De spelers van het vijfde beschouwen trouw hun eigen partij, teamleider Jan Weijters verzorgt de inzameling en de inleiding.
Zouden wij ten derde male gedoemd zijn om de gang naar Canossa te maken? Dat was de voor de hand liggende vraag vanwege onze lagere ratings. Het werd een nipte overwinning die zoveel adrenaline gaf dat wij vanaf nu tegen elkaar zullen zeggen: “Nach Canossa gehen wir nicht!” Wel degelijk blijven we ervan doordrongen dat één zwaluw nog geen zomer maakt.
De match speelde in een prettig licht zaaltje in een soort sportcomplex waarin ook een zwembad. Achteraf gezien hadden we na afloop met z’n allen in het water moeten springen, dat had de overwinning nog meer glans gegeven. Het woord is aan de spelers…
1 Martijn Bax – Thomas Tepe 1-0
Wit begint en zwart wint. Kernachtiger kan ik het niet samenvatten.
2 Daan Geboers – Leo van Gelder 1-0
Jammer dat ik het moest afleggen tegen een sterkere tegenstander. Ik heb alles uit de kast gehaald, maar het was net niet genoeg.
3 Bart de Laat – Raimon Bach 0-1
Na een enigszins dubieuze zetvolgorde in een Siciliaanse verdediging gaf mijn tegenstander na 15 zetten een loper weg. Hierna was de partij eigenlijk al beslist. Op zet 30 gaf mijn tegenstander dan ook op.
4 Basten Huisman – Theo van de Hoek 1-0
Tegen de dammers van RDS vier ik meestal triomfen, maar mijn Rooise schaaktegenstander bleek zaterdag toch een maatje te groot. Na een prima begin – met na twee uur spelen een nog steeds volkomen gelijkwaardige stand – ontglipte me een domme pionzet die materiaal- en partijverlies, en daarmee een 3-3 tussenstand, onontkoombaar maakte. Maar gelukkig begon er toen al iets moois te gloren op de borden van Jeffrey en Jan…
5 Ad Verhagen – Ivar van der Heide 0-1
De witte stukken en een tegenstander die net even wat meer ratingpunten heeft; zaterdag bestaat er een eerste echte kans om een wedstrijd te winnen. En dat is ook gelukt. Vrij simpel kon ik een pion winnen en later nog ééntje. Daarna vond mijn tegenstander het niet meer de moeite om door te spelen. Wel bekeken we de partij nog even samen en zijn daarna gaan kijken naar de resterende spannende potjes schaak.
6 René Dekkers – Jan Weijters 0-1
Smaakte ik in de vorige ronde het genoegen om de eer van het team te redden, de partij van afgelopen zaterdag gaf nog veel meer voldoening, omdat we met het laatste volle punt een min of meer verwachte nederlaag konden afwenden. Even kwam ik in de verleiding om voor een scherpe variant met aanval op de koningstoren te kiezen, ik hield me in en er ontwikkelde zich een stelling waarin ik vooruitgeschoven pionnen op de damevleugel kreeg. Mijn tegenstander had steeds licht voordeel, maar vergat zijn torens op de open c-lijn te benutten. Toen de centrumpionnen waren afgeruild maakte René een tactische fout door met zijn paard in plaats van met de dame de aanval te kiezen. Toen hij bovendien zijn dame liet afruilen, lag de weg voor mijn naar voren geschoven pionnen open. Eentje kon hij er nog afsnoepen, maar de b-pion triomfeerde aan de overkant.
7 Cor van Nuland – Jeffrey van Huijgevoort 0,5-0,5
Zaterdagmiddag begon ik mijn partij in een experimentele bui en besloot mijn tegenstander vanaf zet één het moeras in te sturen met 1. b3. Ik hoopte dat mijn tegenstander dit nooit eerder gezien had en daardoor vanaf zet één zelf moest nadenken. Dit leidde tot ietwat passief spel van zijn kant, uiteindelijk was de enige onbalans dat ik een loper had en hij een paard. Hierdoor kon ik een pion winnen en als ik niet afgeleid was, had ik deze aan de overkant kunnen krijgen. Door een paardvork werd het aantal pionnen weer gelijk, maar desondanks sloeg ik zijn remiseaanbod af. Uiteindelijk had ik nog kans in het pionneneindspel, maar ik had niet de concentratie om het volle punt binnen te slepen. Het werd remise door pat.
8 Toon van de Breugel – Roger Bougie 0-1
Mijn tegenstander Toon opende met de witte stukken ietwat passief. Vanaf zet 18 ging hij dan toch in de aanval. Dat zorgde voor enige zorgen aan mijn kant (niet nodig volgens de analyse van Lichess), maar ik vond telkens de juiste zetten (ook weer volgens Lichess). Wit schoof even later de verkeerde pion naar voren en daarmee was de aanval definitief afgeslagen. Het lichte voordeel dat ik bijna de hele partij had gehad veranderde in winst toen wit zijn dame uit positie bracht (zet 31, mat in 18, nogmaals Lichess). Knappe jongen die met zwart het juiste vervolg niet had weten te vinden. Wit zag – na een eerste schaakje – de ernst van de situatie in en gaf meteen op.