Levendige discussie voorafgaand aan de match bij Checkmate A. De Weertenaren hadden die vrijdagmiddag netjes laten weten dat ze maar drie borden bezet kregen en het eerste bord vrij zouden laten. Nu had SJ C daar juist Fr√© Hoogendoorn als (sterke) invaller in de opstelling staan. Die had zich bovendien al twee weken op deze zware taak voorbereid. Maar op deze Dag des Oordeels gunden hij en Joost Op ’t Hoog dit uitje even genereus aan de ander. Uiteindelijk werd ervoor gekozen om met vaste speler Joost af te reizen, wel zo logisch.
Ook onderweg doemde er een ethisch probleem op. Welke naam moest er op het formulier tegenover de N.O. worden ingevuld? Beetje vreemd om daar de naam van een debuterende invaller neer te pennen, toch? Dus bleven de verhinderde teamgenoten Bas Rosheuvel en Sebastiaan Dijksman als opties over. Eerstgenoemde viel af; het zou pesterig-sluw kunnen overkomen op de sportieve gastheren om de vierdebordspeler aan bord 1 een reglementair punt te laten incasseren. Dus viel de keuze unaniem op het virtueel inzetten van Sebastiaan – die begrijpelijkerwijs geen fiducie had gehad in de haalbaarheid van de laatste trein richting Breda.
De 1-0 voorsprong gaf het team geen vleugels. Joost had aan bord 4 in het middenspel weinig manoeuvreerruimte en zag de witte druk langzaam, maar o zo zeker toenemen. De 1-1 was onvermijdelijk. Ruud Feelders (3) stuurde tegen oud-lid Marco van der Linden een toren op avontuur in de zwarte koningsstelling. Toen het steeds niet lukte om meer stukken die kant op te dirigeren, blies Ruud wijselijk de aftocht. Nog net op tijd om een nadeeltje te neutraliseren: 1,5-1,5.
De beslissing zou vallen aan bord 2. Daar bleken César Becx én zijn tegenstander het na afloop roerend eens te zijn: na een baggeropening mocht César in zijn handjes knijpen dat hij niet werd aangeschroefd, maar na een tactisch intermezzo leek hij op weg naar een gezonde pluspion. Zoals zo vaak was de engine een geheel andere mening toegedaan. Verder dan + of -0,8 sloeg het ding niet uit.
Daar zou in de wederzijdse vliegende tijdnood, voor heel even, drastisch verandering in komen. Met nog luttele seconden op C√©sars klok bood de witspeler remise aan. Een aarzeling werd C√©sar fataal; niet alleen miste hij mat in een paar, maar ook viel twee zetten later zijn vlag. De tegenstander wees hier wel op, maar beide spelers gingen ervan uit dat de 40e zet gehaald was. Pas nadat wit nog een zet had uitgevoerd werd alsnog tot een reconstructie besloten. Dat bleek nou net de 41e zet te zijn. Even later werd de vrede getekend, en dat betekende 2-2. Hoewel…. teamleider C√©sar kreeg bij thuiskomst een hartverzakking toen hij de persoonlijke uitslagen van de gelijktijdig gespeelde match tussen KiNG A en De Stukkenjagers B bekeek. Wie zat daar pontificaal aan bord 2? Sebastiaan Dijksman! Nee h√®? Ja hoor, nota bene door hemzelf geregeld als invaller; vanuit Tilburg is de terugreis naar Breda immers simpeler. Totaal vergeten in al die ethiek! Nou mag een sp√©ler niet in √©√©n ronde voor twee teams uitkomen, maar geldt dat ook voor een naam? We wachten het antwoord van de bond op onze uitleg af.
Al met al een bijzondere avond, waarop Sebastiaan een welhaast goddelijke status bereikte: niet alleen heeft hij de kunst van de bilocatie al aardig onder de knie, ook beseffen we nu dat wij – conform het derde gebod – Zijn naam niet ijdel moeten gebruiken.
