Gardé 2 – De Stukkenjagers 7 6,5-1,5

Ook bij dikke nederlagen als deze versaagt het zevende niet: het hilarische verslag van teamcaptain Wil Wouts lag zaterdagavond al in de digitale bus.

Alsof hij het voorvoelde…

Waar haalt César het vandaan? In zijn voorbeschouwing op de wedstrijden van zaterdag schreef hij: Veilig en wel op en neer naar Soerendonk, dat lijkt deze keer een mooie doelstelling. In de volgende zin gebruikt hij bovendien de woorden ‘het lijkt een onmogelijke opgave’.

Op weg naar Soerendonk kreeg de teamleider onderweg een telefoontje uit het kamp der opponenten. Ze hadden hun team niet compleet en misten een man aan bord 8. Het was te laat om nog mensen te adviseren lekker thuis te blijven, iedereen was al onderweg. 

Eenmaal daar dreigde even dat ze maar zés spelers hadden. We hadden al aangewezen wie vervroegd naar huis konden, toen op de valreep er alsnog twee spelers opgetrommeld waren, iets verlaat, maar toch… gelukkig. 

Aan de kop van het spul speelde Ivar remise tegen Erwin Talpe (1680) en aan de staart won Bert Wels van Merlijn-met-de-onleesbare-achternaam. Bert schrijft: Geïnspireerd door de herhaalde bemoediging van César kreeg ik de kans van Merlijn om het Russisch op het bord te krijgen. Politiek incorrect, ik weet het, maar de tegenstander kwam al snel in de problemen: een pion en een licht stuk leverde hij in, hij speelde nog wel door maar de race was gelopen. 

Met 3 uit 4 in de zaterdagcompetitie mag Bert en met hem het team tevreden zijn. 

De kop en de staart hebben we gehad, maar wat zat ertussen? Er waren geen fouten in de opening, het middenspel ging goed, maar in het eindspel werd er gesneuveld. René tegen Je (1719), Wil tegen Arthur (1716), Nico tegen Steven (0). Frans op het laatst een pionnetje te weinig tegen Karl (1531). Jan stond een kwaliteit voor. maar sneuvelde tegen Maarten (1583). Paul maakt op het eind een foutje tegen Jasper (1392). We moeten dringend eindspelen gaan oefenen. 

Paul, Ivar en Bert waren inmiddels onderweg naar huis in de uiterst geriefelijke camper van Paul. Frans en Jan hadden eigen vervoer, helemaal geen probleem. Wat was dan wel het probleem? René is sinds kort in het formidabele bezit van een elektrische auto. Lijkt fantastisch, maar op weg naar Soerendonk merkte hij dat zijn accu bijna leeg was. Geen reden voor onrust, in Soerendonk tijdens het schaken even opladen. Echter, in Soerendonk heeft nog niemand een elektrische auto en zijn er geen oplaadstations. Daar was René onaangenaam door verrast. 

Dat kan toch niet, bij niemand een oplaadstation bekend binnen het bereik van René zijn bijna lege accu. René werd steeds stiller, begon te transpireren en te stotteren en ongelukkig te kijken. Tot overmaat van ramp was de weg naar de dichtstbijzijnde oplaadplek gesloten, dus omrijden, maar waarnaartoe omrijden? 

We probeerden René gerust te stellen en te bemoedigen. Leg het eens langs de SCHAAL VAN ERG: als je op één dag je ontslag krijgt en je huis brandt af en je vrouw gaat er met je beste vriend vandoor… DAT IS ERG! 

Maar in Nederland in het donker, langs de kant van een drukke weg, in een stervenskoude winternacht, en geen eten en drinken aan boord en geen contact kunnen krijgen met de ANWB omdat je je abonnement opgezegd hebt omdat dit bij een elektrische auto weggegooid geld lijkt, dat is toch niet écht erg? 

Godzijdank gloorde in de verte de gele overkapping van FASTNED en met nog slechts voor 7 kilometer stroom in de accu kon hij aankoppelen aan het voedingsapparaat voor het voertuig er definitief de brui aan gaf. 

Iedereen opgelucht en terug naar huis had René weer praat voor tien waarbij alle gadgets en superieure mogelijkheden die verborgen waren in zijn buitencategorie bolide uitvoerig toegelicht werden. Een auto blijkt een computer op wielen en een vliegtuig blijkt een computer met vleugels. 

Dat César voorzien had dat veilig op en neer naar Soerendonk voor het zevende een mooie doelstelling was en een bijna onmogelijke opgave zou zijn is bijna net zo bijzonder. René  heeft voor dit jaar zijn rijbeurt wel gehad.