurden nog over aan bord 5. Werkelijk álles leek te hangen op het bord. Een penning hier, een vorkdreiging daar. Als ook deze partij verloren zou worden, zou dat alweer ons vierde 3,5-4,5 verlies betekenen. Dat kon Mark uiteraard niet laten gebeuren. Er was nog welgeteld één truc die uit de hoge hoed getoverd kon worden: oneindig schaak. Aan de gezichten van de spelers te zien waren ze beiden opgelucht dat het eindelijk klaar was.

De scores: