De Stukkenjagers 7 – De Baronie 4 4,5-3,5

Teamleider Jan van den Dries was verhinderd, maar onder leiding van vervangend teamleider Leo van Gelder werd weer een knappe zege geboekt. En een gezamenlijk verslag gemaakt…

Bord 1   Marc Ermes – Leo van Gelder 1-0

‘Binnen 12 zetten had ik drie keer verzuimd om enig voordeel te behalen. En na drie  zetten sloeg ik een pion met mijn dame, in plaats van met mijn loper. Het gevolg hiervan was dat mijn opponent veel beter kwam te staan. Op de 34^e zet had hij een enorme massa van vier pionnen in het centrum en stond daardoor totaal gewonnen. Zelf had ik twee vrijpionnen op de damevleugel, maar zijn loperpaar blokkeerde deze pionnen terwijl zijn lopers ook nog aanvallend stonden opgesteld. Zestien zetten later had ik wits centrumpionnen allemaal veroverd, terwijl ik zelf nog één vrijpion over had op de damevleugel. Hierna stond ik in dit vierlopers-eindspel gewonnen, maar door een zeer slechte loperzet kwam ik met mijn koning, die mijn vrijpion op a2 verdedigde, in een matnet terecht.’

Bord 2  Nico van Ham – Bas Ligtenberg 0-1

‘De opening was een variant van het damepionspel. Door een aftrekschaak verloor ik een pion. Erger was dat de stelling die overbleef de meeste kansen bood voor zwart. Nadat de meeste stukken waren afgeruild en ik daarbij nog een pion verloor, restte er niets anders dan opgeven.’

Bord 3  Michiel Stafleu –  Ton Renes  0,5-0,5 

‘Met zwart spelend kwam de mijn vertrouwde Modern Defense op het bord. De opening verliep erg prettig. Op de damevleugel kon ik met a6, b5, c5, Lb7 en Tc8 een veelbelovende stelling opzetten. Plus 1.4 volgens stockfish. Na nog een paar zetten had ik zomaar twee pionnen veroverd. Nu afruilen en eenvoudig winnen was het idee. Maar op een of andere manier zag ik allerlei beren op mijn pad. Wit had toch wel een actieve stelling, vond ik. Op de zwarte velden bleek ik erg kwetsbaar en Ik verbruikte zeeën van tijd om mijn materiële voorsprong vast te houden. Elke poging tot afruil werd uit de weg gegaan en toen mijn tegenstander, met voor mij nog 3 minuten op de klok, remise aanbood besloot ik dit aanbod, voor mijn gemoedsrust, te accepteren.’

Bord 4  Jan Verbiest – Willem Boogert 0,5-0,5

‘Na 20 zetten Londen-systeem bood mijn tegenstander remise aan. Na lang nadenken en overleg, besloten we dit aanbod aan te nemen. De stand werd hierdoor 1,5 -0,5. Tijd om een rondje langs de velden te gaan, waarbij ik een paardvork (kwaliteitswinst) en vervolgens mat in 1 niet had gezien.’ 

Bord 5   Jan L. Dogterom – Simon de Graauw 0,5-0,5

‘Mijn tegenstander opende met 1. e4 waarop ik reageerde met 1. … c5. Even later stonden de zetten 2. Pf3,] d6. 3. c3 en Pf6 ook op het bord. De opening was redelijk nieuw voor mij. Ik heb het een paar keer online gezien, maar het is zeker niet populair, deze Delayed Alapin Variation. Echter, mijn tegenstander speelde dit meer als een Kopec System, een variant in het Siciliaans waarbij wit zijn d-pion blokkeert met de loper op d3 om vervolgens de loper te parkeren op c2.

Ik kende dit systeem wel en daarom speelde ik e5 als reactie op Ld3. Na Lc2 van mijn tegenstander heeft zwart twee plannen om uit te kiezen: f5 of d5. Beide zetten hebben een voorbereiding nodig. Ik dacht dat f5 wel paste in de stelling, maar ik heb dit blijkbaar fout voorbereid.

De stelling werd rampzalig voor zwart. De computer evalueerde ‘m op een gegeven moment +15 voor wit, omdat ik een stuk en een paar pionnen achter stond. Ik kon eigenlijk wel opgeven, maar ik merkte dat mijn tegenstander moeite had met het ‘echt’ winnen. Hij miste hier en daar een simpele afwikkeling of een geforceerd mat. Dit gaf mij hoop om door te spelen. Deze hoop bleek uiteindelijk niet voor niets, mijn tegenstander liet mij het stuk terugwinnen.

Ik denk dat hij erg gefrustreerd was hierdoor. Hij dacht dat hij zijn voordeel weggegeven had. Door deze frustratie lette hij minder goed op de stelling, want hij kon mij alsnog mat zetten, maar dat miste hij. Sterker nog, hij liet eeuwig schaak toe en zo is mijn vreselijke stelling in remise geëindigd.’

Bord 6   Mika de Jong – Ron Graumans 1-0

‘Ik begon mijn partij met het Engels. De opening was vrij rustig en we kwamen in een gelijkwaardige stelling. Aangezien we geen van beiden een duidelijke aanval hadden besloot ik mijn stukken te manoeuvreren zodat ze beter zouden komen te staan dan die van hem, terwijl ik sterke velden van zijn paarden wegnam. Uiteindelijk kwamen we na veel afruilen in een eindspel met veel pionnen terecht. Mijn tegenstander had geen velden voor zijn paard en een toren die op de 7de rij alleen maar wat pionnen kon dekken. Ik had daarentegen een loper op de donkere velden en een toren met veel open lijnen die beschikbaar waren. Vrijwel al de pionnen van mijn tegenstander stonden op witte velden, maar ik kon zijn a-pion zonder problemen veroveren waardoor mijn a- en b-pion sterk werden. Ook had ik al een gedekte vrijpion op de e-lijn. Na wat heen en weer te schuiven dacht mijn tegenstander dat hij zijn paard naar e2 kon spelen, een veld dat gedekt werd door mijn loper. Nadat ik zijn paard sloeg ruilde hij de torens af en werd het een vrij gemakkelijk te winnen eindspel voor wit.’

Bord 7   Rob de Ruijter – Jeffrey van Huijgevoort 0-1

‘De partij begon met een Aangenomen Damegambiet. Al vrij snel hadden we een zeer symmetrische en droge stelling. Ik zag kans om zijn paard te winnen door met mijn witte loper zijn toren aan te vallen. Mijn tegenstander nam even de tijd en in die tijd zag ik dat hij mijn loper terug kon winnen. Maar mijn tegenstander zag dit niet en kwam een kwaliteit en al snel een tweede  stuk achter, waarna de partij binnen 30 minuten was afgelopen.’

Bord 8   Ömer Erkul – Nico Zaal 1-0

‘Ik speelde tegen een oudgediende van De Stukkenjagers: Nico Zaal. Doordat ik tegenwoordig meer concentreer op het middenspel, was ik na zet 3 uit mijn theorie en belandden wij in een variant van het Italiaans. Ik had duidelijk veel sneller ontwikkeld, maar ik had nog geen vertrouwen om de gepantserde stukken te nekken. Na een aantal dreigende zetten stond ik uiteindelijk een stuk voor en hield de tegenstander het voor gezien.’