De Vughtse Toren 1 – De Stukkenjagers 6 1-7

Dit jaar heeft onze club – met het oog op de toegenomen kracht in de breedte – een extra team in de vijfde klasse ingeschreven. Dat zesde team zette meteen een reuzenstap richting handhaving op dit niveau. Teamcaptain Roger Bougie doet verslag.

Verpletterend, deel 2

Acht schakers verzamelen op een parkeerplaats in Tilburg. In twee auto’s rijden ze naar Vught om het op te nemen tegen het eerste team van De Vughtse Toren’ Dit team, vorig jaar verpletterd door De Stukkenjagers 3 en naar de 5^e klasse gedegradeerd, zou dit jaar een van de favorieten moeten zijn in groep 5K. Een kleine 120 punten ratingdeficit per bord, zo wordt uitgerekend, maar het mag de pret niet drukken; een flink deel van de De Stukkenjagers 6 had een jaar eerder als het vijfde wel vaker voor een verrassing gezorgd. 

In Vught aangekomen is het even zoeken. Een aanrijding (en 4-0 achterstand) wordt maar net voorkomen. In het gemeenschapshuis wordt de zoektocht vervolgd. Naar tegenstanders en naar een zaaltje. Een eenzame schaker van Vught weet het eigenlijk ook niet, waar we dan moeten spelen, misschien in de hal waar nu nog gedanst wordt? Qua hoeveelheid schakers blijft het lang 8-1 in het voordeel van Tilburg, maar net voor 13.00 uur druppelen dan toch nog enkele tegenstanders binnen. Vriendelijke woorden over en weer; over hoe het zo kan lopen, van SJ3 naar SJ6 als tegenstander. En dat we ook nog een SJ9 hebben.

Bij het uitwisselen van de teamindeling komt de teamleider van Vught met slecht nieuws; ze kunnen maar 6 borden vullen. Ai, dat is zuur en ietwat aan de late kant. Zo winnen twee Stukkenjagers reglementair, maar voelen ze zich vooral verliezers. Een teamleider offert zich op en ook Max meldt zich als vrijwilliger om niet te spelen. De twee spelen wat potjes snelschaak in het café naast de officiële schaak- annex danszaal; het is een spoedcursus in de valkuilen van het Koningsgambiet.

Dan het verloop van de officiële partijen.

Na een halfuurtje komt Marsel vragen of hij remise mag aanbieden. “Dat ligt eraan, maar nu nog niet. Sta je slechter dan?” “Nee dat niet. Maar voor het geval dat.” Spraakverwarring alom. Tien minuten later is hij terug in het café. Hij heeft gewonnen. 

Hoe dat zo snel? “Ik ben liefhebber van de boekjes van Georgiev”, zo vertelt hij. “Dat kwam deze keer goed uit. want zelf zou ik niet gauw op de zet 8. Db3 gekomen zijn. Deze zet bracht zwart in de problemen en ik kon naar hartenlust druk uitoefenen. Op de 13e zet maakte zwart een fout en zo kon ik minimaal een stuk winnen: een partij van slechts 14 zetten.”

Ondertussen is Thomas op eigen initiatief (!?) remise overeengekomen en kort daarop weet Jop zijn tegenstander te verleiden tot het slaan van een giftige pion: het gif blijkt dodelijk, want twee zetten later geeft zwart reeds op. Het is 4,5 tegen 0,5. Het is nog niet eens halverwege de middag en de overwinning is al binnen. Dat hadden we niet zien aankomen. 

De analyse van Jop: “Ik speelde met wit tegen Frits Akkermans en ik zette in op winst. Dat uitte zich in nogal wat risicovol spel voor mijn doen. In het begin van de partij leek het me leuk om niet te rokeren, en om mijn koning dan maar op d2 neer te planten zodat ik met behulp van h4 en h5 de h-lijn kon openen. Het onderdak van mijn koning was nogal fragiel, en bij optimaal spel zou de aanval van zwart veel sterker zijn dan die van wit. Stockfish kon niet bepaald genieten van de manier waarop ik dit gespeeld heb. Optimaal spel is echter niet het thema van dit verhaal. De partij eindigde als volgt:

In het diagram was 22… Le7 de laatstgespeelde zet. Ik creëerde een geniepige maar serieuze dreiging met 23. e4. Mijn tegenstander speelde snel en zag de dreiging over het hoofd, want 23… Lxa3?? werd gespeeld, en na 24. De3 staat wit in één klap compleet gewonnen omdat de dame-infiltratie onvermijdbaar en onoverkomelijk is. 24. …Kf8 versnelde het proces want met 25. Th8+ heeft wit schaakmat in drie zetten.”

Ook bij Jens wordt het remise en dan is het nog aan de dames, Marieke en Huong. Marieke staat een kwaliteit achter en de situatie op het bord van Huong (foto) lijkt in evenwicht. Maar de gifbeker is nog niet leeg voor Vught. 

Seconden tikken weg, minuten en uiteindelijk uren verstrijken. Marieke wint haar kwaliteit terug, ruilt dames en speelt een gewonnen pionneneindspel. Marieke blikt terug: “Na een rustige opening (d4 d5) wordt het zo rond de 12e zet wat scherper. Met e6-e5 besluit ik de boel wat open te gooien, een besluit waarna ik volgens lichess ineens flink op achterstand sta. Maar gelukkig heeft mijn tegenstander dit ook gemist en staan we na wat slagenwisselingen gewoon nog gelijk. Langzaamaan weet ik mijn stukken richting zijn koningsvleugel te dirigeren en een goed uitziende aanval op te zetten. Maar in mijn enthousiasme om de aanval door te zetten zie ik een paardvork over het hoofd. Dit kost me ineens een kwaliteit. Nadat ik een pion weet terug te winnen, bied ik remise aan, wat wordt afgeslagen door mijn tegenstander.  Even later weet ik die kwaliteit weer terug te winnen, en nu is het de beurt aan mijn tegenstander om remise aan te bieden. En de beurt aan mij om dit af te slaan. Ik zie namelijk een voor mij gewonnen eindspel, waarmee ik door een pluspion op de a- en b-lijn zijn koning weg kan lokken. Waardoor vervolgens voor mijn koning de weg vrij is naar de andere kant van het bord om daar zijn pionnen aan te vallen. Niet veel later ziet mijn tegenstander dit ook in en geeft op!”

Huong neemt de tijd en speelt een gedurfd eindspel. Na 4,5 uur spelen offert ze een toren voor een pionnenstorm/promotie. De tegenstander verspeelt, ogenschijnlijk vermoeid en in tijdnood, een puntendeling en geeft op. 

Het is 7-1. Verpletterend.