SJ 3 bezette voor de slotronde de tweede plaats in 3H. Theoretisch kon er nog een gooi naar de titel gedaan worden. Dan moest er erg ruim gewonnen worden van het even sterke D4, en zou De Drie Torens moeten stunten tegen koploper ’t Pionneke.
In Oosterhout waren de eerste twee scores puntendelingen. John Greunsven (1) en Erik Dignum (2) hadden een plusje, maar winst bleef uit zicht. Daarna scoorde Reinier Jaquet (8) een keurig punt. Toen de tegenstander op f5 ruilde kwam Reiniers koningsaanval tot snelle wasdom: 2-1. Sjoerd van Roon (6) had wat pionnen gekaapt, maar moest scherp rekenen om de venijnige aanval van de tegenstander te ontregelen. Dat lukte en met een koningsmars haalde hij het punt binnen: 3-1. De tegenstander van Karel Storm (3) vertikte het om het sterke witte paard met zijn loper te slaan, en dat kwam hem duur te staan toen de zware stukken van het bord verdwenen. Met een beresterk paard tegen een kreupele loper loodste Karel vlot een pion naar de overkant: 4-1.
Ruud Feelders (7) had een kwaliteit gewonnen, maar het was niet zo eenvoudig om dit voordeel uit te bouwen. Toen hij een tactisch trucje overzag, was het tijd om het punt te delen: 4,5-1,5. Luuk Baselmans (1) had vijf pionnen en een koning, de tegenstander een paard en drie pionnen. Zijn situatie verbeterde zienderogen toen beiden na een doorbraak een dame erbij haalden. Sterker nog, omdat Luuk een zetje eerder met zijn dame aan de slag kon, won hij het paard. Daarna lukte het hem dan weer niet om vernuftig uit het ‘eeuwig schaak’ te lopen: 5-2. De partij van C√©sar Becx (5) zou uiteindelijk 81 zetten duren. Onze man dacht een gecontroleerde manoeuvreerpartij te hebben gespeeld, waarbij de tegenstander onder de voortdurende druk bezweek. Dat laatste was waar, het eerste allerminst. Het siliconenmonster constateert een schrijnend menselijk falen. Toch 6-2.
Tijdens het afsluitende eten koesterden we onszelf nog in de waan dat DDT ongetwijfeld met de voor onze titel benodigde 5,5-2,5 zou hebben gewonnen. Helaas bleken ze toch twee bordpuntjes minder te hebben gescoord, eentje te weinig voor handhaving bovendien. Dubbel jammer.
Zoals je hier kunt zien werd C√©sar Becx primus inter pares, hij hoefde daarvoor alleen maar van alle opponerende Carlo’s te winnen. Voor de beste TPR moet je bij Fr√© Hoogendoorn zijn.
