We koketteerden er al 49 jaar mee dat we nog nooit een clubkampioen hebben gehuldigd. Alle mensen zijn gelijk, nietwaar? Maar tijdens de vorige ALV werd – onder immense druk van Orwellianen – besloten dat sommigen toch gelijker zijn dan anderen. De winnaars van de A-groep in de geplande drie cycli zouden gaan kampen om de gloedjenieuwe titel.
In de praktijk liep het anders. Om te beginnen speelden we door de coronaperikelen maar twee cycli. En die leverden bovendien dezelfde winnaar op. De eerste cyclus werd – onlangs pas – beslist in een rapidbarrage tussen Luuk Baselmans en Rudolf Kat. Luuk won, en had bovendien nóg een ijzer in het vuur. Hij stond namelijk op 7,5 uit 8 in de tweede cyclus. Toch was dat geen garantie voor de groepszege. Als Sam Baselmans namelijk zijn inhaalpartij tegen Henk Jan Beukema won, zou ook hij op dat fraaie tussentotaal komen. En omdat Sam over meer SB-punten beschikte zou hij aan remise in het allesbeslissende duel tegen Luuk genoeg hebben aan remise om de cyclus te winnen en zich zo te plaatsen voor een finale tegen… Luuk.
Wederom liep het anders. De partij tussen Sam en Henk Jan eindigde namelijk na onderling overleg in remise, toen in de ultieme fase bleek dat de heren de klok zonder increment hadden ingesteld, waardoor Henk Jan even dichtbij tijdsoverschrijding als bij de winst was. Na dit gentleman’s agreement moest Sam dus winnen van Luuk om de eerste plaats te bemachtigen.
Dat lukte niet: het werd remise en zo zal Luuk worden gekroond tot de allereerste clubkampioen van De Stukkenjagers. Van harte proficiat!