De Stukkenjagers 2 – Arnhemse Schaakacademie 1 3-5

Het tweede gaat een zwaar seizoen beleven in de tweede klasse, dat wisten we al. In de tweede ronde kwam na elf wedstrijden een eind aan de ongeslagen status die in de derde klasse was opgebouwd. Teamleider César Becx doet verslag.

Bij onze rentree in de tweede klasse hadden we een matchpunt gepakt tegen mededegradatiekandidaat De Combinatie. Eentje te weinig, dachten we. Zeker als je weet dat er dit jaar sprake is van versterkte degradatie: de drie onderste ploegen gaan eruit, en ook nog de slechtste nummer 6 van de vier tweede-klasse-groepen. 

In ronde 2 mochten we het thuis opnemen tegen Arnhemse Schaakacademie. Op papier een stukje sterker dan wij. In de praktijk kwamen we inderdaad een puntje of 60 per bord te kort. Wij hadden Herman afgestaan aan SJ 1, terwijl ook zij een van hun ratingtoppers misten.  Maar wij hadden dan weer hulp van Erwin en Robin, dat scheelde weer een slok op een borrel.

De wedstrijd kwam rustig op gang, behálve aan het bord van Elias. Die is in de loop der jaren regelmatig als laatste klaar. Deze keer kreeg hij helaas te maken met een snel spelende tegenstander die kennelijk beter op de hoogte was van de tactische mogelijkheden in de opening. De witte dame danste wild over het bord en troonde al walsend de zwarte koning mee. Toen die in het middenspel op f5 terecht kwam werd hij vlot ónttroond, 0-1. 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik – deze keer in SJ 3 spelend – de wedstrijd niet van mInuut tot minuut in het vizier had, dus hou me de volgorde van de resultaten te goede. Over de volgorde van de borden had ik dan wel weer iets te zeggen. Zowel Erik als ik was in zijn nopjes met zijn opstelling aan bord 1. Hij houdt er immers van om het gratis te mogen proberen tegen een sterke tegenstander en als teamleider reduceer je de kans op (en de gevolgen van) een onverhoeds remiseaanbod tot een minimum. Erik deed het met zwart heel aardig; grootmeester Ruud Janssen ging aardig in de denktank, maar ja, dat loonde wel: met een aardig scjhijnkwaliteisoffer werd Erik uitgeteld. 

Laten we zeggen dat het 0-2 stond, toen Erwin er Saan bord 4 in slaagde ook onze teller in beweging te krijgen. Ik heb van zijn partij niet heel veel meegekregen, maar ik denk dat het een strakke pot was. 1-2! De hoop flakkerde op, want stond bijvoorbeeld Fré niet een pionnetje voor? Dat was wel zo, maar enige nuance bleek op zijn plaats. Zoals hij het zelf beschrijft:

‘Mijn partij was een lastig geval, ook al omdat mijn hoofd deze dag niet meewerkte. Ik won in de opening weliswaar een pion, maar zwart kreeg wel wat compensatie: het voordeel was nooit meer dan +0.6 of zo. Ik had wel de pluspion kunnen houden, maar zodra ik ging rekenen, ging het mis. In het eindspel miste ik nog twee zeer goede remisekansen, een vrij duidelijke, de andere een stuk moeilijker:

Hier blijkt dat na 41. fxe5 Lxe5 42. Dc5 zwart gewoon geen niet verder kan komen, omdat z’n koning te onveilig is. Ik speelde hier echter  41. Dc7? met het idee om op 41… exf4 42. Lb2 te doen en hem vast te houden in de penning. Echter na enig nadenken zag ik de volgende variant: 42… De4+ 43. Kh2 fxg3+ 44. Kxg3 Dg4+ 45. Kh2 Dxh4+ 46. Kg1 Dg5+ 47. Kh1 Dh6

en zwart heeft de dame terug kunnen krijgen om de loper te dekken en ook twee pionnen mee genomen. Dit leek me volstrekt kansloos, dus speelde ik 42. Dxf4? en zwart won toen vrij eenvoudig met 42… De4+ 43. Dxe4 fxe4 44. f3 e3 45. g4 Kg8 46. gxh5 gxh5 47. Kf1 Lf8 en de a-pion loopt door of wint de loper, terwijl zwart de e-pion houdt. Echter, Stockfish vindt dat zwart in het laatste diagram niet eens zoveel beter staat (-0.83) na : 48. Dd7 Kg8 49. De6+ Kh8 50. De8+ Kh7 51. Dd7 f4 (zwart moet de pionnen naar voren spelen, anders kan hij niets bereiken) 52. De7 g5 53. Kh2 Dg6 54. Lxg7 Dxg7 55. De4+ Kh6 56. Dxa4 Df6 57. De4 Dd6 58. Kg2

Het is maar de vraag of dit te winnen is.”

Even kijken, we zijn bij 1-3. 

Op bord 2 zat Wout. Goed om even stilstaan bij de moeite die onze Belgische spelers – en deze keer hij in het bijzonder – zich steeds & al jaren getroosten om hun partijen voor onze club te spelen. Wout had er deze keer om 11.15 uur al een ware Odyssee van auto- en busritten opzitten, hulde, hulde voor zoveel doorzettingsvermogen. Bord 2, da’s overigens geen toeval. Keer op keer bewijst Wout dat hij hard to beat is, ook voor 2200-plussers. Kortom: 1,5-3,5. 

Robin Verhoeven speelde aan bord 3 een interessante partij. Zijn tegenstander kwam, met de loper op b2, met Dg4 mat dreigen en daarop was g7-g6 verplicht. Vaak krijg je dan last met de zwarte gaten, maar Robin neutraliseerde met f7-f6. Na dameruil stond hij misschien zelfs een fractie beter, maar remise was een logisch resultaat: 2-4.

Helaas ging de partij van Constantijn aan bord 6 – waarschijnlijk in mijn tijdnood? – verloren, waarna een matchpunt uit zich verdween.

Maar de toeschouwers hoefden zich vervolgens allerminst te vervelen, dankzij Peter en zijn tegenstander. Zij speelden een meeslepende partij met wederzijdse vondsten en fouten. De partij, inclusief computeranalyse, kun je hier vinden. Peter over zijn partij: “De computer was uiteraard weer meedogenloos: toch wat essentiële dingen gemist. Belangrijkste was wellicht 41…Tg7. Na afloop nog heel kort met mijn tegenstander over gehad, we dachten allebei dat wit tempi had met La1-Lb2-La1, maar na Pa3 kun je ‘gewoon’ Pb1 doen. Dat ding lijkt dan gevangen, maar ophalen verliest: zwart haalt de g-pion op en laat de h-pion lopen.”

Ook al zo’n waarheid van vele jaren: Peter komt in zulke lange gevechten opvallend vaak bovendrijven: 3-5 dus!

Volgende keer, op 4 november, krijgen we – in en tegen Venlo – een nóg veel sterkere tegenstander.