Het zesde ging in Rosmalen op bezoek en stelde daar de derde plaats in de eindrangschikking veilig. Teamcaptain Roger Bougie blikt, geholpen door zijn teamgenoten, terug op de wedstrijd en het geslaagde seizoen.
De lente is begonnen
Er zijn mensen – meteorologen – die denken dat de lente op 1 maart begint. Volgens anderen – sterrenkundigen – begint de lente als de zon recht boven de evenaar staat, meestal op 20 maart. Maar een wielrenner weet wel beter. De lente begint met Milaan–San Remo en is nu zo’n anderhalve week oud. Maar zo voelt het niet op mijn oude racefiets, die zondagochtend na ronde 7 van de externe competitie. Het is koud, het waait behoorlijk en het regent van tijd tot tijd. Weer voor de Flandriens.
Op de fiets gaan de gedachten terug naar gisteren, de laatste ronde van de schaakcompetitie, en naar het afgelopen seizoen. Het was een meer dan goed seizoen. Vier keer gewonnen, twee keer gelijk gespeeld (waarvan twee keer tegen HMC uit Den Bosch) en één keer verloren – van de kampioen, SVO1 uit Oisterwijk. Afgesloten met een derde plek. Een mooie prestatie in een poule waar we qua gemiddelde rating tot de underdogs behoorden. Meer dan goed dus, maar het was ook het seizoen van een geweldig team en prettige teamgenoten.
Het team
We beschikten dit seizoen maar liefst over vier kopmannen (of beter drie mannen en één vrouw) die in verschillende ontmoetingen aan bord 1 speelden: Huong (duurvermogen gekoppeld aan elegantie), Jens (goede eigenschap: hij haat verliezen en eigenlijk ook remises), Thomas (aanvallend en avontuurlijk spel, aarzelt niet om all-in te gaan) en Jop (natuurtalent en absolute uitblinker van dit seizoen).
Daarnaast was er een ijzersterk middenblok van ook weer vier personen, dat (om in wielertermen te blijven) de kopmannen ondersteunde en de koers hard maakte. Het is de machinekamer van het team, met een schat aan wedstrijdervaring. De samenstelling: Marieke (inzicht en tactisch vernuft), Emil (hardrijder, ook richting de uitwedstrijden), Marsel (kan de koers lezen als geen ander) en Robert (met een schat aan openingskennis).
En wat is een team zonder sprinter? Werd Max om 5 voor 12 wakker gebeld dan was hij steevast ‘ietwat te laat’ maar nooit ‘veel te laat’ bij de start van de partij. De wattages die hij trapte om bij Cinecitta te komen verbaasden menig ploegleider bij de profs. Dat hij daarna aan het schaakbord nog een keer het beste uit zichzelf kon halen (en dat kon hij!) was volgens sommigen ronduit verbluffend.
De tegenstander: HMC Den Bosch 3
Ondanks dat HMC 3 gemiddeld een van de hoogste ratings uit de poule heeft, staat dit team er niet geweldig voor met 2 punten uit 6 matches. Vandaag moet men alles uit de kast halen om niet te degraderen. Wij zelf spelen voor de tweede plaats in de poule. Lukt dat niet dan worden we derde.
Start
Het is 12.00 uu en de klokken gaan aan. Nog één keer met de kop in de wind en stampen op de pedalen.
Jop is als eerste klaar. Hij blikt terug op een ontspannen partij aan het eerste bord.
Ik speelde aan bord 1 met wit tegen Loek Mostertman. Een ervaren speler, wat al blijkt uit het feit dat hij een rating boven de 2100 had op het moment dat ik geboren werd. Toch kreeg ik al snel een voordelige positie. Na 8 …c4? (diagram) stond ik gewonnen.
Ik dacht op het moment zelf dat c4 hier een prima zet was voor zwart, maar blijkbaar was het fout, wat ik pas iets later doorkreeg. Het was slecht voor zwart, omdat ik de stelling onder druk kon zetten zonder dat zwart zich hier goed tegen kon verdedigen. Ik ging verder met 9. Ph3 Le6 10. Pf4 De7 11. Tb1, en in deze stelling had zwart al moeite om de b7-pion te houden. Loek besloot de b-pion dan ook op te geven en lang te rokeren. Hij begon een aanval op de koningsvleugel, maar deze aanval was in mijn optiek niet spannend. Meer pionnen werden door mijn tegenstander geofferd zonder dat er gevaar dreigde voor mijn koning. Uiteindelijk stond het zo:
+6.5 voor wit, en geen zaken waar wit zich zorgen om hoeft te maken! Na Dd7, Td6 zag Loek het ook niet meer zitten om nog door te spelen, want de zwarte stelling viel in duigen. 1-0 voor SJ6!
En zo beëindigt Jop zijn seizoen in stijl met een klinkende overwinning. Heel knap! Een klein uurtje later schudden Robert (bord 6) en tegenstander Mari van Ooijen handen. Ongelijke lopers en een handvol pionnen. Dat hoeft niet altijd in remise te eindigen, maar vandaag doet dat het wel.
Het blijft daarna een tijdje rustig aan het uitslagenbord, maar dan eindigen tussen 15.15 en 15.30 uur kort na elkaar drie partijen. Nadat Thomas (bord 3) met een fraaie winstpartij de stand op 2,5-0,5 heeft gezet, verliezen Marsel (bord 4) en Emil (bord 5) allebei wat ongelukkig en trekt HMC de stand gelijk: 2,5-2,5.
Zeker voor Emil zat er meer in, getuige ook het wedstrijdverslag van de tegenstander. Emil blikt als volgt terug:
Het ging aanvankelijk lang gelijk op totdat ik ver in het middenspel op de koningsvleugel een doorbraak wist te forceren met twee vrijpionnen. Veel te gehaast wilde ik mijn aanval in winst omzetten en vergat hierbij een cruciale tussenzet met mijn koning, waardoor mijn aanval nog net te verdedigen was. Weg voordeel en in het eindspel kon ik met mijn gehavende stelling alleen nog promotie voorkomen met een paardoffer. Niet veel later konden de stukken terug in de doos. ‘Schaken kan wreed zijn’, waren de woorden van mijn opponent na afloop…
Nu wordt er nog aan drie borden gespeeld. Het is aan Marieke, Huong en mezelf om de eindstand te bepalen. Marieke (bord 7) heeft eerder op de middag een remiseaanbod naast zich neergelegd en dat blijkt een goede keuze te zijn:
Ik speelde met wit tegen Cees Nuijten. Als vanouds opende ik met e4. Na de eerste zetten (…. d6, d4 – Pf6, Pc3 – g6, Pf3 – Lg7, Lf4 – c6, Lc4 – Pxe4) besloot ik met mijn loper op f7 te slaan. Aangezien ik dit vrijwel nooit doe, kwam ik op voor mij onbekend terrein. Het lukte mij niet om een goede aanval op zijn koning op te zetten, maar ik was met name bezig met mijn paarden te krijgen waar ik ze wilde hebben. Van de volgende 14 zetten deed ik er maar liefst 11 met een paard!
Mijn tegenstander gebruikte veel bedenktijd, en bood op een gegeven moment remise aan. Ik was van mening dat ik iets beter stond (hier gaf de engine mij gelijk in) en sloeg dit af. Hierna bezorgde hij me echter wel wat benauwde momenten door met zijn a- en b-pion op te rukken, en toen stond zwart toch echt beter. De pionnenopmars kon ik echter op tijd blokkeren. En nadat we beiden met onze torens achter de pionnen van de tegenstander wisten te komen, stond het volgens de engine 0.00. Helaas voor mijn tegenstander (maar gelukkig voor ons) ging hij toen fors in de fout. Hij dacht een vrije doortocht voor zijn b-pion te creëren, maar had een tussenschaakje gemist waarmee ik op tijd bij de pion kon komen. Hij gaf op.
En zo is het 3,5-2,5 in ons voordeel, maar niet voor lang, want even later moet Huong (bord 2) helaas de de vlag strijken. Huong kijkt terug op een partij die in evenwicht is totdat…
…ik een fout heb gemaakt met 23…Df4.
Nu was er voor de tegenstander een mogelijkheid om 24.exd5 te spelen. Terugslaan met de pion leidt tot 25.De6+ en dan verlies ik mijn pionnen. Mijn tegenspeler heeft goed gespeeld, want wat volgde was 24.exd5 – Dxe3 25. Pxe3 – exd5 26. Pxd5 Pg3. Ook in deze variant ben ik een pion kwijt, maar ik bleef doorspelen. Toch mocht het vandaag niet lukken.
Jammer, Huong. Tussenstand: 3,5 -3,5! Nu hangt alles af van de partij aan bord 8. Mijn eigen partij.
Ik speelde met de zwarte stukken tegen Bert Kramer (in plaats van tegen E. Merx die meestal aan bord 8 speelt en waar ik als fietser een beetje op gehoopt had). Tot de 27e zet gebeurde er eigenlijk niets noemenswaardigs. Rond zet 25 moet ik een remiseaanbod hebben gemompeld, waar ik meteen spijt van had, maar gelukkig had mijn tegenstander het aanbod niet gehoord of besloot hij het om andere redenen volstrekt te negeren.
Even later ging ik met zet 27 de fout in, waardoor mijn c-pion onder druk kwam te staan en ik er in gedachten al afscheid van had genomen. Maar het geluk was andermaal aan mijn zijde; Bert zag de combinatie over het hoofd en gaf me de kans om orde op zaken te stellen.
Nou ja, orde op zaken te stellen… Tot en met zet 43 wisselden de (?)’s, (!?)’s en de (!)’s elkaar in hoog tempo af en lag het initiatief nadrukkelijk bij mijn tegenstander. Meer dan ‘wieltjeszuigen’ zat er even niet in.
Inmiddels had zich tussen zet 35 en 40 een breed publiek om het bord heen geschaard, alle andere partijen waren afgelopen. Op dat moment zat ik nogal in tijdnood. Stress en spanning waren bijna ondraaglijk. Verschillende gedachten spookten door mijn hoofd waarbij spoorloos verdwijnen via ‘even een colaatje halen’ het vaakst terugkwam.
Ik besloot moedig door te schaken.
En ziedaar, Bert had wellicht iets te veel met zijn krachten gesmeten, want hij ging op zet 45 lelijk onderuit met Dc5 (??). Zie diagram.
Met 45. … – De4+, 46. Kg1 – Dxa4 kwam ik op een ruime voorsprong.
Nu stampte ik keihard op mijn pedalen, maar deed dat jammer genoeg met mijn ogen dicht; in de euforie van het moment ging ik meteen daarna zelf in de fout. Na 47. Dxd5 speelde ik veel te gehaast 47. …- Da1+ (wat kon daar nou mis mee zijn?) en na 48. Kg2 volgde het nogmaals veel te gehaaste 48. … – Dxc3 (?).
Met deze twee zetten miste ik de essentie van de stelling compleet. De c-pion van Bert zou sowieso wel een keer vallen en ik moest er gewoon voor zorgen dat ik mijn f-pion behield. Dan zou het een kwestie zijn van ‘simpel uitspelen’. Oké, we waren al meer dan 4 uur bezig en zat ik niet heel breed in de tijd, maar toch… met mijn gehaaste zetten bracht ik mijn voorsprong van +3,5 terug tot zo ongeveer +0,5. Veel beter was dus geweest 47. …- Pd8.
Met 49. Dxf7+ volgde er een uitputtende dans tussen de dame van Bert en mijn koning. Na een schier eindeloze reeks van schaakjes drukten we rond 5 uur allebei tegelijk ons voorwiel over de meet. De jury kon geen winnaar aanwijzen.
Finish
4-4. Wij eindigen als derde in de poule (daar kon de uitslag van mijn partij gelukkig niets aan veranderen) en HMC 3 blijft met de hakken over de sloot (op bordpunten) in de vijfde klasse. Het halfje van tegenstander Bert was precies wat HMC nodig had.
Epiloog
We zijn klaar. Het schaakbord kan worden ingeruild voor het skateboard, het bandje, het balkon versieren, de festivals, het terras, de racefiets, reizen en de studie. De lente is begonnen…
… en ik mis mijn teamgenoten nu al. Het was een eer om voor dit team de bidons aan te reiken, in de wind te rijden, mijn fiets af te staan als de koers daarom vroeg, de sprint aan te trekken, de logistiek te regelen, de koerstactiek uit te stippelen en de nabespreking te houden.
Cảm ơn! Dank jullie wel! Ik ga mijn nieuwe racefiets ophalen.
|
Rating
|
Rating
|
|||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Mostertman, L.G. (Loek) | 1911 | Bogaers, J. (Jop) | 1867 | 0 – 1 | ||
| Oostrum van, W. (Wim) | 1853 | Do, H. (Huong) | 1802 | 1 – 0 | ||
| Zelst van, C. (Cees) | 1848 | Tepe, T. (Thomas) | 1782 | 0 – 1 | ||
| Nieuwenhof van den, C.J.W. (Kees) | 1848 | Hoorn van, M.D. (Marsel) | 1756 | 1 – 0 | ||
| Hendriks, J.W.M.C. (Koos) | 1835 | Voorhorst, E. (Emil) | 1764 | 1 – 0 | ||
| Ooijen van, M. (Mari) | 1822 | Smulders, R. (Robert) | 1701 | ½ – ½ | ||
| Nuijten, C.E. (Cees) | 1813 | Sarton, M. (Marieke) | 1734 | 0 – 1 | ||
| Kramer, A. (Bert) | 1798 | Bougie, J.R.G. (Roger) | 1645 | ½ – ½ | ||
| Gemiddelde Rating: | 1841 | Gemiddelde Rating: | 1756 | 4-4 |
Leuk verslag Roger! Ik zou mijn driewieler bijna gaan inruilen voor een racefiets.
Leuk verslag Roger,
Als jij een remise aanbod hebt gemompeld heeft Bert het zeker niet eens gehoord, Bert is geloof ik aan één kant compleet doof en hoort met het andere oor zeer slecht, zou het gebrek aan reactie ook verklaren.
Aha dank je wel voor de opheldering, Rick en nog van harte met jullie zeer knappe tweede plaats in de poule!