Het tweede verraste met een knap gelijkspel tegen een veel sterkere ploeg met oude bekenden. Robin Verhoeven doet uitgebreid verslag van deze onverwachte wending.
Afgelopen zaterdag reisden de spelers van het tweede naar Venlo, waar zij het mochten opnemen tegen het eerste (en enige) KNSB-team van de plaatselijke schaakclub. Venlo 1 heeft de afgelopen jaren voornamelijk in de eerste klasse gespeeld en is vorig jaar nog nipt gedegradeerd. Dit seizoen willen ze graag weer promoveren, maar na het verlies in de eerste ronde tegen WLC wordt dat al een hels karwei. In de tweede ronde herpakten ze zich met een zeer ruime overwinning en ze wilden tegen ons deze zegereeks maar al te graag voortzetten.
Het tweede van De Stukkenjagers was het seizoen in de zware poule 2D ook niet fantastisch begonnen met in totaal één matchpunt tegen twee op papier mindere teams uit de competitie. Het leek vooraf niet waarschijnlijk dat daar vandaag één of meerdere matchpunten bij zouden komen, want met een ratingoverwicht van zo’n 180 punten per bord was Venlo de gedoodverfde favoriet.
Net als in Tilburg beginnen ze daar in Venlo al om 12.00 uur en het lukte maar net om op tijd aanwezig te zijn. We waren van tevoren al gewaarschuwd dat het op zaterdag tijdens de markt druk kan zijn in het centrum en daardoor op tijd vertrokken, maar dat onze oosterburen zó massaal de grens over komen hadden we ook niet verwacht. Gelukkig werd er in de parkeergarage net op tijd een plek gevonden waar geen Duitse auto geparkeerd stond en zo kon de wedstrijd om klokslag 12 uur beginnen.
Daarna duurde het even voordat er iets noemenswaardig gebeurde. Venlo stond na twee uur spelen over het algemeen iets beter, maar het kon nog alle kanten op. Bart Landolt was op het laatste moment ingevallen voor Fré op bord 8 en leek met de zwarte stukken voor een bijzondere opzet te kiezen in de opening. Na ongeveer 10 zetten had hij alleen zijn c-pion, dame en een paard bewogen, maar ondertussen wel een pion gewonnen en gelukkig had de tegenstander zijn stukken ook nog niet optimaal ontwikkeld. Bart wist echter wat hij aan het doen was en kwam daarna prima te staan. Een resultaat leek mogelijk, maar hij onderschatte een witte koningsaanval en moest na tweeënhalf uur spelen opgeven.
Even later was Wout de eerste van ons team die tot scoren kwam. Op bord 6 kreeg hij voor de derde keer dit seizoen een 2200-speler tegenover zich en wederom zette hij een goede partij neer. Tegen het Catalaans ging hij de complicaties niet uit de weg en liet zijn tegenstander twee kwaliteiten offeren. Deze had echter genoeg compensatie, waardoor Wout verstandig afwikkelde naar een eindspel met ongelijke lopers: de derde knappe remise van het seizoen.
Herman speelde op het eerste bord tegen zijn oud-teamgenoot Maarten Strijbos en het werd een chaotische partij zoals we van hem de laatste tijd gewend zijn. Hij heeft zijn partij uitgebreid beschreven en geanalyseerd: ‘Op het bord kwam de Slavische opening, zoals Maarten vrijwel zijn hele leven al speelt. Ik wist dat hij graag op c4 zou slaan en dan op de pion gaan zitten; hij won de meeste van zijn partijen vanuit de verdediging (reactie-schaak 😊) dus ik had geen zin die pion al zo vroeg te gaan weggeven. Ik had een partij gevonden in de database van hem tegen een GM die snel Dc2 speelde, dus deed ik het ook maar. Na …Lb4+ was ik echter al out-of-book. Mijn b2-b4 was blijkbaar niet het beste, maar toch kwam ik volgens mij goed te staan. Zijn …f7-f5 had ik moeten beantwoorden met Te1, stelling gesloten houden en dan gaan duwen… Ik dacht dat hij na exf6 problemen zou gaan krijgen met de groepjesregel. Het strategische idee klopt wel: ik wil de witveldige lopers ruilen en de velden e4 en d3 met eigen stukken bezetten, wit zou dan overweldigend staan. Maar door de slechte volgorde van de zetten (bijvoorbeeld Tb1 blijkt heel ongelukkig te zijn, is te langzaam voor de blokkade op de centrumvelden en geeft de a-lijn weg) en daarna overspeelt hij mij hoewel de engine vindt dat het allemaal veel nauwkeuriger had gekund. Na een reeks van ‘halve zetten’ aan weerszijden kom ik toch verloren te staan en met een gemene truc had hij beslissend voordeel kunnen behalen. Hij liet na de beslissende klap uit te delen en in die fase slaagde er toch in een paar keer de enige zet te vinden. Totdat hij vlak voor de tijdcontrole door een enorme hersenkronkel mij de winst in de schoot wierp. Geen beste partij maar toch een puntje…’
Hierdoor stond het weer even gelijk, maar dat was helaas van korte duur. Constantijn kreeg op bord twee vanuit het Spaans een interessante stelling met tegengestelde rokades en dat leek er prima uit te zien voor hem. Er zat zeker een resultaat in, totdat hij plotseling zijn paard liet insluiten. Hij kreeg er nog drie pionnen voor terug, maar Joep Nabuurs speelde het prima uit en won de partij.
Ook Tommy was op bord 7 goed uit de opening gekomen. Hij stond wat beter, maar onderschatte de zwarte dreigingen over de h-lijn en moest daardoor een kwaliteit geven voor twee pionnen. Hij had in eerste instantie voldoende compensatie, maar toen er twee torens geruild werden, was het overgebleven paard kansloos tegen de binnengedrongen zwarte toren: 3,5-1,5 voor Venlo.
Rond deze tijd bood ik (Robin) op bord 5 een keertje remise aan, maar ondanks de stand was de teamcaptain van Venlo er nog niet gerust op en moest mijn tegenstander doorspelen. Dit had alles te maken met de stellingen op bord 3 en 4, want Elias en waarnemend teamleider Peter stonden goed tot gewonnen. Peter had het eerder in de middag nog zwaar en zag langzaamaan de witte stukken gevaarlijk zijn stelling binnenkomen. Wit offerde een kwaliteit, maar kon de aanval niet genoeg kracht bij zetten. Toen Peter na dameruil nog een tweede kwaliteit won, haalde hij zijn derde punt van het seizoen binnen. Hieronder is de partij terug te zien, waarbij Peter heeft aangegeven wat wit op bepaalde momenten beter had kunnen doen.
Elias had daarna de mogelijkheid om de gelijkmaker binnen te tikken. Hij had alleen niet de minste tegenover zich, namelijk niemand minder dan Mart Nabuurs, die van 2007 tot 2020 uitkwam voor De Stukkenjagers. Na een rustige opening kwam er een boeiend eindspel op het bord dat Elias heeft geanalyseerd:
Een knappe overwinning en een mooie ratingklapper voor Elias. Het stond nu dus gelijk en daardoor zou het resultaat van mijn partij de eindstand bepalen. Ik had in het Siciliaans ervoor gekozen om zo lang mogelijk te wachten met lang rokeren om alle opties open te houden. Uiteindelijk wachtte ik te lang en had zwart een kans om voordeel te pakken. Deze greep hij niet aan en even later gingen de dames én torens van het bord. Er bleef een eindspel over met voor ieder drie lichte stukken en het lukte beide spelers maar net om de tijdcontrole te halen. In de tijdnood had ik een goede kans op voordeel gemist en verloor mijn extra pion op de damevleugel. Zwart stond nu een pion voor, maar zoals Herman achteraf zei, telde deze maar voor een halve. In onderstaande stelling bood ik op zet 41 maar eens remise aan.
Zwart moest dus doorspelen, omdat Venlo graag wilde winnen. De vraag is alleen: hoe? De zwarte koning kan niet binnen komen, want als zwart h5 of g5 speelt, dan schuift wit het dicht en komt de koning nog niet verder. Ik had bedacht om mijn paard op d3 te zetten en dan met de koning heen en weer te gaan op e3, f3 en g3, dan zijn namelijk alle pionnen altijd gedekt. Het enige wat zwart nog kan proberen is om bijvoorbeeld in onderstaande stelling Pxb4 te spelen en met de koning dan binnen te komen. Bij een gelijke stand is dat wel érg risicovol en zwart durfde het dan ook niet aan. Na Pxb4 is het volgens Stockfish gelijk, maar er kan dan nog alles gebeuren. Zwart probeerde wat anders en op zet 71 legde hij zich neer bij een puntendeling.
Zo werd het 4-4 en kon het tweede een onverwacht matchpunt bijschrijven. Hierdoor staan we zelfs even boven de degradatiestreep en is er ondanks de verstrekte degradatie nog hoop op handhaving. Op 25 november komt Zuid Limburg 2 naar Tilburg en dan gaan we weer ons best doen. Op papier zijn zij niet zo sterk als Venlo en in dat opzicht hebben we zeker kans op een resultaat.