Hier vind je het verslag van de Roosendalers.Ook SJ 6 deed mee aan de massakamp in Roosendaal, het nam het op tegen De Pion 4. De vraag was of het team zich al hersteld had van de mentale klap van de nederlaag tegen het zevende. Aanvankelijk leek die met ‘nee’ te moeten worden beantwoord. Co-teamcaptain Jan Weijters (4) kreeg al vroeg een aanval over zich heen en had daar geen goed antwoord op. Jan Bergsma (6) en Paul Vermee (7) raakten in het middenspel pionnetje(s) achterop, vochten goed door tot in het eindspel, maar redden het niet. Guus van Heck (3) kon iets terugdoen, maar Harry Buyvoets (2) legde ook het loodje. Dit voorgerecht lag zwaar op de maag bij kopman Andries Deli√´n. Door al die tegenslagen moet hij in de veronderstelling hebben verkeerd dat de match al verloren was. Met een bord vol stukken nam hij remise. Het beste moest echter nog komen. Hans Groffen (8) bleef goed geconcentreerd en boekte zijn eerste zege voor SJ. Dat ook Jan van den Dries (5) een punt mocht bijschrijven was een meevallertje. We laten hem zelf aan het woord: ‘Het was een interessante Hollandse partij (d4-f5) waarin lange tijd sprake was van een onwrikbaar evenwicht, met veel stukken op het bord. Ook de klok deed mee aan het evenwicht: we gebruikten beiden onze tijd in ruime mate. Ik had me voorgenomen voor de winst te gaan, want met een achterstand voor ons die inmiddels tot 0-3 was opgelopen, had ik helemaal niets aan remise. Op een gegeven moment werden de lichte stukken geruild en hielden we allebei twee torens, een dame en zes pionnen over. Nog steeds evenwicht dus! Toen wilde ik toch wat forceren en werd ik wellicht daardoor wat slordig: ik liet toe dat de tegenstander me √©√©n, twee, ja zelfs drie pionnetjes afsnoepte. Langzamerhand kreeg ik het gevoel dat de partij me uit de handen glipte. Maar verloren was het nog niet! Ik merkte dat de tegenstander ook geen snel winstplan voorhanden had en probeerde de zware stukken zo lang mogelijk op het bord te houden. Toch werd kwam mijn koning steeds meer in het nauw, totdat ik er even met mijn dame uit kon breken met een schaakje! De tegenstander was daar blijkbaar toch wat door verrast: hij deed een torenzet en zette mij schaak, zette de toren terug toen ik hem erop attendeerde dat hij zelf schaak stond en deed vervolgens een koningszet! Maar omdat hij met de bewuste toren ook het schaak kon opheffen, moest hij het aangeraakte stuk spelen. Er was even wat opschudding, maar uiteindelijk gaf de teamleider van De Pion 4 sportief aan dat de toren gewoon gezet moest worden. Die mepte ik er gelijk af en na nog enkele zetten won ik vervolgens de partij. NOAD, Nooit Opgeven Altijd Doorgaan, het klinkt vreemd voor een Willem II’er, maar het is wel een terechte karakteristiek van een spannende partij.’
De details en standen in 3A kun je hier bekijken.
